KUNDËRSHTIA LETRARE NUK
PËRBALLOHET ME
MEDIOKRITETE
- Marrë shkas nga Trirema e Sarandës dhe vëzhgimi kritik i Dhimitër Nicës -
nga KOLEC TRABOINI
Organizimet i
evenimenteve poetike janë të vetmet veprimtari ku krijuesit e kësaj gjinie aq të
bukur e aq të maltrajtuar, të ndjehen se ekzistojnë sepse edhe promovimet e
librave janë kthyer tashmë si letra pavlerë, u ka dalë boja, me shkakun se nuk
mbeti autor fillestar e pa pikë vlere pa e bërë një promovim libri, dhe
mjerisht këto në institucione shtetërore. Ministria e Kulturës është për tu
vlerësuar për mundësitë që ka krijuar të bëhet promovimi i librave por ama një
kujdes duhet bërë sepse duhet parë nëse kanë pikë vlera ato libra për të cilët
hapen dyert e sallës së kësaj ministrie. Në këtë drejtim ka probleme edhe me
organizimin e takimeve poetike sepse shihen të tubuar pak autor serioze në
krijimtari dhe shumë nga ata që shkruajnë thjeshtë se ua kanë mësuar alfabetin
dhe dinë të vjershërojnë fshatçe, madje tepër
larg nivelit të bejtexhinjve të dy shekujve më parë. E vura re këtë edhe në të vetmin eveniment të
kësaj natyre që isha i ftuar, që u zhvillua në Kosove më 5-6 gusht të këtij
viti ku edhe pse shfaqi vlera disi të kufizuara, në mesatare do të
thoshim, arriti edhe në absurde, ndonjë
pjesëmarrës nxori ca disa shënime xhepi si letra bakalli e doli e i lexoi duke thënë
se sapo i shkrova. Kuptohet çfarë serioziteti i munguar e çfarë mungese
respekti për poezinë paraqet kjo mënyrë konceptimi. Më së shumti poezia e sotme
konsiderohet bejte, autorët e këtyre bejteve tashmë janë të shumtë, kanë
arritur që nëpërmjet faqeve të faccebook-ut ku gëlon injoranca aspak poetike, të
depërtojnë edhe nëpër gazeta e revista.
Sot absurdi është legal, arrin të blesh një gazetë gjoja letrare ku janë
vendosur autor interneti, vjersha qe i ke lexuar llahtarshëm më parë dhe nuk
thonë asgjë. Sot nuk gjen asnjë gazetë a revistë serioze për artin dhe letërsinë,
që të dijë të dallojë grurin nga egjra. Të krijohet përshtypja se poezia është
arti më i lehtë për tu krijuar kur ajo është e duhet të jetë më i vështiri.
Sepse poezia vërtetë bëhet me fjalë (si muri me gurë), por nuk është vetëm fjalë,
është edhe mendim, është edhe figurë, është imagjinatë e gjithçka e përjetuar
emocionalisht. Koha e eksperimenteve të ftohta me poezinë ka ikur.
Mjerisht institucionet
shtetërore nuk financojnë ndonjë gazetë apo revistë serioze, me ekip të
kualifikuar, dhe ato pak që mbështen bëjnë punë grupesh, rrethesh të ngushta e
botojnë thjeshtë për të marrë subvencione, për të gjetur një mënyrë për të
marre para nga arka e shtetit.
Këtë problematikë
trajton edhe autori Dhimitër Nica në vëzhgimin
e vet ”Korrupsion arti, në emër të dashurisë për artin” në të cilin
stigmatizon Triremen poetike të Sarandës,
zhvilluar ditët e fundit të shtatorit. E gjej me vend shqetësimin se “nisen e dërgohen ftesat e ndryshme për
“oratorët”. Pikërisht, këtu qëndron “thembra” e Akilit. Në shumë
takime,manifestime dhe evenimente poetike,jo rrallë,por shumë shpesh ndeshesh
me dy,apo edhe tre persona nga një familje. Dhe jo se këta janë krijues, poetë
e shkrimtarë, por njëri apo njëra që është në realitet, ka sjellë të dytin apo
të tretin nga familja.”. Kësaj mendësie pak vështirë është ti kenë
shpëtuar edhe organizatorët e takimit poetik të Sarandës.
E vërtetë është se gjithmonë
do të ketë vërejte sepse e mira dhe e bukura nuk kanë fund, por nëse kemi
kritikë për një mënyrë organizimi duhet të sjellim edhe argumentet tona. Sepse
siç thamë, jo se problemet nuk ekzistojnë
edhe në takimin poetik të Sarandës, por
se edhe dhe lista që Dhimitër Nica sjell
me ankimin se nuk na qenkan ftuar disa, mendoj
se nuk paraqet ndonjë faj të madh të organizatorëve të Triremes. Përmenden kësisoj disa emra që nuk na qenkan
ftua, por me çfarë lexojmë na rezulton
se shumica e tyre kanë marrë pjesë në të
gjitha aktivitetet që janë bërë në Shqipëri, Kosovë e Maqedoni, ndërkohë që ka të tjerë që nuk kanë qenë asnjë herë të ftuar. Se kështu po jepet përshtypja që këta që ka cituar Dhimitër
Nica: “Petrit Ruka, Vasil Tabaku, Namik Selmani, Riza
Çato, Haxhi Dikolli, Rami Kamberi, Ardita Jatru, Mimoza Berisha, Flora Peçi,
Dan Ibrahimi, Alfred Molloholli, Bujar Muçaj, Edmond Shallari” e që nuk na qënkan ftuar qënkan pa një
e pa dy të zgjedhurit e poezisë shqipe e nuk ka të tjerë. Desha ti them autorit
të shkrimit se në këtë listë vërtetë ka disa autorë serioze që kanë vlera, por
ke vendosur edhe një emër që jo vetëm është mediokër por edhe
plagjiaturist e që më ka kopjuar me fjalë e me figurë poezinë “Trinia ime”, të
cilën e kam botuar në vitin 2007. A mos
edhe ky na qenka ajka e poezisë shqipe që paskan bërë korrupsion të madh ata të
Sarandës që nuk e paskan ftuar. Deri këtu paska vajtur puna me poezinë?!
Nuk e gjej në vëzhgimin
e Dh. Nicës argumentin, se përse këta
duhej të ishin me patjetër dhe kryesorja çfarë vlerë përbëjnë. Duam të shtojmë
se nëse ka fakte se gratë poete marrkan burrat me vete apo anasjelltas, të na i
thotë me raste konkrete sepse vëzhgimi a kritika nuk ka si bëhet në përgjithësi,
ajo vepron si kirurgu me bisturinë e tij,
i cili operon plagën e nuk e bën prerje
në gjithë trupin se ndryshe do ti thonin
kasap. Le të shkruhen fakte por jo si me
këtë listën që na është paraqitur me lart që nuk të bind fare se paskemi të bëjmë
me një “korrupsion arti”.
Kur shkruajmë mirë është
të mos bëjmë kompetentin aq më tepër kur nuk i njohim krijimtaritë e të gjithë
autorëve të tjerë. Nëse vështrimi ynë shkon deri në një a dy kilometra kjo nuk
do të thotë se aq është bota. Edhe ata që janë gjendur në Sarandë (ku edhe unë
kisha dëshirë të isha, por ja që nuk më ftuan, por edhe hata mospjesëmarrja ime
nuk ish), edhe ata pra kanë vlerat e tyre. Përgjegjësia për çdo eveniment është
i organizatorëve dhe ata besoj se e kanë një përgjigje që me dëshirë do ta dëgjonim
dhe lexonim. Por gjithsesi lista që paraqitet, e përsëris, mua nuk më bind. Nuk mund në asnjë mënyrë të
përballohet kundërshtia apo argumenti letrar me mediokritete.
Mund te lexoni ne kete blog:
Kriza e artistit dhe supërkriza e kulturës-Traboini
Presidenti Wilson- ëngjëlli mbrojtës i Shqipërisë -Traboini
Dy kryeministra ma vodhën Mitingun- Traboini
Kinostudio- në vend të ullinjëve mbollën beton- Traboini
Kadare-një mal drite që nuk i shpëton hijes së vet-Traboini
Seks për një vend pune - nga Kolec Traboini
Punë kulturash - nga Tirana në Prishtinë - nga Kolec Traboini
Shkodrania aktore e parë e Turqisë- nga Kolec Trab...
Fejton me shufra ari - nga Kolec Traboini
Dallandyshe pa qiell- nga Kolec Traboini
"E vërteta"... e pavërtetë e prof. Emil Lafe - nga...
Zhvillimi letërsisë shqipe në Mal të Zi- nga Rrok Gjolaj
Akademia e mykur e Tiranës- nga Kolec Traboini
Kështu vret vetëm mafia - nga Kolec Traboini
Një spot që ministrit mund ti kushtojë postin- nga..
Aristidh Kola - një libër i ri i Kolec Traboinit
Disidenti i heshtur Zef Zorba - nga Kolec Traboini...
Lazarati në tym - shteti në delir- nga Kolec Trabo.
Zeusit i lajkatohen të gjithë- nga Traboini
Big Show me Canabis Sativa- nga Kolec Traboini
Njerka shkon në ballo- nga Kolec Traboini
Vasil Josif Pani- ne krye të oborrit të shqiptariz...
Stina e mjekrrave të hajthshme - nga Kolec Traboin...
Edgar Allan Poe - më së fundi i kthehet vendlindje...
Kur shpresa s’është veçse një kurvë...- nga Kolec ...
Atë Martin Gjoka kompozitor e mësues i madh - nga ...
Dekorimi politik i Kol Idromenos- nga Kolec Traboi...
Dhjetë vjet thirrje për bustin e Ded Gjo Lulit- ng...
Prejardhja e Hotit dhe Flamuri i Deçiqit - nga Kol...
Requiem i Verdit në vjeshtën politike të Tiranës- ...
Epika blu e Edison Gjergos- nga Kolec Traboini
Ardhacaket e Ballkanit Sofie-Safete Juka
Boston- një shekull përballë greqizimit
Udhë e mbarë, o Sizif!
