🟩 Kur nisën të bashkohen fiset- nga Kolec P. Traboini

KUR NISËN TË BASHKOHEN FISET

Nga Kolec P. Traboini

Ku nisën të bashkohen fiset në rruzull të Dheut, Zoti vendosi të shfaqej ndër njerëz e t’i pyeste se në çfarë dëshëronin të kishin përparësi kur krijesat e tij të bashkoheshin në popuj. Nuk mbeti vend e hapsirë pa u shfaqur e dëshirë pa plotësuar deri sa erdhi në pellgun e Mesdheut, në Ballkan, ku malet e fushat ishin të strukura tek njëra tjetra dhe ai po çuditej si do të bashkoheshin këta fise që edhe terrenin e kishin suka e gërgje.

Në një pllajë ballkanike ku rrihnin erëra nga lindja e perëndimi, Zoti ju shfaq një grupi njerëzish e u foli.

Njerëzit që me diçka po merreshin e panë e nuk ja vunë veshin. Zoti u kollit lehtë, por kollitja e tij ishte gjëmim nëpër qiej e njerëzit panë ç’panë u kthyen me fytyrë për kah Zoti.

- Po çfarë po bëni?- pyeti zoti.

- Këtyre të fiseve të tjera po u vjedhim delet- ja ktheu një njeri me fytyrë vrarë lije

Zoti ra ndër mendime.

-A e dini kush jam unë? - tha Zoti.

- E dimë- tha fytyrëvrari - po na thuaj çke për të na thënë e dhënë e lëna të vazhdojmë punën tonë e ti punën tënde.

- Po si e dini?- pyeti Zoti.

- E dimë se kemi spiunët tanë kudo ku ka njerëz.

Zoti nuk po dinte si të mirrej vesh me këta krijesa e më se fundi u tha:

- Dua tu jap diçka por kjo do të jetë në dëshirën tuaj.

- Bekuar qofsh o Zot!- thanë njerëzit.

- Çfarë do të zgjidhni paratë apo mëndjen? Zgjidhni e do tua jap.

Njerëzit panë njëri tjetrin në sy. Sikur po thoshnin për çfarë parash flet ky

Se ne marrim e nuk kemi nevojë për para. Prandaj ja kthyen:

- Nuk duam as para e as mendje.

Zoti i mbetur në mëdyshje i pyeti kureshtar:

- Po çfarë doni?

- Duam pushkë - i thanë një zëri e me plot gojë. Dhe vazhduan- Në i ke armët na i jep përndryshe lërma të bitisim punën e nisur.

- Mirë.- tha Zoti,- Të bëhet.

Dhe u bë. Secili ballkanas u pais me pushkë e Zoti iku lart në qiell e më s’u pa.

Prandaj në tërë Ballkanin nuk dëgjon tjetër veç paf e puf e njerëzit që kositen si bari i livadhit dhe shumohen gjithashtu si bari pas kositjes, pa ju shuar fara kurrë.

Të kishin zgjedhur mendjen apo paratë punët nuk do të ishin krejt kështu siç janë këtu në siujdhezën tonë ballkanike e nuk do të na thonin, jo pa shpoti, “Ballkan fuqi baroti”. Jemi a nuk jemi?!