RRENACAKE ME FLAMUR
Shkruar nga Kolec Traboini
Përtej populizmit pragmatik nuk di tjetër ku po rreh kjo lëvizje politike me Flamur. Fort po drue se atë të shkretin flamur, me të cilin ka një shekull që po tregtojnë laskandraqët e historisë, e kanë veç si strehë. Nuk e kam të qartë asprogramin e tyre. Më shumë më duket si bashkim fansash të ekipit kombëtar të futbollit. Ata që e komandojnë në prapaskenë apo dhe në tribunë, nëse kanë ambicje politike së pari duhet të jenë të qartë në programin e tyre.
E them këtë sepse të gjitha grupimet në Shqipëri, që kur mbahet mend historia,i kanë shërbyer kryetarit të fisit, të klanit, Njëshit, me Zog e me Enver, me dhelpra e sorra, e me të gjithë ç’kanë ardhur më pas.
Mjerisht ndër shqiptarë ideal është kulti. Ende nuk jam i qartë se kush do të jetë kulti i këtij pështjellimi pa formë. Nuk besoj se mund të dalë prej rrjedhave historike për të qënë ndryshe. Sepse edhe kur thonë sot ndryshe ata janë kurrgjë më shumë se kopja e së djeshmes.
Në Shqipëri kur je nr.1 i një partie ke si platformë dy qëllime, të jesh absolut dhe i përjetshëm. Dhe prezenca e numrit 1 të partisë të jetë në plan të parë kahmos.
Ne jemi një vend i vogël, aq i vogël sa konsiderohemi të papërfillshëm në hullitë e zhvillimet historike të kësaj bote. Mirëpo kemi nja 100 liderë partish që janë prezent kudo, sa na kanë mbirë në sy deri në shpifje.
Në Amerikë askush nuk e di kush është lider i partisë Republikane apo i Partisë demokrate. Ejani e më thoni kush janë liderët e partive të shtetit më të fuqishëm në botë. Nuk i dini me shkakun e thjeshtë se nuk i shihni të dalin kurrkund në Median e shkruar e vizive. Ja që nuk i njeh kurrkush as në Amerikë e as në Shqipëri....
Pse duhet të ndodhë ndryshe tek ne? Pse duhet që Pinxho Kapella i partisë lëng groshe të njihet nga kushdo dhe të llomotisë në TV sa të çajë menderen.
Sa për Kreshnikun e vogël kaçurrel të lëvizjes populiste për t`u bërë parti e për të kërcyernë kolltuk e qeveri, do të thosha se kam një përvojë të hidhur të hipokrizisë së këtij udhëheqesi të ri të Aleancës Kuqe Zi.
Duke parëse tërë shtigjet ku mund të kërkonte drejtësi, në këtë vend ku korrupsioni merret si virtyt, i kishte të mbyllura, i kam këshilluar gruas së një komandanti të UÇK-së të vrarë në luftën e 2001 në trojet shqiptare, Dëshmor i Atdheut, (kur e nxorrën në rrugë me dy fëmijë jetimë nga gjykata mediokre e Tiranës dhe deputeti i lëvizjes “Vetvendosja” F.K., një ish-spekullator në New York me paratë e fondit"Vendlindja thërret"), të shkojë pra tek dera e zyrës së Kreshnik Spahiut, që është nënkryetar i Këshillit të Lartë të Drejtësisë, t’ikërkojë drejtësi sepse gjyqi, si palë epaditur që ishte, i kish zhvilluar seancat e nxjerrë vendimin pa i lajmëruar dhe pa praninë e tyre. Pra të kërkonte prej Kreshnik Spahiut, nën/kryetar i KLD-së së këtij vendi që drejtësia të bëhej drejtësi e jo lesh e li në Gjykatën e Tiranës.
E çfarë bëri ky burrë i vogël që kërkon të bëhet politikan i madh....Nuk e priti.
Sekretari që rrinte në portë të tij tha se nuk qe në zyrë, por në të vërtetë Kreshnik Spahiu ishte në zyrë ku në vend të drejtësisë merrej me politikë të madhe. Edhe të nesërmen e njëjta skenë. Kreshnik Spahiu gjoja nuk gjendej në zyrë. E megjithatë aty ish. Një hipokrizie gjallë dhe e paprinciptë për një njeri që pretendon të mbikqyrë drejtësinë shqiptare.
Si nuk i dhëmbi shpirti për dy jetimët e Dëshmorit të Atdheut që edhe sot e kësaj dite vuajnë për faktin që një gjyqtar mediokër apo një gjykatë e kopromentuar i la pa strehë, kur ata i kanë dhënë këtij kombi jetën e babain e tyre, i cili kurrë më nuk mund t’u kthehet.
Nëse të vdekurit ndjejnë, çfarë torturë është për Dëshmorin e Atdheut, Komandant Teli, kur fëmijëte tij janë braktisur e lënë pa strehë pikërisht prej këtij shteti që duhej të shfaqej si prind e jo si despot mbi ta. Faqja e zezë. Turpi i të gjallëve.
Mjerimi i mjerimit për një popull është kur harron bijtë e vet që kanë sakrifikuar jetën që ai të gëzojë dritë e liri. Mosmirënjohja në këtë rast konsiderohet si shkatërrim i vlerave mbi të cilat ngrihet një shtet.
Si e ndjejnë veten sot dhe si do ta ndjejnë në të ardhmen këta fëmijë të braktisurnga drejtësia shqiptare, të anashkaluar nga nënkryetari i Këshillit të Lartë të Drejtësisë. E si mund të kemi besim që ky farë burri me kaçurrela përmbi hundë se mund të bëjë diçka për Shqipërinë e shqiptarinë. Jo more jo. Nëse nuk bën dot asgjë për Njerinë, asgjë nuk mund të bësh për Shqipërinë. Ndaj i kam hequr vizë se është një kameleon i ngjyer kuq e zi, por shpejt do t`i dalë e kuqja e do të shfaqetsi fundi i tenxheres...
Kështu përshtypja ime për Kreshnikun e vogël që kur i vura shënimin në faqen e tij internetike për serbët që u shfaqën si nëpër tymra mesjete tek Pallati i Kongreseve, u kujtua që të nesërmen të shprehte një qëndrimme dy rrjeshta (më ka çue nana me la gojën) kur tregtarët serbët po iknin, pa harruar të hiqte shënimin tim, se mos i binte reputacioni njeriut që i mbeti dora në shkop të flamurit. Kështu doli në skenë si kofini pas të vjeli beniamini i ri i politikës në skenën zhurmëmadhe shqiptare ku yjet veç lindin e kurrë nuk shuhen.
O Zot, deri kur do të fahemi me kësisoj rrypash e qypash, kësisoj rrenash e kësisoj rrenacakësh kësulkuqë.
Tanimë edhe rrenacakë me Flamur!
Shkruar nga Kolec Traboini
Përtej populizmit pragmatik nuk di tjetër ku po rreh kjo lëvizje politike me Flamur. Fort po drue se atë të shkretin flamur, me të cilin ka një shekull që po tregtojnë laskandraqët e historisë, e kanë veç si strehë. Nuk e kam të qartë asprogramin e tyre. Më shumë më duket si bashkim fansash të ekipit kombëtar të futbollit. Ata që e komandojnë në prapaskenë apo dhe në tribunë, nëse kanë ambicje politike së pari duhet të jenë të qartë në programin e tyre.
E them këtë sepse të gjitha grupimet në Shqipëri, që kur mbahet mend historia,i kanë shërbyer kryetarit të fisit, të klanit, Njëshit, me Zog e me Enver, me dhelpra e sorra, e me të gjithë ç’kanë ardhur më pas.
Mjerisht ndër shqiptarë ideal është kulti. Ende nuk jam i qartë se kush do të jetë kulti i këtij pështjellimi pa formë. Nuk besoj se mund të dalë prej rrjedhave historike për të qënë ndryshe. Sepse edhe kur thonë sot ndryshe ata janë kurrgjë më shumë se kopja e së djeshmes.
Në Shqipëri kur je nr.1 i një partie ke si platformë dy qëllime, të jesh absolut dhe i përjetshëm. Dhe prezenca e numrit 1 të partisë të jetë në plan të parë kahmos.
Ne jemi një vend i vogël, aq i vogël sa konsiderohemi të papërfillshëm në hullitë e zhvillimet historike të kësaj bote. Mirëpo kemi nja 100 liderë partish që janë prezent kudo, sa na kanë mbirë në sy deri në shpifje.
Në Amerikë askush nuk e di kush është lider i partisë Republikane apo i Partisë demokrate. Ejani e më thoni kush janë liderët e partive të shtetit më të fuqishëm në botë. Nuk i dini me shkakun e thjeshtë se nuk i shihni të dalin kurrkund në Median e shkruar e vizive. Ja që nuk i njeh kurrkush as në Amerikë e as në Shqipëri....
Pse duhet të ndodhë ndryshe tek ne? Pse duhet që Pinxho Kapella i partisë lëng groshe të njihet nga kushdo dhe të llomotisë në TV sa të çajë menderen.
Sa për Kreshnikun e vogël kaçurrel të lëvizjes populiste për t`u bërë parti e për të kërcyernë kolltuk e qeveri, do të thosha se kam një përvojë të hidhur të hipokrizisë së këtij udhëheqesi të ri të Aleancës Kuqe Zi.
Duke parëse tërë shtigjet ku mund të kërkonte drejtësi, në këtë vend ku korrupsioni merret si virtyt, i kishte të mbyllura, i kam këshilluar gruas së një komandanti të UÇK-së të vrarë në luftën e 2001 në trojet shqiptare, Dëshmor i Atdheut, (kur e nxorrën në rrugë me dy fëmijë jetimë nga gjykata mediokre e Tiranës dhe deputeti i lëvizjes “Vetvendosja” F.K., një ish-spekullator në New York me paratë e fondit"Vendlindja thërret"), të shkojë pra tek dera e zyrës së Kreshnik Spahiut, që është nënkryetar i Këshillit të Lartë të Drejtësisë, t’ikërkojë drejtësi sepse gjyqi, si palë epaditur që ishte, i kish zhvilluar seancat e nxjerrë vendimin pa i lajmëruar dhe pa praninë e tyre. Pra të kërkonte prej Kreshnik Spahiut, nën/kryetar i KLD-së së këtij vendi që drejtësia të bëhej drejtësi e jo lesh e li në Gjykatën e Tiranës.
E çfarë bëri ky burrë i vogël që kërkon të bëhet politikan i madh....Nuk e priti.
Sekretari që rrinte në portë të tij tha se nuk qe në zyrë, por në të vërtetë Kreshnik Spahiu ishte në zyrë ku në vend të drejtësisë merrej me politikë të madhe. Edhe të nesërmen e njëjta skenë. Kreshnik Spahiu gjoja nuk gjendej në zyrë. E megjithatë aty ish. Një hipokrizie gjallë dhe e paprinciptë për një njeri që pretendon të mbikqyrë drejtësinë shqiptare.
Si nuk i dhëmbi shpirti për dy jetimët e Dëshmorit të Atdheut që edhe sot e kësaj dite vuajnë për faktin që një gjyqtar mediokër apo një gjykatë e kopromentuar i la pa strehë, kur ata i kanë dhënë këtij kombi jetën e babain e tyre, i cili kurrë më nuk mund t’u kthehet.
Nëse të vdekurit ndjejnë, çfarë torturë është për Dëshmorin e Atdheut, Komandant Teli, kur fëmijëte tij janë braktisur e lënë pa strehë pikërisht prej këtij shteti që duhej të shfaqej si prind e jo si despot mbi ta. Faqja e zezë. Turpi i të gjallëve.
Mjerimi i mjerimit për një popull është kur harron bijtë e vet që kanë sakrifikuar jetën që ai të gëzojë dritë e liri. Mosmirënjohja në këtë rast konsiderohet si shkatërrim i vlerave mbi të cilat ngrihet një shtet.
Si e ndjejnë veten sot dhe si do ta ndjejnë në të ardhmen këta fëmijë të braktisurnga drejtësia shqiptare, të anashkaluar nga nënkryetari i Këshillit të Lartë të Drejtësisë. E si mund të kemi besim që ky farë burri me kaçurrela përmbi hundë se mund të bëjë diçka për Shqipërinë e shqiptarinë. Jo more jo. Nëse nuk bën dot asgjë për Njerinë, asgjë nuk mund të bësh për Shqipërinë. Ndaj i kam hequr vizë se është një kameleon i ngjyer kuq e zi, por shpejt do t`i dalë e kuqja e do të shfaqetsi fundi i tenxheres...
Kështu përshtypja ime për Kreshnikun e vogël që kur i vura shënimin në faqen e tij internetike për serbët që u shfaqën si nëpër tymra mesjete tek Pallati i Kongreseve, u kujtua që të nesërmen të shprehte një qëndrimme dy rrjeshta (më ka çue nana me la gojën) kur tregtarët serbët po iknin, pa harruar të hiqte shënimin tim, se mos i binte reputacioni njeriut që i mbeti dora në shkop të flamurit. Kështu doli në skenë si kofini pas të vjeli beniamini i ri i politikës në skenën zhurmëmadhe shqiptare ku yjet veç lindin e kurrë nuk shuhen.
O Zot, deri kur do të fahemi me kësisoj rrypash e qypash, kësisoj rrenash e kësisoj rrenacakësh kësulkuqë.
Tanimë edhe rrenacakë me Flamur!
