Nga K. P. Traboini
Shkrimtari dhe esteti Robert Martiko kërkon e përçon dritë në mendimin estetik të kohës e në mendjet njerëzore. Romanin "Përjetësi pa kohë" e kam lexuar dhe siç jam shprehur dhe më parë, është një libër që më ka impresionuar për nga atmosfera që krijon, idetë dritëndriçuese që përcjell, një vepër e madhe që në çdo episod më kujtoi mjeshtrit e mëdhenj të prozës botërore e thashë, ky autor i vesh veprat e veta me një aureolë drite e cila e ndriçon shpirtin e lexuesit. Dhe pasi e lexova, nëpër vorbullat e dritës e kuptova mirëfilli se kategoria e pseudokritikëve në Tiranë e Prishtinë nuk do të flasin për këtë vepër se dalin picak me rrokanisjen e tyre nëpër vepra mediokrre që kanë mbushur tregun letrar. Ndaj i shkrova: "Të faleminderit Robert Martiko, misioni yt është drita dhe rilindja shpirtërore e njeriut!"
Këtë mendim shpreha më 24 dhjetor 2022. Kaluan dy vjet. U bënë panaire. U dhanë çmime. U vetlavdëruan plot autorë për mediokrritetet e veta, u asdisen e u lazdruan, por as në Tiranë e as në Prishtinë nuk u ndje një zë nga ata që udhëheqin grixhën, a thënë ndryshe ky taborr i kritikës për romanin madhor "Përjetësi pa kohë" nuk tha asnjë fjalë. Vallë kaq mediokërr është mendimi estetik i atyre që manipulojnë botime të marramendshme të letërsisë së huaj dhe ato pak prurje të letërsisë shqipe me të cilën merren ligsht?
Kjo vepër e madhe e Martikos ribotohet këto ditë, pra lexuesi e kërkon, por mendimi estetik ( nëse e kemi) hesht. Këto janë paravolitë e kohës pa kohë, i mendjeve ende të pandriçuara që përfitimet materiale u kanë zënë sytë.
Por flasin a nuk flasin për "Përjetësi pa kohë", ky roman me titull sinjifikativ, për mendimin tim është një vepër monumentale, ka vështrim të thellë human e psikologjik se çfar ndodh në shpirtat e njerëzve kur të krisurit e kësaj bote ndërmarrin revolucione të përgjakura duke mbjellë kudo frikë, tmerr dhe vdekje, duke përmbysur e rroposur shtete e kombe më keq se fatkeqësitë e natyrës.
Duhet të kesh një shpirt të madh, mendime të kthjellta e të ndritshme të realizosh vepra të tilla që pasqyrojnë epoka dhe i tejkalojnë ato, siç është "Përjetësi pa kohë" i shkrimtarit erudit Robert Martiko.
Kam lexuar edhe esenë për De Raden, në të njëjtën hulli dhe kjo analizë ideoestetike që mund ta quaja radiografia e spektrit të dritës Deradiane.
E shohim dritĂ«n e kokĂ«n e kthejmĂ« nga errĂ«sira. ĂfarĂ« paradoksi! ĂfarĂ« mjerimi!
Tek lexon veprat e Robert Martikos ndjen të bëhen aq të pranishme fjalët e shkrimtares amerikane Helen Keller: "Ktheje fytyrën nga dielli dhe nuk do ta shohësh errësirën."
3 dhjetor 2024