PSAROTAVERNA E ÇELIBASHITRotacion si në rradhë të peshkut, një herë ne dhe një herë ata, marrëveshje padrinosh xhetellmen, pse, a nuk e dëgjuat shefin e opozitës të deklaronte nga taraca me dhjetra herë "Është radha jonë". Sepse ka rradhë në dyqan të peshkut, or byrazer. Komisioni Zgjedhor i Çelibashit qëndron dinjitar si Psarotavernë *. As nuk vihet në hesap se çfarë mendon e çfarë do popull zeza.
K. P. TRABOINI Politically Independent
Në këtë vend gjithçka është e molepsur dhe e menderosur me stil komunist imponues, me m. bolshevikësh, dhunues, shkatërrues, e të etshëm deri në marrëzi për pushtet. Dhe Europa qesh me ne, prit tek dera - thotë. E kjo opozitë koti që kemi, një tufë karrieristësh që shqyhen kush e kush ta kap partinë, si nuk u dëgjua një herë të thoshte se nuk e duam ish ministrin e Brendshëm të Diktaturës Gramoz Ruçi në asnjë post. Squk të gjithë këta "antikomunistë" të llangusur. Thonë këta tartufë ta dënojmë diktaturën me fjalë e në realitet janë bashkë në allishverishe, madje edhe me lidhje familjare çfarë përbën klanin politik që ndërron pushtetin mes vetes.
Në të vërtetë kush i do këto matrahula që e drejtojnë jetën shqiptare si feudalë mesjete. Kjo Europa a ka sy në ballë apo i ka në vend tjetër, që nuk u bën presion të qërohen nga pushteti e politika gjithë kjo plehërishte dhe skotë çakejsh qe vjedhin kudo e çdo send? Po si erdhën punët deri këtu?
Në dhjetor 1990, por edhe shkurt 1991 nuk ishte aspak e vështirë të vihej re se pushteti po kalonte nga komunistët tek po komunistët. Mjafton të sjellësh emrat e personave që i kishin zgjedhur për pardesy të bardha, o komunistë ose bashkëpunëtorë të sigurimit. Siç merrnim ushqimet me listë, Ramiz Alia i zgjodhi politikanët e të ardhmes me listë.
Të gjithë pardesytë e bardha, të piketuar për udhëheqës duheshin mbrojtur nga sigurimi i shtetit në situata të turbullta nëse gjendja dilte jashtë kontrollit. Lexoni emrat e atyre që u gjenden dhe formuan Partinë Demokratike. Dhe dëgjoni pohimin fantastik të Preç Zogajt kur në një emision TV ku tha se në formimin e partisë të gjithë ishin të ftuar, pra formimi ishte i hapur, çfarë nuk ishte aspak e vërtetë, po nuk thotë se kush i bëri ftesat, kush i hartoi listat dhe si na u gjendën ta zëmë i biri i kriminelit komunist Josif Pashko, anëtar i Komitetit Qendror të PPSH, pra i ati ka qenë kryetar gjykate në dënimet me vdekje të nacionalistëve shqiptarë kur e morën pushtetin komunistët, çfarë shënonte jo çlirimin por robëruan popullin. Ky do të përfaqësonte përmbysjen e madhe të komunizmit, ky bashkë me ish agjentët e sigurimit që u gjendën në atë mbledhje. Pra bijtë po përmbysnin baballarët?! Po kush kishte qenë armiku kryesor i komunizmit në dyzet vjet, kush kishte hequr mizoritë në burgje e internimet. Ku ishin bijtë e të pushkatuarve, pse nuk i bënë vend as dhe njërit.
Preç Zogaj Ă«shtĂ« njĂ« poet i mirĂ«, por njĂ« politikan i keq, sepse kushtĂ«zohet prej pengut tĂ« vet nĂ« diktaturĂ«, Ă«shtĂ« si puna e kalit qĂ« nĂ«se e rreh njĂ« herĂ« ai nuk bĂ«n mĂ« pĂ«r kalĂ« shale, por veç tĂ« mbrehet nĂ« karrocĂ«, kĂ«shtu qĂ« mbrehur nĂ« karrocĂ« vazhdon edhe sot e kĂ«saj dite tĂ« tregoj e shkruaj pĂ«r gjoja pĂ«rmbysjen e madhe kur asgjĂ« nuk Ă«shtĂ« pĂ«rmbysur. MirĂ« kĂ«ta tĂ« PD-sĂ« qĂ« gjetĂ«n njĂ« ish sekretar partie e komunist prej 24 vjetĂ«sh dhe e vunĂ« nĂ« krye, Ă«shtĂ« afĂ«r mendsh qĂ« nuk mund tĂ« vinin njĂ« njeri qĂ« nuk kish qenĂ« komunist e nuk kishte lidhje me udhĂ«heqĂ«sit komunistĂ«. Po kush i thirri kĂ«ta, kush i bĂ«ri vend nĂ« atĂ« formim tĂ« partisĂ« “opozitare”? Padyshim krejt udhĂ«heqĂ«s-ekipi i PartisĂ« sĂ« re u hartua nga tĂ« dĂ«rguarit e Ramiz AlisĂ«. Kishin pĂ«rvojĂ« komunistĂ«t nĂ« kĂ«tĂ« drejtim dhe ka njĂ« pĂ«rqasje aspak tĂ« çuditshme nĂ« mes tĂ« formimit tĂ« PD dhe tĂ« PKSH. MĂ« 8 nĂ«ntor 1941 tĂ« gjitha letrat i luante jugosllavi Miladin Popoviç, i cili gjeti tek Enver Hoxha dishepullin e vet a mĂ« mirĂ« tĂ« thuash gjeti shĂ«rbĂ«torin e vet siç e pohuar edhe Liri Belishova nĂ« intervistĂ«n e vet tek gazeta “Panorama” 15 janar 2015.
KĂ«shtu ndodhi edhe nĂ« dhjetor 1990 kur Ramiz Ali kish afruar pranĂ« studentĂ«ve njerĂ«zit e vet pĂ«r tĂ« parĂ« mundĂ«sitĂ« pĂ«r tĂ« ndikuar nĂ« çdo lĂ«vizje qĂ« ato do tĂ« bĂ«nin. Sigurimi shqiptar ka qenĂ« shumĂ« i zhvilluar, dinte edhe sa lugĂ« kishe nĂ« shtĂ«pi, siç thoshte populli dhe nuk na paska qenĂ« nĂ« gjendje tĂ« kontrollonte zhvillimet nĂ« qytetin e studenteve. Problemi i saj ishin disa studentĂ« tĂ« cilĂ«t pĂ«r shkak tĂ« temperamentit tĂ« tyre ishte e vĂ«shtirĂ« t’i pĂ«rpunoje, prandaj dhe pĂ«r tĂ« krijuar njĂ« solucion zbutĂ«s u dĂ«rgua tropojani i mjekĂ«sisĂ«. Le ta mbulojnĂ« sa tĂ« duan, tĂ« gjithĂ« qĂ« nĂ« atĂ« kohĂ« i kanĂ« pĂ«rjetuar ngjarjet kanĂ« thĂ«nĂ«, nga na doli ky doktori si udhĂ«heqĂ«s politik, e kur u shfaqĂ«n Gramoz Pashko, Aleksander Meksi, e tĂ« tjerĂ«, nga na dolĂ«n edhe kĂ«ta.
Por kĂ«to dilema nuk i kishte as ministria e brendshme, as Komiteti Qendror i PartisĂ« sĂ« PunĂ«s. Gjithçka shkonte sipas parashikimit ani pse tĂ« dĂ«rguarit e Ramiz AlisĂ« i dolĂ«n fjale e nisĂ«n tĂ« mendojnĂ« pĂ«r vete, por gjithnjĂ« duke e ruajtur mesazhin qĂ« ishte dhĂ«nĂ«, qĂ« udhĂ«heqja e komunistĂ«t pavarĂ«sisht qĂ« pĂ«r 40 vjet kishin shtypur me egĂ«rsi me dhunĂ«, nuk do tĂ« pĂ«sonin asgjĂ« dhe pushteti do t’u jepej bijve tĂ« tyre dhe jo reaksionit, nacionalistĂ«ve e ballistĂ«ve. Pra kemi dy formatime qĂ« pĂ«rqasin aq shumĂ«, njĂ« formin nga Miladin Popoviçi 1941, tjetri prej Ramiz AlisĂ« 1990, ndryshimi i vetĂ«m Ă«shtĂ« se ky i fundit u bĂ« nga njĂ« shqiptar dhe jo nga njĂ« jugosllav.
Kulmi ka qenĂ« kur na doli edhe ministri i diktaturĂ«s Gjinushi e bĂ«ri dhe ai parti bashkĂ« me Lisjen Bashkurtin qĂ« ka qenĂ« sekretar i parĂ« i Komitetit Qendror tĂ« RinisĂ« Komuniste dhe nĂ« atĂ« kohĂ« ruaj nĂ« kujtesĂ« qĂ« dĂ«rgova njĂ« shkrim rreth diplomacisĂ« sĂ« shtetit komunist e riciklimit tĂ« komunistĂ«ve nĂ«pĂ«r parti tĂ« reja dhe ia dĂ«rgova Frrok Çupit nĂ« gazetĂ«n e sapo dalĂ« RD, nĂ« fund tĂ« janarit 1991, por nuk ma botoi. MĂ« kishte botuar mĂ« parĂ« mĂ« 16 janar shkrimin “Vlera e simboleve kombĂ«tare” ku kĂ«rkoja heqjen e yllit komunist nga flamuri kombĂ«tar, por kĂ«tĂ« pĂ«r riciklimin e komunistĂ«ve nĂ« partitĂ« kĂ«rpudha qĂ« po mbinin nĂ« prag tĂ« derĂ«s sĂ« PPSH, nuk ma botoi.
Me refuzimin e atij shkrimi, dyshimi që kisha mu vërtetua katërçipërisht. Në të gjitha partitë po gëlonin ish komunistët. Prandaj kam mendimin se gjithçka ka qenë e manipuluar veç rasteve të veçanta kur kjo nuk ka qenë e mundur dhe u ka dalë dore. Xhelil Gjoni, ish anëtar i Byrosë Politike që ka dalë me një intervistë ka të drejtë kur thotë se ishte piketuar rruga nëpër të cilën do të ecte demokracia me pikatore. Sepse ja ku jemi, vërtet iku Xhelili nga pushteti asokohe, por ja ku mbeti i biri. U bë ministër i brendshëm. A mendohej kjo në dhjetor 1990 apo në shkurt 1991? E keni pas deputet deri vonë e kush e di mbase është ambasador diku. Se shteti vazhdon të jetë i ish komunistëve dhe bijëve të tyre.
Po të kish ndodhur demokracia e vërtetë kjo vazhdimësi e pjella bastardhe komuniste nuk do të kishin vend në parlament dhe as në pushtet. Kurrsesi në ndonjë post qeveritar, nuk do të kishte as bashkëpunëtorë të sigurimit ministra e deputetë. Prandaj është jo pandehmë, por bindje e plotë se siç e planifikuan ashtu ndodhi. Nga ana tjetër Xhelil Gjoni gënjen kur thotë se mitingu që organizoi ai kundër atyre që u futën në ambasada më 2 korrik 1990, ishte i lirë. Jo. Ka pas urdhër të rreptë nga Komiteti i Partisë së Tiranës që duhej të ishin të gjithë punonjësit në miting tek Pallati i Kulturës, dhe po mungove pushoheshe nga puna. Për këtë kishin vënë edhe njerëz të merrnin firmat nëpër institucione që do të shkoje patjetër në miting. Janë gjallë njerëzit që i vunë ata të Byrosë së Partisë të na i merrnin firmat në Kinostudio në korrik 1990. Në është gjallë daktilografistja e Kinostudios Nazmije Pepa le të flasë. Pra ka qenë miting me detyrim dhe me firmë, ndryshe nuk do të shkonte asnjë veç komunistëve.
Por edhe gjendja reale qĂ« kemi ende dhe sot e kĂ«saj dite tregon se dekomunistizimi i shoqĂ«risĂ« shqiptare nuk Ă«shtĂ« bĂ«rĂ« kurrĂ«, ndaj edhe mĂ« tej ShqipĂ«ria do tĂ« jetĂ« e kapur prej pinjollĂ«ve tĂ« tyre, edhe kur kĂ«ta shtiren si demokratĂ« tĂ« mĂ«dhenj. Ja edhe mendĂ«sinĂ« e medias qĂ« ka kurajĂ«n tĂ« shpalosĂ« nĂ« publik edhe lajme tĂ« kĂ«tij lloji, nĂ« “A1 Report TV” thuhet se "Nipi i Spiro KolekĂ«s arreston nipin e Enver HoxhĂ«s". Pra edhe prej televizionit qĂ« Ă«shtĂ« afĂ«r QeverisĂ« e pĂ«rkĂ«dhelet prej saj, duke i dhĂ«nĂ« tenderĂ«, i konsideronte kĂ«tĂ« arrestim tĂ« Ermal Hoxhes pĂ«r drogĂ«, si luftĂ« brenda llojit. KujtojmĂ« se me tenderin Bunker Art #1 dhe #2, italiani bos i shtyp -TV nĂ« TiranĂ« Carlo Bollino fitoi miliona euro.
Konkluzioni që del është se që nga viti 1944 e sot pushtetin vazhdojnë ta kenë komunistët e pinjollët e tyre biologjikë. Rasti më tipik është i vitit 2017, kryeministri shqiptar në mes të parlamentit afishoi pozicionin e tij duke thënë se jam partizan (kuptohet partizan i Enver Hoxhës se ai i kishte partizanët) dhe jo i Ballit Kombëtar, që sipas tij hanin e vazhdojnë të hanë pula. Një fjalor krejt i ngjashëm me atë të Enver Hoxhës gjatë 40 vjetëve të sundimit të tij. Asnjë protestë nuk u pa nga opozita për këtë skandal, as nuk e dërgoi çështjen në Gjykate Kushtetuese sepse kryeministri është i gjithë popullit e jo i komunistëve e partizanëve të Enver Hoxhës. Si kryeministër ka bërë një betim të cilin e thyen publikisht në parlament e ku deputetët, që kanë një nivel kulturor mjeran, heshtin si mumie egjiptiane. Dhe e dini se pse nuk u ankuan, se edhe këta te Enver Hoxhës kanë qenë, madje me shumicë spiunë sigurimi të emëruar për faqe të zezë deri edhe ministra.
E vetmja gjë që ka ndryshuar në këto dekata te lodhshme, të emërtuara tinëzisht si tranzicion, është liria për të folur dhe shkruar, por edhe kjo e kufizuar se nuk ka një Media plotësisht të lirë e jashtë politikës në Shqipëri. Nuk gjen dot një organ që kritikon e investigon të dy palët e politikës, partitë e korruptuara deri në palcë prej të cilave buron një pushtet i kalbur, që veprojnë si banda, të cilat nuk janë opozitarë me njëra-tjetrën, por thjeshtë kundërshtare në pamje e solidare në thelb. Me qëllim për të zhvatur popullin, çfarë e tha hapur nga kryeministri. Vetingu nuk bëhet për ne, - ju drejtua kundërshtarëve të vet, por për të tjerë. Kësisoj i qetësoi dhe i siguroi bashkë hajdutet kundërshtarë se nuk ju prek njeri. Pra ai që do të kontrollohet se mos vjedh qenka populli dhe jo qeveria, as nëpunësit e lartë, as deputetët apo krerët e opozitës e ish kryeministri, e ish ministrat. Kjo po është reformë si ato të Tanzimatit në epokën e mallkuar të sulltanëve, sikur të ishim në shekullin e 19. Dhe diplomatët e huaj shohin dëgjojnë e heshtin si bufa.
KĂ«to parti gjoja kundĂ«rshtare nuk dallohen nga njĂ«ra-tjetra prej ideve a platformave, por thjeshtĂ« prej kolltukĂ«ve pĂ«r tĂ« cilĂ«t bĂ«het lufta si qĂ«llim nĂ« vetvete. A nuk u vu re se Kryeministri shqiptar, qĂ« Ă«shtĂ« dhe kryetar i PS, nuk pĂ«rmendi asnjĂ« program pĂ«r mirĂ«qenien e popullit, punĂ«simin a pensionet. Madje nuk premtoi pĂ«r ndonjĂ« zhvillim ekonomik apo kujdes social. Rast unik nĂ« botĂ« tĂ« shkosh dhe tĂ« zgjidhesh pa premtuar asgjĂ«. GjithĂ« kohĂ«n nĂ« njĂ« fushat tĂ« kaluar u morĂ«n me bejte e zhargone deri nĂ« banalitet estradash: “QĂ« tĂ« mos na e luaj tjetri timonin andej e kĂ«ndej na jepni atĂ« dreq vote”.
Pra fushata kishte qĂ«llim nĂ« vetvete pushtetin, “timonin” e as gjĂ« tjetĂ«r, pa thĂ«ne as se çfarĂ« do tĂ« bĂ«nte me kĂ«tĂ« pushtet e si do ta dredhonte timonin. NdĂ«rsa tjetri nga opozita lĂ«shon kushtrimin "Ă‹shtĂ« rradha jonĂ«, Ă«shtĂ« rradha jonĂ«!" sikur tĂ« ishin nĂ« radhĂ« tĂ« peshkut.
Një fushata e tillë vulgare pa asnjë premtim real, dhe me genjeshtra ordinere, e ka degjeneruar tërë sistemin zgjedhor në Shqipëri duke e bërë të pakuptimtë. Gjithsesi të shfaqet e çfarëdo demagogjie që të përdoret, demokracia komuniste e platformës së Ramiz Alisë me pikatore ka triumfuar. Duam apo nuk duam ne, duan apo nuk duan ta pranojnë të huajt, dielli me shoshë nuk mbulohet.
♨️* PsarotavernĂ«/ restorant peshku/ si ngjalat nĂ« gjirin e LalĂ«zit.
