Kur autorja e Tuzit kërkon qiqrra në Kishë- nga Kolec Traboini

KUR AUTORJA E TUZIT KËRKON QIQRRA NË KISHË

Nga KOLEC TRABOINI

Autorja e një libri, Farije Kajoshaj, libër që nuk e dimë mirë çfarë përmbajtje ka, se në Shqipëri e Kosovë botohen tashmë qindra mijëra libra, të shumtit krejt kot,  kjo autore pra është lëshuar me një mllef e uturimë kundër Patër Pashkut të Kishës së Tuzit në shënimin me titull “Nuk u lejua shpërndarja e librit “Rruga pa kthim”.

Ky titull pompoz të pshtjellon sikur ke të bësh me ndonjë libër të famshëm e  kush e di se çfarë, që na paska dalë urdhëresa e ndalimit. Një vetëledhatim publik i pa parë ndonjëherë nga ndonjë autor në Shqipëri e Kosovë.

Lexoni çka shkruan kjo autore: “Këtë gjest të tij (Patër Pashkut- shënimi im K.T.), nuk e shoh si diçka të mirë për Malësinë dhe malësorët meqë libri as që ka nocione antifetare, por është novelë me motive kombëtare.”.

Ky libër pra, sipas autores me banin në Mynih, Gjermani, por origjinën e ka nga Tuzi,   na paska motive kombëtare dhe tanë Malësia jonë e Madhe paska humb se Patër Pashku nuk e paska dhanë mundësinë për ta lexuar malësorët librin e saj.
 Kështu lexuesi merr vesh që Patër Pashku e paska fik Malësinë. Tragjedi e madhe kjo punë. Kjo punë për një libër. Një novelë e një autoreje, emrin e të cilës  për herë të parë e dëgjojmë. Ja çfarë xhevahiri lëshon në shkrimin e vet autorja: “Shqiptarët në Malësi janë bërë si “brienat në thes”.

Meqë përmend edhe thesin edhe brenat po ja mbajmë edhe ne avazin kësisoj: Fryj moj erë nga Gjermania,  fryjë,  se kur ti fryn edhe tullumbacet ngjitën lart e me lart, madje deri në maj maleve tona kombëtare. Dhe me tej ajo shkruan:

“ Prifti në fjalë e refuzoi shpërndarjen me një arsyetim paksa kriptik se “nuk dëshiron që ai libër të shpërndahet në kishë“ – mirëpo vetëm pasi kuptoi se kush është autori. Ndoshta refuzimi i tij nuk do kishte ndodhur po qe emri im të kishte vetëm një shkronjë ndryshe (nga „Farije“ ne „Marije“) …”

Me kësisoj arsyetimesh fantazore autorja ja ka gjetur bukur mirë rrfanën vekshit.

Kërkesa e Farije Kajoshaj  na paska qenë as më pak e as më shumë por me e vu Patër Pashkun me ja shpërnda librin e kësaj shkrimtares së madhe ndër besimtarë katolikë që vinë të luten në Kishë. Një kërkesë me të vërtetë për të çuditur edhe harabelat e Tuzit në fluturim. Por po na i del krah edhe Simon Gjon Sinishtaj kësaj kritike pa bereqet,  që jam i bindur se nuk e ka lexuar atë libër në asnjë rresht, por do të gjendet edhe ai në sebep.

Duke lexuar ankimet në adresë të Patër Pashkut dua të them:

Ku keni parë ju, o ankimtarë, që të marrë kleriku libra e ti shpërndajë në Kishë përpos letërsisë fetare të botuara këto nga institucioni fetar. Po çka ishte ky libër i kësaj zonje, ndonjë libër për fenë, moralin, edukimin a diçka tjetër libër psikologjik a pedagogjik? Nuk shpërndan Kisha literature artistike, çojani edhe Hoxhës së Xhamisë së Tuzit por edhe ai do ti kthej mbrapsht, more çojeni edhe në Prishtinë po deshët dhe po ajo përgjigje do të jepet. I kisha këshillua kësaj zonjës shkrimtare që të marrë një deng me libra e ti çojë në Vatikan dhe të kërkojë t’ia shpërndaj vetë Papa Francesku të dielën e meshës se madhe ne sheshin e Shën Pjetrit. Kush e di mbase ndodh ndonjë mrekulli. E nëse nuk ja shpërndan autorja të lëshojë një komunikatë si kjo kundër Patër Pashkut se edhe Papa i Romës na bëka dallime fetare.

Pse po e sulmon kjo zonja Farije Kajoshaj, Patër Pashkun në një shkrim që nuk ka nivelin e shkrimtares, por të një stili të flet-rrufeve të viteve ‘70 të shekullit të kaluar në Shqipëri? Për mendimin tim shumë mirë ka bërë Patër Pashku  që ja ka kthyer mbrapsht at soj libri që nuk e dimë çfarë është. Që të jemi të sinqertë,  unë dyshoj edhe në vlerat artistike,  se një shkrimtar i mirë nuk ngre kësisoj problemesh me një mungesë të plotë etike,  por është modest për veprën e vet. Nuk ngutet  për të sulmuar një klerik vetëm pse ai nuk ka marr përsipër rolin e një postieri siç kërkoj kjo autorja Farije Kajoshaj,  për të cilën kërkuam në Google  dhe na doli vetëm në dy vende, një nga të cilët në facebook. Pra me librat e vet nuk na del e njohur kurrkund, madje krejt e panjohur. E vetmja njohje e vërtetë na qenka ankimi për Patër Pashkun në një blog interneti. Tani po i them kësaj autoreje meqë problemin e trajton se prapthi, unë kam plot libra, e kam në fis Patër Pashkun e Tuzit, jemi të dy nga Hoti, po asnjë libër nuk ja kam dërguar me e shpërnda në Kishë. As nuk kërkoj ta bëjë këtë gjë. Se Kisha nuk shpërndan libra ndër besimtarë. Kisha ka tjetër funksion e nuk është ndërmarrje për qarkullimin e librave. Meqë jetoni në Tuz, çojeni librin tuaj në Bibliotekën e qytetit. Rruga e hapur është.  Atëherë pse u dashka që Frati me ja shpërnda librin e Farijes? Dhe kjo Farije ma quan dukuri negative që Kisha nuk ia shpërndan librin e saj. As Kadare nuk do të ankohej kësisoj. Pa le të tjerët.

Kaq e pa takt e agresive  në akuzën e vet po më duket kjo autore që arrin të shkruaj të tilla shprehje vulgare, për të mos thënë marrëzira :

” Moslejimi i shpërndarjes, madje falas, të literaturës kombëtare shqiptare në Malësi, flet për një dukuri tejet negative nga ana e klerit – kur dihet që Malësisë sot më shumë se kurrë i nevojitet literatura shqipe, bashkëveprimi dhe mirëkuptimi i ndërsjelle. Me gjeste të tilla, Patër Pashku po krijon paragjykime dhe ndasi fetare të panevojshme.”.
Na ruaj Zot prej kësaj mendësie. Po edhe prej këtij deliri që e konsideron novelëzen e vet “literaturë kombëtare shqiptare në Malësi”. Kur shprehet kështu pa pikë etike, modestie dhe përgjegjësie, merret me mend niveli i librit që ka shkruar. Kjo autore kërkon të gjejë qimen në qull, a ndryshe kërkon qiqrra në hell,   duke e  trajtuar problemin se po i bëhet një padrejtësi se qenka e fesë tjetër. Po kush po të pyet çfarë feje i përket. Një shkrimtar që i hyn këtyre hullive të përkatësive fetare, tregon se është  i cekët e ka një nivel mjeran. Si mundet autori të edukojë me veprën e vet kur është në këtë mendësi e duke kërkuar konflikte religjioze aty ku nuk ka. Mos vallë duhet që unë të shkoj te Hoxha i Tuzit e ti kërkoj të më shpërndaj librat e mi ndër besimtarët e vet, e nëse ai nuk pranon duhet të shkruaj se ai ma bën këtë se ka paragjykime për katolikët. Edhe logjika më e thjeshtë e naive nuk të lë ta trajtosh problemin në këtë mënyrë. Kjo autore më të vërtetë duhet të ndalohet e të analizojë veten e nëse vuan nga këto paranoja do ti kërkoja një gjë. Të mos shkruaj më asnjë libër. Është gjëja më e mirë që mund të bëjë. Të shpëtojë ajo nga mundimet e shkrimit,  por kësisoj edhe Malësia, edhe Tuzi, edhe Patër Pashku, por edhe ne nga kjo katraurë ku po kërkon të na fusë, thjeshtë prej egoizmit personal dhe aspak profesional sa i përket letërsisë. Gjithashtu aspak atdhetar kombëtar siç pretendohet.

Për ata që po gjejnë sebep për të lëshuar helm kundër Patër Pashk Gojçajt duhet ta dinë se ai përtej klerikut të devotshëm është një erudit, një shkrimtar i mirë me vepra edukative e i përkushtuar në botimet periodike fort të çmuara të Kishës së Tuzit. Po ju them gjithashtu disa shkjepulëve në të folur, mos flisni gjëra që nuk qëndrojnë dhe mos i lëshoni frerin gojës se turpi mbetet mbi atë që nxjerr një pisllëk nga goja e jo atij që i drejtohet.

3 janar 2016