NĂ« foto: MOTRAT QIRIAZI
SHPIFĂSI PĂR MOTRAT QIRIAZI DHE LETRAT E SKĂNDER LUARASIT
Nga K. P. TRABOINI
âMĂ« dhemb kur hesht- mĂ« dhemb edhe kur flas/as vetĂ« s'e di kur mĂ«
dhemb mĂ« shumĂ«â- Kam njĂ« jetĂ« qĂ« endem nĂ« mes tĂ« kĂ«saj alternative tĂ«
mundimshme eskiliane në gojën e Prometeut. Mesa duket dilemat që nga
lashtësia greke e sot e kësaj dite në shoqërinë njerëzore kanë mbetur po
ato. Kjo dilema ime jo se nuk kam folur, por se edhe të folurit tashmë
është një punë e kotë. Askush nuk do të dijë për të vërtetën. Askush nuk
do të dijë çfarë ka ndodhur. Askush nuk do të dijë se ka patur të
djeshme. Askush nuk do të dijë se disa njerëz që ishin komunistët më të
devotshëm e më konservativë, që e zhvillonin luftën e klasave edhe kur
nuk u kërkohej, sot sikur të ishin kameleonë na janë kthyer në
demokratë. Dhe të vjen çudi se sa shpejt e realizuan katarsisin këta ish
komunistë fanatikë.
Pas dy dekadash mendoja se shoqĂ«ria ka shpĂ«tuar nga sporia e keqe e komunizmit, ka shpĂ«tuar nga fanatikĂ«t qĂ« pĂ«r idealet e partisĂ« i bĂ«nin varrin shokut e tĂ« nxirrnin sytĂ« po tâi bĂ«jĂ« njĂ« vĂ«rejtje shoqĂ«risĂ« ku lufta e klasave i varroste njerĂ«zit tĂ« gjallĂ«.
Po si ndodh që të tillë prototipa, sot mbas dy dekadash të na vlerësohen nga shoqëria demokratike shqiptare bash në atë kohë kur ende nuk janë vlerësuar figura të mëdha të kombit, kur ende nuk janë vlerësuar antikomunistët që u dergjën burgjeve, apo nuk kanë as dhe një dekoratë të vetme të pushkatuarit.
PikĂ«risht kĂ«to ditĂ« na del njoftimi se kanĂ« marrĂ« tituj tĂ« lartĂ« nga Presidenti i RepublikĂ«s katĂ«r kineastĂ«. MeqĂ« kam punuar gjashtĂ«mbĂ«dhjetĂ« vjet nĂ« Kinostudio, isha i interesuar se kush e pĂ«r çfarĂ« vlerĂ«sohen me tituj tĂ« lartĂ« kĂ«ta katĂ«r persona. Disa prej atyre titujve i gjeta me vend, anipse ka edhe emra kineastĂ«sh si regjisori i mirĂ«njohur GĂ«zim Erebara, regjisori i suksesshĂ«m Esat Musliu, veterani i filmit vizatimor Vlash Droboniku, studiuesi i filmit Abaz Hoxha, apo regjisorja e parĂ« e montazhit tĂ« filmit shqiptar si Vitori Ăeli qĂ« vdiq nĂ« New York e harruar e pa asnjĂ« njoftim nĂ« shtypin shqiptar e ndonjĂ« tjetĂ«r qĂ« meritonin tĂ« ishin nĂ« radhĂ«t e atyre qĂ« vlerĂ«sohen, sepse kanĂ« dhĂ«nĂ« njĂ« kontribut tĂ« madh nĂ« filmin shqiptar. Natyrisht unĂ« nuk prisja qĂ« nĂ« kĂ«tĂ« listĂ« kaq tĂ« ngushtĂ« tĂ« gjeja emra sekretarĂ« partish, aq mĂ« tepĂ«r emrin e nĂ«ndrejtorit tĂ« Kinostudios i cili ka qenĂ« shquar si njĂ« komunist fanatik qĂ« e zhvillonte bukur mirĂ« luftĂ«n e klasave.
ShumĂ« gjĂ«ra kisha menduar, se tâi jepet ky titull ish sekretarit tĂ« partisĂ« sĂ« punĂ«s pĂ«r Kinostudion, zĂ«vĂ«ndĂ«sdrejtorit nĂ« fjalĂ«, kĂ«tĂ« as qĂ« e kisha menduar dhe as qĂ« mund ta konceptoj. QĂ« ta kuptoni se çfarĂ« nĂ« tĂ« vĂ«rtetĂ« do tĂ« thotĂ« pĂ«r mua emri i personit qĂ« sapo ka marrĂ« titullin âMjeshtri i madhâ do tĂ« kujtoj se kam qenĂ« ndĂ«r mĂ« aktivĂ«t nĂ« proçeset demokratike dhe kur formova me disa kolegĂ« tĂ« mi organizatĂ«n e partisĂ« demokratike pĂ«r Kinostudion me autorizimin personal tĂ« Azem Hajdarit, mbaj mend tâi kem thĂ«nĂ« vetes se mĂ« sĂ« fundi erdhi dita tĂ« shembim monopolin e komunistĂ«ve nĂ« kĂ«tĂ« institucion. MirĂ«po pas dy dekadash kur pushtetin e kanĂ« demokratĂ«t dhe president Ă«shtĂ« njĂ« demokrat, kĂ«tij Bozos, qĂ« edhe familjarisht Ă«shtĂ« i lidhur me kastat mĂ« tĂ« larta tĂ« nomeklaturĂ«s komuniste, i jepet ky titull i lartĂ« me kĂ«tĂ« motivacion: âPĂ«r kontribut tĂ« rĂ«ndĂ«sishĂ«m si njĂ« nga drejtuesit, organizatorĂ«t dhe producentĂ«t e filmit artistik dhe atij dokumentar nĂ« kinematografinĂ« shqiptareâ.
Të vjen keq edhe për më tepër se me këtë motivacion, duke shtuar edhe se i ka shërbyer me devotshmëri partisë së punës, ka marrë kush e di sa dekorata ky shok i gardës së komunistëve.
Por unĂ« kam edhe pĂ«rvojĂ«n personale se si ky sekretar e nĂ«ndrejtor e zhvillonte me sukses e fanatizĂ«m luftĂ«n e klasave dhe vijĂ«n e PartisĂ«. NjĂ« herĂ«, aty nga fundi i viteve â70, sekretari mĂ« thĂ«rret nĂ« zyrĂ«n e tij, mĂ« kĂ«rkon llogari dhe mĂ« heq vĂ«rejtje se mĂ« kish parĂ« nĂ« rrugĂ«n e KavajĂ«s me njĂ« vajzĂ« tĂ« deklasuar. Kur u pĂ«rpoqa tĂ« shpjegoja se nuk kisha ndonjĂ« shoqe tĂ« deklasuar ma ktheu me seriozitet e disi me paralajmĂ«rim: âPse nuk e dimĂ« ne se kush Ă«shtĂ« mbesa e Rexho Plakut?â E pyeta kush ishte Rexho Plaku e mĂ« tha Ă«shtĂ« armik i partisĂ«, çam, komandant i çetĂ«s "ĂamĂ«riaâ qĂ« ka vdekur nĂ« burg si armik i partisĂ«.â
KĂ«shtu mĂ« sqaroi dhe paralajmĂ«roi sekretari i partisĂ« dhe nĂ«ndrejtori Todi Bozo, ani pse unĂ« nuk i zbatova kurrĂ« ato porosi dhe miqĂ«sinĂ« familjare me mbesĂ«n e âarmikutâ Rexho Plakut e ruajta gjithmonĂ«. Por dhe kurrĂ« nuk i thashĂ« asaj se njeriu me tĂ« cilin jetonte fqinj e konsideronte atĂ« dhe familjen e saj si armiq.
Po se mos ishte rasti i vetëm ku ky komunist i kulluar, me rrënjë e farefis të Bozollarëve deri në Komitetin Qendror, për të cilët mund të lexohet në librin e Agim Mustës "Gjëmat e komunizmit në Shqipëri", mprihte vigjilencën revolucionare i ngujuem në bunkerin e luftës së klasave!?
Pa kaluar shumë kohë më thërret sërish sekretari i Partisë T. Bozo. Shumë serioz e shumë i vrejtur më thotë të ulem. Mesa duket e kishte me nge. Si më la ca minuta, kinse po merrej me shkresa, u kthye e më tha:
âPse na e sjell nĂ« Kinostudio Zyhdi MoravĂ«n?â
Nuk po arrija ta merrja veten. Zyhdiun e kisha njohur vite tĂ« shkuara kur isha nxĂ«nĂ«s nĂ« shkollĂ«n Pedagogjike dy vjeçare âNdrec Ndue Gjokaâ dhe e kishim ruajtur miqĂ«sinĂ« sepse Zyhdiu shkruante dhe kishte pasion letĂ«rsinĂ«. Ai nuk priti shumĂ« e me ftohtĂ«si e shikim zhbirues me tha se e dinte shumĂ« mirĂ« kush ishte Zyhdi Morava, njĂ« ish i burgosur qĂ« Ă«shtĂ« nĂ«n vĂ«zhgim. Ti nĂ«se do tĂ« punosh nĂ« Kinostudio â mĂ« tha,- nuk mund tĂ« shoqĂ«rohesh me Zyhdi MoravĂ«n, ndryshe do tĂ« kesh probleme.
E mbylli bisedĂ«n. U detyrova tâi thoja Zyhdiut tĂ« mos vinte mĂ« nĂ« Kinostudio, por tĂ« takoheshim diku tjetĂ«r. Por kjo nuk qe e nevojshme se nuk shkoi shumĂ« dhe Zyhdi MoravĂ«n e arrestuan sĂ«rish, e dĂ«nuan dhe e dĂ«rguan nĂ« Spaç.
Por kryebĂ«ma e âMjeshtrit tĂ« madhâ Bozo ishte kur i kĂ«rkova unĂ« takim e i shkova nĂ« zyrĂ« sepse duke qĂ«nĂ« ai zĂ«vendĂ«sdrejtor kishte nĂ« dorĂ« gjithĂ« teknikĂ«n. I paraqita kĂ«rkesĂ«n pĂ«r njĂ« makinĂ« shĂ«rbimi nĂ« ShkodĂ«r sepse kisha nĂ« plan pĂ«r tĂ« bĂ«rĂ« njĂ« film dokumentar pĂ«r Ded Gjo Lulin. GjatĂ« kĂ«rkimeve kisha arritur tek njĂ« dĂ«shmitar qĂ« kishte qenĂ« i pranishĂ«m nĂ« varrimin e eshtrave tĂ« Ded Gjo Lulit qĂ« u sollĂ«n Oroshi nĂ« ShkodĂ«r. Luigj Gjuraj, qĂ« e kishte shtĂ«pinĂ« nĂ« rrugicĂ«n ku dikur ka qenĂ« shkolla pedagogjike e vajzave, mĂ« kish thĂ«nĂ« se ai kishte qenĂ« xhaku (fĂ«mijĂ« qĂ« ndihmojnĂ« nĂ« procesionet katolike), nĂ« rivarrimin e Heroit Ded Gjo Luli dhe e mbante mend vendin ku qe vendosur, por qĂ« nĂ«pĂ«r vite i kishin humbur gjurmĂ«t. Luigji nĂ« moshĂ« tĂ« thyer, ishte i gatshĂ«m tĂ« shkonte me mua nĂ« ShkodĂ«r pĂ«r gjetjen e varrit me kusht qĂ« tĂ« gjeja njĂ« makinĂ« sepse nuk udhĂ«tonte dot me tren apo autobuz.
Për këtë u paraqita tek nëndrejtori Todi Bozo që duke patur edhe detyrën e sekretarit të partisë ishte i plotfuqishëm në Kinostudio. Por Sekretari i partisë më tha se nuk kish makina, nuk kish benzinë, se kishte plot probleme të tjera para Ded Gjo Lulit, me një fjalë nuk kishte ndërmend të më jepte një makinë, kur për qëllime personale ai i përdorte makinat si e ku të donte.
Tani qĂ« mikja ime çame, inxhiniere, jeton emigrante nĂ« Greqi; miku im i rinisĂ« shkrimtari Zyhdi Morava nuk jeton mĂ«, varri me eshtrat e heroit tĂ« panjollĂ« Ded Gjo Luli Ă«shtĂ« i humbur njĂ«herĂ« e pĂ«rgjithmonĂ«, sepse edhe dĂ«shmitari i fundit ka ndĂ«rruar jetĂ«, na del njĂ« dekret presidencial dhe sekretari i partisĂ« sĂ« Kinostudios, qĂ« farkĂ«tonte luftĂ«n e klasave nĂ« njĂ« betejĂ« megallomane pa kompromis, qĂ« nuk ka krijuar asnjĂ« vepĂ«r artistike si krijues, veç si bashkĂ«regjisor i njĂ« filmi supermediokĂ«r e skematik si âLugina e pushkatarĂ«veâ, njeriu pra qĂ« zbatonte planet ekonomike tĂ« partisĂ« me njĂ« besnikĂ«ri fanatike, pasi ka marrĂ« nga diktatura njĂ« vandak dekoratash, na shpallet pas 20 vjet demokraci, as mĂ« pak e as mĂ« shumĂ« por âMjeshtĂ«r i Madhâ i kĂ«tij vendi.
Para se ta mbyll këtë shkrim për kësisoj vlerësimesh tunduese e irrituese do të desha të pyes: A ka këshilltarë për kulturën ky president? Dhe për ti dhënë fund kësaj historie, pas gjithë këtyre që thamë, a kam sadopak të drejtë ta deklaroj këtë lloj dekorimi - çmimi i madh turpit?!
Gazeta" Standart" Tiranë 3 prill 2012
http://www.standard.al/index.php/s-speciale/3099-mjeshtri-i-madh-i-turpit
Pas dy dekadash mendoja se shoqĂ«ria ka shpĂ«tuar nga sporia e keqe e komunizmit, ka shpĂ«tuar nga fanatikĂ«t qĂ« pĂ«r idealet e partisĂ« i bĂ«nin varrin shokut e tĂ« nxirrnin sytĂ« po tâi bĂ«jĂ« njĂ« vĂ«rejtje shoqĂ«risĂ« ku lufta e klasave i varroste njerĂ«zit tĂ« gjallĂ«.
Po si ndodh që të tillë prototipa, sot mbas dy dekadash të na vlerësohen nga shoqëria demokratike shqiptare bash në atë kohë kur ende nuk janë vlerësuar figura të mëdha të kombit, kur ende nuk janë vlerësuar antikomunistët që u dergjën burgjeve, apo nuk kanë as dhe një dekoratë të vetme të pushkatuarit.
PikĂ«risht kĂ«to ditĂ« na del njoftimi se kanĂ« marrĂ« tituj tĂ« lartĂ« nga Presidenti i RepublikĂ«s katĂ«r kineastĂ«. MeqĂ« kam punuar gjashtĂ«mbĂ«dhjetĂ« vjet nĂ« Kinostudio, isha i interesuar se kush e pĂ«r çfarĂ« vlerĂ«sohen me tituj tĂ« lartĂ« kĂ«ta katĂ«r persona. Disa prej atyre titujve i gjeta me vend, anipse ka edhe emra kineastĂ«sh si regjisori i mirĂ«njohur GĂ«zim Erebara, regjisori i suksesshĂ«m Esat Musliu, veterani i filmit vizatimor Vlash Droboniku, studiuesi i filmit Abaz Hoxha, apo regjisorja e parĂ« e montazhit tĂ« filmit shqiptar si Vitori Ăeli qĂ« vdiq nĂ« New York e harruar e pa asnjĂ« njoftim nĂ« shtypin shqiptar e ndonjĂ« tjetĂ«r qĂ« meritonin tĂ« ishin nĂ« radhĂ«t e atyre qĂ« vlerĂ«sohen, sepse kanĂ« dhĂ«nĂ« njĂ« kontribut tĂ« madh nĂ« filmin shqiptar. Natyrisht unĂ« nuk prisja qĂ« nĂ« kĂ«tĂ« listĂ« kaq tĂ« ngushtĂ« tĂ« gjeja emra sekretarĂ« partish, aq mĂ« tepĂ«r emrin e nĂ«ndrejtorit tĂ« Kinostudios i cili ka qenĂ« shquar si njĂ« komunist fanatik qĂ« e zhvillonte bukur mirĂ« luftĂ«n e klasave.
ShumĂ« gjĂ«ra kisha menduar, se tâi jepet ky titull ish sekretarit tĂ« partisĂ« sĂ« punĂ«s pĂ«r Kinostudion, zĂ«vĂ«ndĂ«sdrejtorit nĂ« fjalĂ«, kĂ«tĂ« as qĂ« e kisha menduar dhe as qĂ« mund ta konceptoj. QĂ« ta kuptoni se çfarĂ« nĂ« tĂ« vĂ«rtetĂ« do tĂ« thotĂ« pĂ«r mua emri i personit qĂ« sapo ka marrĂ« titullin âMjeshtri i madhâ do tĂ« kujtoj se kam qenĂ« ndĂ«r mĂ« aktivĂ«t nĂ« proçeset demokratike dhe kur formova me disa kolegĂ« tĂ« mi organizatĂ«n e partisĂ« demokratike pĂ«r Kinostudion me autorizimin personal tĂ« Azem Hajdarit, mbaj mend tâi kem thĂ«nĂ« vetes se mĂ« sĂ« fundi erdhi dita tĂ« shembim monopolin e komunistĂ«ve nĂ« kĂ«tĂ« institucion. MirĂ«po pas dy dekadash kur pushtetin e kanĂ« demokratĂ«t dhe president Ă«shtĂ« njĂ« demokrat, kĂ«tij Bozos, qĂ« edhe familjarisht Ă«shtĂ« i lidhur me kastat mĂ« tĂ« larta tĂ« nomeklaturĂ«s komuniste, i jepet ky titull i lartĂ« me kĂ«tĂ« motivacion: âPĂ«r kontribut tĂ« rĂ«ndĂ«sishĂ«m si njĂ« nga drejtuesit, organizatorĂ«t dhe producentĂ«t e filmit artistik dhe atij dokumentar nĂ« kinematografinĂ« shqiptareâ.
Të vjen keq edhe për më tepër se me këtë motivacion, duke shtuar edhe se i ka shërbyer me devotshmëri partisë së punës, ka marrë kush e di sa dekorata ky shok i gardës së komunistëve.
Por unĂ« kam edhe pĂ«rvojĂ«n personale se si ky sekretar e nĂ«ndrejtor e zhvillonte me sukses e fanatizĂ«m luftĂ«n e klasave dhe vijĂ«n e PartisĂ«. NjĂ« herĂ«, aty nga fundi i viteve â70, sekretari mĂ« thĂ«rret nĂ« zyrĂ«n e tij, mĂ« kĂ«rkon llogari dhe mĂ« heq vĂ«rejtje se mĂ« kish parĂ« nĂ« rrugĂ«n e KavajĂ«s me njĂ« vajzĂ« tĂ« deklasuar. Kur u pĂ«rpoqa tĂ« shpjegoja se nuk kisha ndonjĂ« shoqe tĂ« deklasuar ma ktheu me seriozitet e disi me paralajmĂ«rim: âPse nuk e dimĂ« ne se kush Ă«shtĂ« mbesa e Rexho Plakut?â E pyeta kush ishte Rexho Plaku e mĂ« tha Ă«shtĂ« armik i partisĂ«, çam, komandant i çetĂ«s "ĂamĂ«riaâ qĂ« ka vdekur nĂ« burg si armik i partisĂ«.â
KĂ«shtu mĂ« sqaroi dhe paralajmĂ«roi sekretari i partisĂ« dhe nĂ«ndrejtori Todi Bozo, ani pse unĂ« nuk i zbatova kurrĂ« ato porosi dhe miqĂ«sinĂ« familjare me mbesĂ«n e âarmikutâ Rexho Plakut e ruajta gjithmonĂ«. Por dhe kurrĂ« nuk i thashĂ« asaj se njeriu me tĂ« cilin jetonte fqinj e konsideronte atĂ« dhe familjen e saj si armiq.
Po se mos ishte rasti i vetëm ku ky komunist i kulluar, me rrënjë e farefis të Bozollarëve deri në Komitetin Qendror, për të cilët mund të lexohet në librin e Agim Mustës "Gjëmat e komunizmit në Shqipëri", mprihte vigjilencën revolucionare i ngujuem në bunkerin e luftës së klasave!?
Pa kaluar shumë kohë më thërret sërish sekretari i Partisë T. Bozo. Shumë serioz e shumë i vrejtur më thotë të ulem. Mesa duket e kishte me nge. Si më la ca minuta, kinse po merrej me shkresa, u kthye e më tha:
âPse na e sjell nĂ« Kinostudio Zyhdi MoravĂ«n?â
Nuk po arrija ta merrja veten. Zyhdiun e kisha njohur vite tĂ« shkuara kur isha nxĂ«nĂ«s nĂ« shkollĂ«n Pedagogjike dy vjeçare âNdrec Ndue Gjokaâ dhe e kishim ruajtur miqĂ«sinĂ« sepse Zyhdiu shkruante dhe kishte pasion letĂ«rsinĂ«. Ai nuk priti shumĂ« e me ftohtĂ«si e shikim zhbirues me tha se e dinte shumĂ« mirĂ« kush ishte Zyhdi Morava, njĂ« ish i burgosur qĂ« Ă«shtĂ« nĂ«n vĂ«zhgim. Ti nĂ«se do tĂ« punosh nĂ« Kinostudio â mĂ« tha,- nuk mund tĂ« shoqĂ«rohesh me Zyhdi MoravĂ«n, ndryshe do tĂ« kesh probleme.
E mbylli bisedĂ«n. U detyrova tâi thoja Zyhdiut tĂ« mos vinte mĂ« nĂ« Kinostudio, por tĂ« takoheshim diku tjetĂ«r. Por kjo nuk qe e nevojshme se nuk shkoi shumĂ« dhe Zyhdi MoravĂ«n e arrestuan sĂ«rish, e dĂ«nuan dhe e dĂ«rguan nĂ« Spaç.
Por kryebĂ«ma e âMjeshtrit tĂ« madhâ Bozo ishte kur i kĂ«rkova unĂ« takim e i shkova nĂ« zyrĂ« sepse duke qĂ«nĂ« ai zĂ«vendĂ«sdrejtor kishte nĂ« dorĂ« gjithĂ« teknikĂ«n. I paraqita kĂ«rkesĂ«n pĂ«r njĂ« makinĂ« shĂ«rbimi nĂ« ShkodĂ«r sepse kisha nĂ« plan pĂ«r tĂ« bĂ«rĂ« njĂ« film dokumentar pĂ«r Ded Gjo Lulin. GjatĂ« kĂ«rkimeve kisha arritur tek njĂ« dĂ«shmitar qĂ« kishte qenĂ« i pranishĂ«m nĂ« varrimin e eshtrave tĂ« Ded Gjo Lulit qĂ« u sollĂ«n Oroshi nĂ« ShkodĂ«r. Luigj Gjuraj, qĂ« e kishte shtĂ«pinĂ« nĂ« rrugicĂ«n ku dikur ka qenĂ« shkolla pedagogjike e vajzave, mĂ« kish thĂ«nĂ« se ai kishte qenĂ« xhaku (fĂ«mijĂ« qĂ« ndihmojnĂ« nĂ« procesionet katolike), nĂ« rivarrimin e Heroit Ded Gjo Luli dhe e mbante mend vendin ku qe vendosur, por qĂ« nĂ«pĂ«r vite i kishin humbur gjurmĂ«t. Luigji nĂ« moshĂ« tĂ« thyer, ishte i gatshĂ«m tĂ« shkonte me mua nĂ« ShkodĂ«r pĂ«r gjetjen e varrit me kusht qĂ« tĂ« gjeja njĂ« makinĂ« sepse nuk udhĂ«tonte dot me tren apo autobuz.
Për këtë u paraqita tek nëndrejtori Todi Bozo që duke patur edhe detyrën e sekretarit të partisë ishte i plotfuqishëm në Kinostudio. Por Sekretari i partisë më tha se nuk kish makina, nuk kish benzinë, se kishte plot probleme të tjera para Ded Gjo Lulit, me një fjalë nuk kishte ndërmend të më jepte një makinë, kur për qëllime personale ai i përdorte makinat si e ku të donte.
Tani qĂ« mikja ime çame, inxhiniere, jeton emigrante nĂ« Greqi; miku im i rinisĂ« shkrimtari Zyhdi Morava nuk jeton mĂ«, varri me eshtrat e heroit tĂ« panjollĂ« Ded Gjo Luli Ă«shtĂ« i humbur njĂ«herĂ« e pĂ«rgjithmonĂ«, sepse edhe dĂ«shmitari i fundit ka ndĂ«rruar jetĂ«, na del njĂ« dekret presidencial dhe sekretari i partisĂ« sĂ« Kinostudios, qĂ« farkĂ«tonte luftĂ«n e klasave nĂ« njĂ« betejĂ« megallomane pa kompromis, qĂ« nuk ka krijuar asnjĂ« vepĂ«r artistike si krijues, veç si bashkĂ«regjisor i njĂ« filmi supermediokĂ«r e skematik si âLugina e pushkatarĂ«veâ, njeriu pra qĂ« zbatonte planet ekonomike tĂ« partisĂ« me njĂ« besnikĂ«ri fanatike, pasi ka marrĂ« nga diktatura njĂ« vandak dekoratash, na shpallet pas 20 vjet demokraci, as mĂ« pak e as mĂ« shumĂ« por âMjeshtĂ«r i Madhâ i kĂ«tij vendi.
Para se ta mbyll këtë shkrim për kësisoj vlerësimesh tunduese e irrituese do të desha të pyes: A ka këshilltarë për kulturën ky president? Dhe për ti dhënë fund kësaj historie, pas gjithë këtyre që thamë, a kam sadopak të drejtë ta deklaroj këtë lloj dekorimi - çmimi i madh turpit?!
Gazeta" Standart" Tiranë 3 prill 2012
http://www.standard.al/index.php/s-speciale/3099-mjeshtri-i-madh-i-turpit
Në jehonë të shkrimit "Mjeshtri i madh i turpit
"Agjensia INA" Shkup boton një shkrim të Petro Luarasit në të cilën
tregon makinacionet e atij që presidenti Bamir Topi ka dekoruar si Mjeshtër i madh, pra Todi Bozon, kundër pronës dhe familjes së atdhetarit të madh
Kristo Dako.
Ne po japim një fragment fort interesant:
Ne po japim një fragment fort interesant:
Në kujtimet e tij Skënder Luarasi ka shkruar:
âDergjesha nĂ« shtrat nga dhimbjet e veshkave dhe poliartriti kur ime shoqe mĂ«
lajmoi se kishte ardhur të më takonte Ing.Aleksandër Dako, djali i madh i
Sevastisë.
(Aleksandër Dako, i biri i Kristos dhe i Sevastisë, i lindur në Manastir më 30 maj 1911, ishte pronar i banesës në rrugën Halim Xhelo, Nr.28, Tiranë, Ajo dikur qe në pronësi të Parashqevisë. Në një banesë tjetër në krah jetonte dhe vajza e tij e vogël , Diana Qiriazi-Hoxha, studente në degën e anglishtes.)
"Kisha vite pa e parĂ«. Dukej shumĂ« i vrarĂ«. MĂ« tha se kur ishte ndarĂ« nga gruaja e dytĂ«, e kishin internuar me pa tĂ« drejtĂ« dhe shtĂ«pinĂ« ia kishte zĂ«nĂ« njĂ« zyrtar me rĂ«ndĂ«si.â
Pas vdekjes së gruas së parë, Aleksandër Dako qe martua me N.L. me të cilën nuk shkonin mirë, kinse ajo kërkonte që ai të mos kishte të bënte me fëmijët e gruas së parë dhe arësye të tjera. Por më vonë rezultoi se shkak i prishjes së çiftit Dako qe shantazhi mbi N.L. dhe nënshtrimi i saj nën presionin e Todi Bozos, motrës së tij dhe shoqes së saj V. L., Sekretare e komitetit Ekzekutiv të Këshillit Popullor, lagjes 9. e cila më pas u shkarkua për abuzime me detyrën shtetërore.
MĂ« 15 tetor 1975, me akuzat e sajuara tĂ« ish- gruas sĂ« tij tĂ« dytĂ« N.L. AleksandĂ«r Dakon e internuan nĂ« Tale tĂ« LezhĂ«s. NĂ« janar 1976 nĂ« shtĂ«pinĂ« e tij u fut familja e Todi Bozos, e cila pa dijeni tĂ« Aleksandrit kishte bĂ«rĂ« shtesa banese. MenjĂ«herĂ« pas internimit ai kĂ«rkoi verifikimin e çështjes dhe Komisioni Qeveritar ia hoqi masĂ«n e dĂ«nimit. Kur u kthye nĂ« TiranĂ« mĂ« 14.7.]1977, mĂ«soi qĂ« shtĂ«pinĂ« ia kishte zĂ«nĂ« i plotfuqishmi T.D. i cili me marrĂ«veshje private i kishte dhĂ«nĂ« ish-bashkĂ«shortes sĂ« Aleksandrit njĂ« hyrje tjetĂ«r 1+1. NĂ« kĂ«to kushte Aleksandri jetoi pĂ«rkohĂ«sisht tek djali i tij Robert Dako, Rr.Tefta Tashko,P.22/1,A.1,TiranĂ« nĂ« pritje pĂ«r tâiu liruar banesa, (nĂ« zbatim edhe tĂ« Vendimit gjyqĂ«sor tĂ« formĂ«s pĂ«rfundimtare (Vendimi 249, 15.2.1978 i gjykatĂ«s popullore tĂ« rrethit, TiranĂ«)
NĂ« vendim shkruhej: ââ Rezultoi e provuar se paditĂ«si efektivisht Ă«shtĂ« pa banesë⊠NĂ« tĂ« tilla rrethana vetkuptohet se paditĂ«si AleksandĂ«r Dako ka tĂ« drejtĂ« tĂ« shkojĂ« nĂ« pronĂ«n e tij dhe Vendosi: ââDetyrimine tĂ« paditurit Todi Bozo tĂ« lirojĂ« banesĂ«n qĂ« ka nĂ« pĂ«rdorim pasi tâi sigurohet njĂ« sipĂ«rfaqe tjetĂ«r banimi. Edhe kur iu dĂ«rgua vendimi i gjykatĂ«s, nĂ«npunĂ«sit tĂ« strehimit tĂ« Komitetit Ekzekutiv, TiranĂ« me njĂ« letĂ«r rekomandimi, ai nuk po e zbatonte.
NĂ« kundĂ«rshtim flagrant me KushtetutĂ«n dhe me ligjet e shtetit mbi pronĂ«sinĂ«, poseduesi nuk e lironte banesĂ«n me pretekst qĂ« ââkishte shpenzuarââ, duke bĂ«rĂ« modifikime, njĂ« banjĂ« dhe shtesa tĂ« tjera nĂ« oborr, pa dijeninĂ« e pronarit.
(Aleksandër Dako, i biri i Kristos dhe i Sevastisë, i lindur në Manastir më 30 maj 1911, ishte pronar i banesës në rrugën Halim Xhelo, Nr.28, Tiranë, Ajo dikur qe në pronësi të Parashqevisë. Në një banesë tjetër në krah jetonte dhe vajza e tij e vogël , Diana Qiriazi-Hoxha, studente në degën e anglishtes.)
"Kisha vite pa e parĂ«. Dukej shumĂ« i vrarĂ«. MĂ« tha se kur ishte ndarĂ« nga gruaja e dytĂ«, e kishin internuar me pa tĂ« drejtĂ« dhe shtĂ«pinĂ« ia kishte zĂ«nĂ« njĂ« zyrtar me rĂ«ndĂ«si.â
Pas vdekjes së gruas së parë, Aleksandër Dako qe martua me N.L. me të cilën nuk shkonin mirë, kinse ajo kërkonte që ai të mos kishte të bënte me fëmijët e gruas së parë dhe arësye të tjera. Por më vonë rezultoi se shkak i prishjes së çiftit Dako qe shantazhi mbi N.L. dhe nënshtrimi i saj nën presionin e Todi Bozos, motrës së tij dhe shoqes së saj V. L., Sekretare e komitetit Ekzekutiv të Këshillit Popullor, lagjes 9. e cila më pas u shkarkua për abuzime me detyrën shtetërore.
MĂ« 15 tetor 1975, me akuzat e sajuara tĂ« ish- gruas sĂ« tij tĂ« dytĂ« N.L. AleksandĂ«r Dakon e internuan nĂ« Tale tĂ« LezhĂ«s. NĂ« janar 1976 nĂ« shtĂ«pinĂ« e tij u fut familja e Todi Bozos, e cila pa dijeni tĂ« Aleksandrit kishte bĂ«rĂ« shtesa banese. MenjĂ«herĂ« pas internimit ai kĂ«rkoi verifikimin e çështjes dhe Komisioni Qeveritar ia hoqi masĂ«n e dĂ«nimit. Kur u kthye nĂ« TiranĂ« mĂ« 14.7.]1977, mĂ«soi qĂ« shtĂ«pinĂ« ia kishte zĂ«nĂ« i plotfuqishmi T.D. i cili me marrĂ«veshje private i kishte dhĂ«nĂ« ish-bashkĂ«shortes sĂ« Aleksandrit njĂ« hyrje tjetĂ«r 1+1. NĂ« kĂ«to kushte Aleksandri jetoi pĂ«rkohĂ«sisht tek djali i tij Robert Dako, Rr.Tefta Tashko,P.22/1,A.1,TiranĂ« nĂ« pritje pĂ«r tâiu liruar banesa, (nĂ« zbatim edhe tĂ« Vendimit gjyqĂ«sor tĂ« formĂ«s pĂ«rfundimtare (Vendimi 249, 15.2.1978 i gjykatĂ«s popullore tĂ« rrethit, TiranĂ«)
NĂ« vendim shkruhej: ââ Rezultoi e provuar se paditĂ«si efektivisht Ă«shtĂ« pa banesë⊠NĂ« tĂ« tilla rrethana vetkuptohet se paditĂ«si AleksandĂ«r Dako ka tĂ« drejtĂ« tĂ« shkojĂ« nĂ« pronĂ«n e tij dhe Vendosi: ââDetyrimine tĂ« paditurit Todi Bozo tĂ« lirojĂ« banesĂ«n qĂ« ka nĂ« pĂ«rdorim pasi tâi sigurohet njĂ« sipĂ«rfaqe tjetĂ«r banimi. Edhe kur iu dĂ«rgua vendimi i gjykatĂ«s, nĂ«npunĂ«sit tĂ« strehimit tĂ« Komitetit Ekzekutiv, TiranĂ« me njĂ« letĂ«r rekomandimi, ai nuk po e zbatonte.
NĂ« kundĂ«rshtim flagrant me KushtetutĂ«n dhe me ligjet e shtetit mbi pronĂ«sinĂ«, poseduesi nuk e lironte banesĂ«n me pretekst qĂ« ââkishte shpenzuarââ, duke bĂ«rĂ« modifikime, njĂ« banjĂ« dhe shtesa tĂ« tjera nĂ« oborr, pa dijeninĂ« e pronarit.
SKĂNDER LUARASI, LETĂR HYSNI KAPOS,
Tiranë, 15 qershor 1979:
Tiranë, 15 qershor 1979:
Skënder Luarasi kujton se për seriozitetin e çështjes iu drejtua Hysni Kapos ish-nxënësi i tij në Institutin Tregëtar të Vlorës më 1932. Në letër shkruhet:
âDuke pĂ«rgatitur biografinĂ« e motrave Parashqevi dhe Sevasti Qiriasi, kujtova pĂ«rkrahjen qĂ« i dha e nderuara shoqe Vito Kapo ParashqevisĂ« tĂ« ngrihej nga gjendja e mjerĂ« nĂ« tĂ« cilĂ«n njerĂ«z tĂ« pandĂ«rgjegjshĂ«m e kishin rrĂ«zuar kĂ«tĂ« heroinĂ« tĂ« arsimit kombĂ«tar.
Me kĂ«tĂ« rast u njoha me birin e Sevasti Qirias-Dakos, AleksandĂ«r Dakon, birin e patriotit Kristo Dako, dhe mora vesh se nĂ« çâgjendje tĂ« mjerĂ« e kanĂ« rrĂ«zuar edhe kĂ«tĂ« bir patrioti. Duke dashur tĂ« shpreh tĂ« mirĂ«filltĂ«n nĂ« kĂ«tĂ« biografi, u interesova pĂ«r shkakun e fatkeqĂ«sisĂ« sĂ« tij. Si qytetar shqiptar u trondita kur pashĂ« se nĂ« RepublikĂ«n Socialiste tonĂ«n paska akoma njerĂ«s qĂ« pĂ«r tĂ« kĂ«naqur lakmitĂ« e tyre, nuk e quajnĂ« pĂ«r gjĂ« tĂ« keqe tâi çkatĂ«rrojnĂ« jetĂ«n njĂ« familje.
AleksandĂ«r Dako mĂ« dorĂ«zoi pĂ«rshkrimin si i ndodhi fatkeqĂ«sia dhe unĂ« marr guximin qĂ« pĂ«rshkrimin tâjua dĂ«rgoj juve tok me kĂ«tĂ« letĂ«r.
PĂ«rveç zemĂ«rimit qĂ« ndjej si qytetar pĂ«r njĂ« padrejtĂ«si tĂ« tillĂ«, unĂ« kam arĂ«sye tĂ« veçantĂ« tĂ« interesohem pĂ«r hallin e familjes Qirias- Dako: nĂ« kĂ«tĂ« shtĂ«pi mblodha materialin pĂ«r biografinĂ« nĂ« fjalĂ«, dhe kĂ«tu dĂ«gjova prej gojĂ«s sĂ« ParashqevisĂ« fjalĂ«t mirĂ«njohĂ«se pĂ«r ndihmĂ«n qĂ« i dha shoqja Vito Kapo sĂ« ndjerĂ«s Parashqevi tĂ« ngrejĂ« jetĂ«n e lumtur nĂ« atĂ« shtĂ«pi...Ju jam drejtuar juve me kĂ«tĂ« letĂ«r, se jam i bindur qĂ« nuk do tĂ« lejoni kĂ«nd tĂ« pĂ«rçmojĂ« KushtetutĂ«n e RepublikĂ«s Socialiste tĂ« ShqipĂ«risĂ«.â
SkĂ«nder Luarasi shkruan nĂ« kujtimet e tij: âNdĂ«rkohĂ« qĂ« prisja ndonjĂ« pĂ«rgjigje apo rezultat mĂ« zemĂ«roi shumĂ« njĂ« ngjarje tjetĂ«r.
Natasha Lako, bashkĂ«punĂ«tore nĂ« Kinostudio, mĂ« kishte kĂ«rkuar dhe unĂ« i dhashĂ« ndihmĂ«n time pĂ«r gatitjen e filmit ââMĂ«sonjĂ«torjaââ me skenar rreth shkollĂ«s sĂ« parĂ« shqipe pĂ«r vajzat nĂ« Korçë, e themeluar mĂ« 1891 nga Sevasti e Parashqevi Qiriazi dhe gjithashtu ndihmova qĂ« tĂ« nderohen motrat Qiriazi me rastin e 35- vjetorit tĂ« çlirimit. Kur u interesova pĂ«r mbarĂ«vajtjen e xhirimeve tĂ« Kinostudios mĂ« thanĂ« se dikush kishte ndikuar qĂ« emrat e dy motrave tĂ« zĂ«vendĂ«soheshin me pseudonime. KĂ«saj i thonĂ« tĂ« falsifikosh historinĂ«. Dhe kĂ«tĂ« presion e paskish bĂ«rĂ« vetĂ« Todi Bozo.
NjĂ« ditĂ« mĂ«sova se Hysni Kapo, i sĂ«murĂ«, kishte lĂ«nĂ« porosi tĂ« shikohej kjo çështje por Todi Bozo pĂ«r shkak tĂ« postit tĂ« lartĂ« dhe miqve nuk donte ta lironte shtĂ«pinĂ«. Madje mĂ« kishte çuar fjalĂ« qĂ« ta lija kĂ«tĂ« çështje mĂ«njanĂ« pĂ«r hir tĂ« dhĂ«ndrit tim Vedatit qĂ« ai e kishte farefis. Kur shkova ta takoj, ai ishte ââi zĂ«nĂ«ââ. Ndaj i shkrova njĂ« letĂ«r.
LETĂR TODI BOZOS
Tiranë, 26 gusht 1979
I nderuari zoti Todi Bozo,
Mbasi nuk më pranuat në një bisedë shoqërore sy në sy, Ju dërgoj këtë letër që të rrëfenj përse kam dashur të piqem me zotërinë tuaj. Kam njohur personalisht Tafil Buletinin për të cilin jam duke përgatitur një broshurë. I përdëllyeri ndër të tjera më pati folur për miqësinë e tij me të ndjerin Llazo Bozo dhe desha që miqt e tij të jenë edhe të mitë.
Qysh prej fĂ«minisĂ« sime pata njohur motrat Qiriazi, mĂ«sueset e motrĂ«s sime ThomaidhĂ«, dhe qenĂ« kĂ«to qĂ« nĂ«pĂ«rmjet sime motre mĂ« mĂ«suan tĂ« lexoj e tĂ« shkruaj gjuhĂ«n amtare shqipe. PĂ«r kĂ«tĂ« arĂ«sye kam qenĂ« mirĂ«njohĂ«s ndaj atyre dhe do tĂ« jem kĂ«shtu gjer nĂ« çastin kur tâi them lamtumirĂ«n e fundit atdheut tim tĂ« dashur. Nga simpathia qĂ« ruaj pĂ«r Sevasti Qiriazi-Dakon dhe tĂ« motrĂ«n ParashqevinĂ«, por edhe qĂ« tĂ« mos mĂ« pĂ«rgĂ«njeshtrohen fjalĂ«t e mira tĂ« Tafil Buletinit pĂ«r babanĂ« tuaj, po ju drejtoj kĂ«tĂ« letĂ«r. Dhe shpresoj tĂ« merremi vesh urtĂ« rreth dy çështjeve pĂ«r tĂ« cilat bĂ«het fjalĂ«:
SĂ« pari : Natasha Lako, bashkĂ«punĂ«tore nĂ« Kinostudio kĂ«rkoi dhe unĂ« i dhashĂ« ndihmĂ«n time pĂ«r gatitjen e filmit rreth shkollĂ«s sĂ« parĂ« shqipe pĂ«r vajzat nĂ« Korçë mĂ« 1891. Materialin e pĂ«rmbledhur po jua dĂ«rgoj bashkĂ«ngjitur. Ndihmova qĂ« tĂ« nderohen motrat Qiriazi me rastin e 35-vjetorit tĂ« çlirimit. TĂ« Kinostudios mĂ« thanĂ« se keni ndikuar qĂ« emrat e dy motrave tĂ« zĂ«vendĂ«sohen me pseudonime. KĂ«saj i thonĂ« tĂ« falsifikosh historinĂ«. Lexoni nĂ« ââZĂ«ri i popullitââ artikullin e soçëm ââVĂ«rtetĂ«sia tĂ« pĂ«rshkojĂ« si fill i kuq çdo paraqitje tĂ« fakteve historikeââ, nga Shefqet Peçi.
Së dyti: Me manipulacione të pahishme keni bërë që biri i Sevasti Qiriazi-Dakos të nxirej nga shtëpia dhe fare pa të keq u shtrove vetë në atë vatër. Gjyqi që e kuptoi sjelljen e pahijshme tuajën i dha të drejtën familjes Dako të kthehet në banesën e vet. Porse ju nuk i bindeni vendimit, nuk doni të shkoni në apartamentin shtetëror që kishit më parë.
NĂ« vilĂ«n Qiriazi-Dako vija shpesh tĂ« pĂ«rshĂ«ndetja mĂ«suesen e lavdishme Parashqevi Qiriazi pĂ«r tâ iu falĂ« nderjes pĂ«r arsimin qĂ« bashkĂ« me SevastinĂ« u dha motrave tona nĂ« kohĂ«n e tiranisĂ« otomane, kur jo nĂ« shkollĂ« por edhe nĂ« letĂ«rkĂ«mbim ishte rreptĂ«sisht e ndaluar tĂ« pĂ«rdoreshin shkronjat shqipe.
Mora guximin tâju shkruaj kĂ«tĂ« letĂ«r sepse duhet ta mbrojmĂ« tĂ« drejtĂ«n e tĂ« vĂ«rtetĂ«n edhe sikur tĂ« ndeshemi me personalitete tĂ« plotfuqishĂ«m; por juve jua shkruaj edhe pĂ«r njĂ« shkak tjetĂ«r. Pozita qĂ« mbani dhe prejardhja patriotike - qĂ« na ndalon tĂ« nxjerrim nĂ« Pazar emrat e prindĂ«rve tanĂ« tĂ« ndritur edhe pĂ«r gjithĂ« atĂ« llom tĂ« dheut qĂ« aq fort e lakmon borgjezia - na detyrojnĂ« jo ta shkelni por ta mbroni ligjshmĂ«rinĂ« nĂ« RepublikĂ«n Popullore Socialiste tĂ« ShqipĂ«risĂ«.
PĂ«r kĂ«to arsye jam i bindur qĂ« do ta pranoni, dhe do mĂ« pĂ«rkrahni propozimin qĂ« kam dashur tâju bĂ«ja po tĂ« mĂ« kishit pritur nĂ« bisedĂ« shoqĂ«rore: sĂ« pari, filmit ti vihen emrat e plotĂ«, tĂ« vĂ«rtetĂ«, tĂ« heroinave Sevasti e Parashqevi Qiriazi;
sĂ« dyti: tâia ktheni tĂ« zotit shtĂ«pinĂ« dhe unĂ« mendoj se ajo ndĂ«rtesĂ« tĂ« caktohet shkollĂ« ose muze pĂ«r nder tĂ« mĂ«sueseve tĂ« para tĂ« shkollĂ«s sĂ« vajzave
Me përfillje të merituara
Skënder Luarasi.
Rruga Konferenca e Pezës, Pallati V, Shkalla1/3, Tiranë
SKĂNDER LUARASI LETĂR VITO KAPOS,
Tiranë, 1
shtator 1979
Kur dëgjoi se Hysni Kapo ishte i sëmurë rëndë dhe përsëri Todi Bozo rrefuzoi të largohej nga shtëpia, S.Luarasi iu drejtua Vito Kapos, si Presidente e Bashkimit të Grave Shqiptare:
âPersonalisht, Ju dhe Nefo Myftiu, e shpĂ«tuat Parashqevi Qiriazin nga mjerimi ku e patĂ«n shpĂ«nĂ« njerĂ«s zemĂ«rzes. Kur e vizitoja ParashqevinĂ«, mĂ« shumĂ« se njĂ« herĂ« mĂ« shprehu mirĂ«njohjen pĂ«r gruan e re shqiptare, pĂ«r tĂ« cilĂ«n Ju po pĂ«rpiqeni ta ngrini lart e mĂ« lart nĂ« shoqĂ«rinĂ« tonĂ« socialiste.
Jua shkruaj këtë letër Juve, e nderuara shoqja Vito Kapo, nga respekti që kam për punën tuaj në qytetërimin e familjes shqiptare e në mbrojtjen e të drejtave të saj.
Bashkëngjitur postoj një artikull ku shpreh atë që di unë për Sevasti Qiriasi- Dakon dhe një letër tjetër ku rrëfej çështjen që desha të zgjidh në mënyrë shoqërore me Todi Bozon.
Duke qenĂ« se Todi Bozo sâbegenisi tĂ« mĂ« dĂ«gjonte, Ju a dĂ«rgoj Juve, si kryetare e Bashkimit tĂ« Grave tĂ« ShqipĂ«risĂ«, qĂ« tâia qani hallin familjes sĂ« SevastisĂ« dhe tĂ« propozoj qĂ« (pasi Todi Bozo tĂ« zbrazĂ« shtĂ«pinĂ« e pĂ«rvetĂ«suar) ajo ndĂ«rtesĂ«, ku ka vdekur Parashqevi Qiriazi, tĂ« çelet me rastin e 35-vjetorit tĂ« çlirimit muze ose shkollĂ« pĂ«r nder tĂ« mĂ«sueseve tĂ« para tĂ« shkollĂ«s sĂ« vajzave.â
Kur dëgjoi se Hysni Kapo ishte i sëmurë rëndë dhe përsëri Todi Bozo rrefuzoi të largohej nga shtëpia, S.Luarasi iu drejtua Vito Kapos, si Presidente e Bashkimit të Grave Shqiptare:
âPersonalisht, Ju dhe Nefo Myftiu, e shpĂ«tuat Parashqevi Qiriazin nga mjerimi ku e patĂ«n shpĂ«nĂ« njerĂ«s zemĂ«rzes. Kur e vizitoja ParashqevinĂ«, mĂ« shumĂ« se njĂ« herĂ« mĂ« shprehu mirĂ«njohjen pĂ«r gruan e re shqiptare, pĂ«r tĂ« cilĂ«n Ju po pĂ«rpiqeni ta ngrini lart e mĂ« lart nĂ« shoqĂ«rinĂ« tonĂ« socialiste.
Jua shkruaj këtë letër Juve, e nderuara shoqja Vito Kapo, nga respekti që kam për punën tuaj në qytetërimin e familjes shqiptare e në mbrojtjen e të drejtave të saj.
Bashkëngjitur postoj një artikull ku shpreh atë që di unë për Sevasti Qiriasi- Dakon dhe një letër tjetër ku rrëfej çështjen që desha të zgjidh në mënyrë shoqërore me Todi Bozon.
Duke qenĂ« se Todi Bozo sâbegenisi tĂ« mĂ« dĂ«gjonte, Ju a dĂ«rgoj Juve, si kryetare e Bashkimit tĂ« Grave tĂ« ShqipĂ«risĂ«, qĂ« tâia qani hallin familjes sĂ« SevastisĂ« dhe tĂ« propozoj qĂ« (pasi Todi Bozo tĂ« zbrazĂ« shtĂ«pinĂ« e pĂ«rvetĂ«suar) ajo ndĂ«rtesĂ«, ku ka vdekur Parashqevi Qiriazi, tĂ« çelet me rastin e 35-vjetorit tĂ« çlirimit muze ose shkollĂ« pĂ«r nder tĂ« mĂ«sueseve tĂ« para tĂ« shkollĂ«s sĂ« vajzave.â
Historia e shantazhit të Todi Bozos ndaj gruas së Aleksandër Dakos dhe përvetësimi i shtëpisë së familjes Qiriazi u përhap dhe bëri bujë. Sekretarja e komitetit Ekzekutiv të Këshillit Popullor, lagjes 9. me iniciale V. L., e cila kishte manipuliar me dokumentat u shkarkua nga puna për abuzim me detyrën shtetërore dhe Todi Bozo u detyrua ta lirojë banesen. Drejtesia u vu ne vend dhe Aleksandër Dako me familjen e mbylli jetën në vatrën e të parëve duke kujtuar me respekt mirësinë e mikut të vërtetë Skënder Petro Luarasi.
Ky shkrim bazohet tek libri i pabotuar i Skënder
P. Luarasit, âĂ'kam parĂ« e çâkam dĂ«gjuar- kujtimeâ dhe nuk duhet tĂ« riprodhohet
në asnjë formë pa përmendur burimin.
