NAPOLON BONOPARTI:
ME GRATË FLAS FRËNGJISHT, ME BURRAT
FLAS SHQIP
Napoleon Bonaparti
është një nga strategët më të mëdhenj ushtarakë që ka nxjerrë njerëzimi. Ai
meriton që të vihet pranë burrave të tjerë të mëdhenj, pasi arriti të pushtojë
monarkitë më të mëdha të Evropës, si atë gjermane, austriake, madje dhe vetë
Rusinë, sepse hyri në Moskë, dhe nuk ishte faji i tij që car Aleksandri nuk
doli të luftonte, gjë që e mërziti Bonapartin dhe e detyroi të linte Rusinë.
Bonaparti ka
meritën se vuri në zbatim në vendet e pushtuara feudale konservatore e
evropiane idetë e revolucionit francez. Po të mos ishin pushtuar këto vende nga
Napoleoni, me siguri Evropa dhe bota nuk do të ishin kështu siç janë sot, sepse
me luftën e tij theu zinxhirët e hekurt të feudalizmit Mesjetar, që bëheshin
pengesë për zhvillimin e kapitalizmit dhe të qytetërimit botëror. Pra Napoleoni
nuk ishte vetëm ushtarak i zoti, por edhe politikan, pasi në vendet që pushtoi
vendosi parimet kryesore të shtetit modern, që lindi me revolucionin anglez,
amerikan dhe francez.
Ai i ka dhënë
qytetërimit botëror më shumë se sa mund të imagjinohet, sepse reformat e tij që
bazoheshin në idetë iluministe të Revolucionit Francez, të cilat kishin të
bënin me barazinë e shtetasve, lirinë, të drejtën e pronës etj., zgjuan popujt
e shtypur nga feudalizmi prej shekuj. Revolucionet që përfshinë Evropën në
vitin 1848, janë quajtur ndryshe dhe si “pranvera e popujve”. Ato janë meritë e
reformave të Napoleonit, sepse me rënien e tij nga pushteti në vitin 1814-1815,
reformat që ai kreu i anulluan nga mbretërit feudalë që u rikthyen në fron. Por
njerëzit u zgjuan, nga të drejtat që u dha Napoloni, dhe nuk do të pranonin që
të ribujkrobëroheshin përsëri, ndaj u rebeluan për t’i fituar këto të drejta.
Cila është origjina
e këtij burri të madh?
Napoloni ka lindur
në Korsikë, e cila një vit pas lindjes së tij kaloi nën sovranitetin francez.
Lindi në një familje të vogël fisnikësh që nuk gëzonin pasuri të mjaftueshme
për të jetuar normalisht. Sot është pranuar që nuk ishte francez, edhe pse bëri
shumë për Francën.
1. – Shatobrion
një studiues i famshëm francez i kohës, ka ngulur këmbë për origjinën e huaj të
Napolonit. Ai ka qenë i bindur se ishte i huaj, por nëse do të ishte italian,
do ta kishte theksuar.
2 - Janë
studiuesit francezë ata që kanë komentuar origjinën shqiptare të Napoleonit.
Myfit bej Libohova në librin e tij “Ali Pashë Tepelena” të botuar në gjuhën
turke thotë se Adolf Thiers që ka shkruar historinë e Revolucionit Francez, pra
që është njohës i mirë i kësaj epoke se kishte jetuar afër kësaj kohe dhe që më
vonë do të bëhej president i Francës, flet për origjinën shqiptare të
Napolonit. Ai citon Thiers, i cili thotë se “kur Josef Bonoparti vëlla i madh i
Napolon Bonopartit u bë mbret i Napolit në vitin 1806, shqiptarëve të Napolit
që shkuan për t’i uruar mirseardhjen, u tha edhe familja Bonoparti është me
origjinë arbëreshe”.
3 – Në fakt, Myfit
bej Libohova, në lidhje me shpjegimin e Adolf Thiers shton se “Sipas hetimeve
të bëra del se është e vërtetë që familja Bonoparti është me origjinë arbëreshe.
Në shekullin XV rreth 100.000 shqiptarë të larguar nga viset shqiptare të
Shqipërisë, u vendosën në More. Sipas të dhënave të enciklopedive greke në
shek. XIV-XV në Peloponez kanë jetuar me mijëra shqiptarë, të cilët kanë qenë
vendosur në krahinën malore të Manit, por sipas tyre këta shqiptarë kanë ardhur
nga Shqipëria. Ata qëndruan aty për rreth 100 vjet. Shqiptarët luftuan me
Turqit, dhe pas vrasjes së prijësit të tyre me origjinë nga Himara, Pjetër Bua
ikën për në Itali.
Ikja e shqiptarëve
të Peloponezit është përjetuar në këngën Moj e bukura More që e këndojnë edhe
sot shqiptarët kudo që janë, sidomos ata ta Italisë.
Myfit bej Libohova
thotë se “është fakt që shqiptarët në Korsikë formuan një fshat, siç është fakt
se paraardhësi i Napolonit ishte nga ky fshat arbëresh”.
4 – Një
aristokrate franceze që jetoi në kohën e Napolonit, dukesha d’Arbantes gruaja e
një nga gjeneralëve më të aftë dhe më besnik të Napolonit në librin e saj
“Revolucioni, Perandoria dhe Restaurimi” thotë se Napolon Bonapartin e njeh së
afërmi dhe që të dy janë me origjinë nga zona e Manit në Peloponez”. Ajo
përmend, gjithashtu, dhe interesimin e beut të Manit që Bonoparti të çlirojë
nga Turqit, Manin vendlindjen e gjyshërve të tyre. Në fakt, kjo dukeshë, burri
i së cilës ishte mik i afërm i Napolonit e shkroi librin në kohën që jetonte
Naploni, dhe fakti që ai nuk i përgënjeshtroi, tregon se këto fakte janë të
vërteta.
5 – Studiuesi
francez me origjinë nga Korsika, Rober D’Angely në veprën e tij Enigma e quan
Bonopartin shqiptar, ashtu si Aleksandrin e Madh dhe Aleksandrin tjetër. Ky
studiues Korsikan, një njohës i mirë i shqipes dhe i shqiptarëve, ka thënë me
plot gojën se Napoloni ishte shqiptar. Ai sqaron se mbiemri i vërtetë i
Napolonit ka qenë Kalëmiri, i cili është deformuar nga grekët gjatë kohës
100-vjeçare që familja e tij jetoi atje si Kalomeros, që do të thotë ana e mirë
që u përkthye në italisht si Buonaparte. Pra, që mbiemri i tij i vërtetë është
Napolon Kalëmiri e nëse do të përkthehej në italisht do të ishte Naplon Buoncavalo,
dhe jo Napolon Buonaparte.
6 – Në ditarin e
tij Napoloni shkruan, se kur po shkonte në një betejë detare kundër Albionit,
pra Anglisë, i lutet që me të të ishin të gjithë paraardhësit e tij dhe përmend
aty Ene Dardanidin, Akilin dhe Odisenë. Pra, përmend Trojanin Ene nga fisi i të
cilëve janë Dardanët e sotëm, pra një pjesë e madhe e racës shqiptare të mbetur
sot në Ballkan, i kërkoi ndihmë Odisesë që ishte një shqiptar tjetër nga Epiri
Pellazg, po ashtu Akilit nga Thesalia dhe Fthija Pellazge. Këto tregojnë se ai
e dinte shumë mirë origjinën e tij shqiptare dhe u kërkonte ndihmë këtyre
heronjve. Po kështu, ai donte t’i ngjante Aleksandrit të Maqedonisë një tjetër
shqiptari, dhe kur shkoi në Egjipt vizitoi vendin ku ka qenë varrosur
Aleksandri, dhe thuhet se urdhëroi të gjithë ushtarët ta linin vetëm në dhomë.
8 – Një fakt i
tërthortë është se kur zgjodhi simbolin e perandorisë së tij francezët i afruan
gjelin dhe luanin, ndërsa ai zgjodhi shqiponjën, një simbol mijëra vjeçar të
racës shqiptare, që edhe sot e kanë në flamurin dhe në emrin e shtetit të tyre.
Shqiponjën – thoshte e kanë pasur simbol perandorët romakë, paraardhësit e mi,
por në fakt, shqiponjën e vendosën në perandorin romake perandorët ilirë të
Romës, që do të thotë se Napoloni i dinte mirë paraardhësit e tij.
8 – Robert
D’Angely vë në dukje se Napoloni u bënte shpesh vizita familjeve shqiptare në
Marsejë, që kishin ardhur nga Shqipëria, Greqia apo Italia. Pse duhet ta bënte
një gjë të tillë? Ç’e lidhte me shqiptarët? Ka vende në Evropë sot që nuk i
njohin fare se kush janë shqiptarët dhe nga bie Shqipëria, ndërsa ai i njihte
dhe u bënte vizita.
9 – Sipas prof.
Eqrem Çabej “Njëri nga gjeneralët më besnikë të Napolon Bonapartit ka qenë edhe
marshalli Ney. Njëri me trup të madh që nga gjatësia ia kalonte shumë
perandorit. Thuhet se ky i fundit kur e qortonte, Ney-in, i thoshte se do t’ia
shkurtonte ndryshimin që kishte me të në trup, dhe fjalët i shoqëronte me disa
fjalë në një gjuhë të huaj, që marshalli Ney e shokët e tij nuk e kuptonin”. Cila
ishte ajo gjuhë? Se po të ishte italisht padyshim që do ta kuptonin që bëhej
fjalë për italishten. Pa dyshim gjuha shqipe që flitej krahas italishtes në
shumë territore të saj.
10 – Ai
gjithashtu, pati marrëdhënie të mira me Ali Tepelenën, të cilin e ndihmoi për
të ngritur një ushtri të tijën dhe një fonderi për derdhjen e topave dhe
barutit. Napoloni dërgoi konsull në Janinë, në kundërshtim me Portën dhe de
fakto e njihte atë si kryeqytet të Shqipërisë. Ai donte që Shqipëria të ishte
një shtet i pavarur nga Turqia.
11 – Të dhënat
historike flasin se ka pasur një legjion shqiptar në ushtrinë e tij të cilin e
ka mbajtur si gardë personale, sepse ata i kishte më të besuar.
12 – Familja
Bonoparti në Itali ka pasur marrëdhënie me shqiptarët, kështu një vajzë e
familjes së famshme Durrsaku, ka qenë martuar me Gabriel Bonopartin, me të
cilin pati një djalë, Jerom Bonopartin. Gjatë qeverisjes së Italisë nga
Napoloni, shqiptarët e familjes Durrsaku i ngriti në detyra të larta. Kështu,
Francois Luis Jerom Durazzo u bë kont i perandorisë së Napolonit, dhe senator
në 1808. Eshtrat e tij për meritat e mëdha prehen në Panteonin francez ku
prehen burrat më të mëdhenj të Francës. Po kështu, një tjetër shqiptar i kësaj
familjeje Gaetano Gian Luca Durazzo u bë kont i perandorisë frënge, mori
titullin e patricit dhe u dekorua me urdhrin e kavalierit të legjionit të
nderit, arriti të bëhej dhe çamberleni i perandorisë frënge.
13 – Aristidh Kola
në librin e tij “Arvantasit” thotë se kur e pyetën Napolonin se cilën gjuhë
konsideronte më të bukur u përgjigj “Kur flas me gra, më pëlqen të flas
frëngjisht dhe kur flas me burrat e mi më pëlqen të flas shqip”
Pra, të dhënat
direkte ose indirekte flasin për origjinën shqiptare të Napolonit të Madh, por
ende ka vend që secili të thotë mendimin e tij në bazë të fakteve.
Napoloni u martua
me një vejushë të quajtur Jozefina, e cila ishte me fëmijë dhe më e madhe sesa
ai në moshë. Ai ishte i dashuruar marrëzisht pas saj, aq sa nuk i shikonte fare
difektet, dhe deri diku imoralitetin e saj. Pas kësaj ai u martua me princeshën
bukuroshe austriake për arsye politike dhe jo sepse nuk e donte Jozefinën. Ai
deri në momentet e fundit të jetës nuk e ndau nga mendja fiksimin Jozefinë. Me
princeshën austriake pati djalin trashëgimtar që se trashëgoi kurrë të atin.
Napoloni II i cili vdiq në moshë të re, rreth të 20, dhe që Napoloni nuk e pa
më kurrë që nga dita që e la kur ishte foshnjë për të ikur në një ishull të
vetmuar. Adolf Hitleri ia çoi eshtrat e të birit nga Austria në Francë për ta
varrosur përjetësisht pranë të atit të tij, aty ku ndodhet edhe sot. Është për
t’u çuditur veprimi i një fashisti si Hitleri kur dihet se Franca me Napoleonin
e pushtoi Gjermaninë. Kjo i mbetet historisë për ta gjykuar. Në histori mbetet
si një nga strategët më të mëdhenj të të gjitha kohërave dhe e meriton
plotësisht të quhet i madh. Djali i vëllait të Napoleonit me vajzën e
Jozefinës, gruas së tij, u bë perandori i Francës me emrin Napoloni III.
Gazeta InfoPress 2016
