Katarsasi shoqëror pas eksperimentimit tragjik me komunizmin -nga Traboini

KATARSASI SHOQËROR PAS EKSPERIMENTIMIT TRAGJIK

ME KOMUNIZMIN

Nga Kolec TRABOINI

Që nga 21 janari i vitit 1924,  kur mbylli sytë përjetë, Lenini ka patur dhe ende ka miliona simpatizantë të kauzës së tij, të paktën teorikisht si lëvizje punëtore, por edhe miliona të tjerë që e urrejnë për shkak të sistemit shtypës që u krijua në Rusi e në vazhdim, pas Luftës së Dytë Botërore,  në mbarë Europën Lindore. Madje ka edhe sot që e anatemojnë duke e parë me ndikim të frikshëm sepse ishte njeriu që me forcën e ideve vuri në lëvizje masa qindramilionëshe dhe përmbysi një sistemin të urryer nga populli i vet në një nga shtetet me sipërfaqen më të madhe në botë, nga Europa në Siberi, nga Deti Barenc në veri,  në bregun e Detit të Zi dhe Kaspik në jug.  Kush i ka lexuar veprat e tij teorike të filosofisë e zhvillimeve sociale e kupton se Lenini ka qënë para se një revolucionar një nga mendjet më inteligjente të kohës së vet në fushën e studimeve ekonomiko-shoqërore. Por edhe i traumatizuar në rinin e tij nga regjimi carist gjithashtu. Mirëpo megjithë mbështjelljen e tyre me shprehje për drejtësi sociale, joshese këto,   jo gjithmonë teoritë sjellin përparimin e shoqërisë njerëzore. Shpesh bëhen edhe fatale në përplasjet e konfliktet që sjellin. Natyrisht revolucioni në Rusi në vitin 1917  ka mjaft krime,  prodhoi aq shumë gjak e vuajtje,  por një gjë mbetet konstante, pa një revolucion regjimi i kalbur e mizor carist nuk mund shëmbej.  Lenini e kishte prirjen për ta shëmbur atë sistem jo më shumë nga idetë që kishte në kokë se sa urrejtja ndaj rregjimit që i kishtë varur në litar në vitin 1887 edhe vëllain e tij më të madh, Aleksandër  Iliç Uljanov, student 21 vjeçar, një nga  figurat revolucionare të kohës. Edhe lutja që bëri e ëma e Leninit  tek Cari i Rusisë  Aleksandri i  III Romanov për falje, u refuzua. Përtej tragjedisë familjare, të mos harrojmë se kishte ndodhur edhe masakra e quajtur “e shtuna e përgjakur” e 22 janarit( 9 janar sipas kalendarit të vjetër) të vitit 1905 mbi popullin në Shën Petërburg ku në një manifestim paqësor u vranë  mbi 1000 njerëz nga ushtria cariste, zërat flasin edhe për 4000. Masakra e përbindëshme e makinës cariste  do të shkonte edhe më tej nga tetori 1905 deri prill 1906 kur në të gjithë Rusinë u varën apo u pushkatuan 15,000 fshatarë e punëtorë. Ndoshta ky është edhe shkaku që shëmbja e sistemit të përgjakur carist të Nikolla II Romanov  ndodhi nën indiferencën e plotë të Europës e përfshirë në Luftën e Parë Botërore. Madje mund të thuhet e njëjta gjë edhe vrasja e carit megjithë familje në vitin 1918 në Ekaterinburg të Rusisë sepse askush në Europë nuk u dha strehimin e kërkuar dhe kësisoj kur u përmbys sistemi carist, mbetën në dorën e pamëshirë të bolshevikëve. 

Shembja makinës së vjetër vrasëse për fat të keq nuk e ndryshoi karakterin shtypës të shtetit që pas Leninit ra në dorën e një vrasësi të paepur si Stalin që e shndrroi idenë e barazisë sociale në një burg popujsh e ferr të vërtetë torturash.  Në pikpamje të rendeve ekonomike të dy sistemeve të ndryshme e kundërshtare në teori e praktikë, në fund të fundit asnjë nuk e ka përcaktuar vijimsinë historike më mirë se Lenini.  Ai shkruante: "Në fund të fundit do të fitojë ai sistem që siguron një rendiment më të lartë në prodhim"... Pra luftën e fiton ekonomia. Dhe dihet. Rusinë e tërë kampin socialist e shkatrroi gara ekonomike me SHBA  dhe perëndimin dhe jo ideologjia. Perëndimi triumfoi ekonomikisht dhe jo nga konflikti ushtarak. Ne mund të tregojmë shumë historira( madje edhe duke i përrallizuar) si na do mideja e kohës apo konjukturat, por realiteti aty është, në histori, dhe brezat që do të vijnë do ta lexojnë historinë më me pak pasione se sa ne që e kemi hequr mbi kurriz idenë e barazisë sociale si barazi në varfëri. Gjithësesi aspirata për barazi sociale kurrë nuk ka për të reshtur sakohë që ka shfrytëzim herë-herë edhe të tejskajshëm të njeriut të punës dhe humanizmi tek shtresat e larta e të privilegjuara në shoqëri nuk ekziston. Dhe të mos harrojmë se kapitalizmi pas rrezikut që pa në përballjen me komunizmin është bërë më i arsyeshëm. Ne e dimë si ka qënë kapitalizmi në fillim të shekullit XX dhe cili është ai bashkohor ku edhe vetë ligjet  dhe strukturat shtetrore  janë bërë më humane dhe problemet sociale i kanë në përparsitë e veta. A mund të themi se megjithëse ndodhi tragjedia e eksperimentimit me idetë e barazisë shoqërore nuk doli prej saj një mësim i madh, se shteti duhet të jetë edhe një rregullator në jetën sociale, kemi parasysh në këtë rast program-reformat e presidentit amerikan Franklin Delano Ruzvelt në vitin 1933-35 ndër të cilat edhe Sigurimet Shoqërore që vazhdojnë të funksionojnë në Amerikë edhe sot e kësaj dite. Ky është edhe shkaku që megjithë shembjen e kampit socialist antagonist, shtetet dhe mbarë shtresat shoqërore që tashmë janë kundër radikalizmit, anarkizmit dhe dhunës, gjithësesi nga idetë e majta progresive paqësore dhe nga humanizmi nuk kanë hequr dorë. Mendjet e ngushta të politizuara skajshëm deri në ekstremizëm, që nuk arrijnë ti kuptojnë fenomenet sociale e as ti interpretojnë ato nuk e kanë për gjë që humanizmin shoqëror  ta konfondojnë me majtizmin radikal apo marksizmin që nuk e pranon rikonstruktimin e shoqërisë por preferon shkatrrimin e saj nga themelet për të ngritur një shoqëri hibride e të klonuar ideologjikisht. Por humanizmi i vërtetë nuk ka të bëjë me shkatrrimin  por përmirësimin e jetës së njerëzve, duke i bërë shoqëritë më të arsyeshme e duke shmangur sa të jetë e mundur më shumë konfliktet sociale nga të cilat kurrkush nuk mund të dalë i fituar.


NEXT --------------------->  NENE TEREZEN E RREZOI NATA NE MITROVICE http://traboini1.blogspot.com/2014/01/nene-terezen-e-rrezoi-nata-ne-mitrovice.html