SI E BËJNË
XHUFKË-KUQËT HISTORINË E SHQIPËRISË
Nga
KOLEC TRABOINI
Nacionalist do të thotë, sipas meje, ndryshe
nga çfarë nënkuptojnë xhufkë-kuqët e monizmit, së pari të vesh interesat e kombit mbi interesat e
ngushta të grupeve apo individëve që e shfrytëzojnë pushtetin për të mira vetjake,
të jesh kundër vjedhjeve e shpërdorimeve të pasurive kombëtare, pra të jesh së
pari idealist kombëtar. Mos i ngatërroni nocionet me shëmbëllesat e këqija
kalimtare të historisë. Shëmbëllesa të këqija ka kudo, por ato nuk mund ti përdhosin
idealet e miliona njerëzve që e duan atdheun e tyre e janë gati të sakrifikojnë
për atë. Të tillë në Shqipëri sot janë pak, shumë pak. Pikërisht për këtë jemi
në ngecje sepse njerëzit e kësaj kategorie, idealistët kombëtar, i mbajnë larg
qeverisjes së vendit, sepse ata pengojnë pushtetarët të vjedhin pasuritë kombëtare.
Nuk kam asnjë mundësi tjetër ta shpjegoj këtë nocion nëse ndokush nuk dëshiron
ta kuptojë kthjelltësish atë çfarë parashkrova.
Disa miq të mi, se ku kanë gjetur një intervistë
të historianit Pëllumb Xhufi dhënë gazetares Monika Shoshori Stafa, ku ky
historian vazhdon mjerueshëm të anatemojë (si Enveri në kohë të qepës) nacionalistët
shqiptarë nga pozita e një komunisti të kallur; po më kërkojnë pra mendimin tim për këto pallavra
diskutimesh historike se kush e ka shitur Shqipërinë. Dhe si gjithherë ai thotë
nacionalistët. Bash kur komunistët e Pëllumb Xhufit e kanë shitur jo pak por tre
herë të mjerën Shqipëri; e shitën së pari te jugosllavët, pastaj te rusët, më pastaj
tek kinezët deri sa e shkatërruan fare. Këto mesele tradhtish të interesave kombëtare,
këto bëmë-gjëma historike, këta Xhufkat e kuq të komunizmit bëjnë kinse nuk i
dinë. Aq më tepër kur bijtë e tyre pas
vitit 1990 e kanë nxjerr Shqipërinë në ankand si një copë rreckë të vjetër. Ja
pra, po ua them shkurt e shul shqip mendimin tim për Xhufkat e kuq të komunizmit,
që nuk kanë avaz tjetër më bajat veç të llomotisin kundër nacionalizmit
shqiptar, sepse e kane shit të shkreten prapanicë
tek internacionalizmi proletar, i ngordhur tashmë falë Shteteve të Bashkuara të
Amerikës, që e zgërlaqen sistemin komunist në Europë dhe shpëtuan popujt nga murtaja
e kuqe. Në të vërtetë jam duke u marrë
me ca punë ma të dobishme se sa përballje a dërdëllitjeve të Xhufkave të kuq,
dhëndurë të familjes së diktatorit Enver Hoxha, “jo po nacionalistët - jo po komunistët”, apo dhe më
keq kur thotë (a thonë) se ai kampi i Tepelenës, ku vdiqën nga kushtet e tmerrshme 300 fëmijë nacionalistësh,
nuk ishte kush e di se çfarë. Mirë kur nuk tha
ky Xhufkua i kuq në bisedë televizive, se ai kamp na ishte një diçka si puna konvaleshence ku
thekeshin në diell kuadrovikët e PPSH. Mohimi i krimeve të diktaturës është një
prej agjendave të atyre që janë të lidhur me njëqind fije me eksponentët e diktaturës
komuniste. Ajo çfarë mund të them, meqë e mora fjalën dhe e prekim këtë teme,
është se nacionalistët e viteve të luftës (e jo të mëparshëm apo të mëvonshëm)
kanë bërë vërtetë gabime, madje edhe të pafalshme në tolerancën me pushtuesit,
që ndaj shqiptareve përdornin demagogjinë se jemi në kalim e ju vetëqeveriseni
këtë vend, apo bashkimi i Kosovës e trojeve shqiptare me Shqipërinë (tundim i
madh shekullor për ne shqiptarët kjo alternativë) por, e kjo do theksuar mjaftueshëm,
komunistët kanë bërë krime të përbindshme që mund të mendohen ndaj popullit
shqiptar. Kaq shumë sa Enveri e komunistët masakruan në 40 vjet, kanë vrarë
vetëm pushtuesit turq, serbe e grek. Masakrat që kanë bërë komunistët e satanit
Enver Hoxha në Malësinë e Madhe nuk ka mundur ta bëjë asnjë lloj pushtuesi.
Prandaj emri i Enver Hoxhës në Veri, barabitet me atë të gjeneralit mizor Shefqet
Turgut Pasha. Prandaj malësorët e Veriut
dhe qyteti i Shkodrës, ardhjen e komunistëve në pushtet e kanë quajtur gjithmonë
pushtim e asnjëherë çlirim.
Por xhufkë-kuqët edhe kur janë historianë
mbetën të kuq.
Llapaqentë që mbrojnë komunizmin e djeshëm, apo
që mbrojnë mbrapshtitë e qeverive të sotme, që motivojnë poshtërsitë që bëhen në
kurriz të popullit shqiptar, as më kanë
pëlqyer e as më pëlqejnë kurrë, sepse janë thjeshte ca qenie të pa shije, të
zbërdhultë e pa shtyllë kurrizore, njerëz pa personalitet dhe nuk kanë mendimin
e vet veç përsërisin neveritshëm mendimet e pushtave të politikës e të
pushtetit. E kur them këtë nuk kam parasysh kahen e politikës, sepse të dy
palët ja kanë bërë nënën këtij vendi. Unë me qelbësirat e pusht-politikës,
qofshin pjella të komunizmit apo të sojeve e gjirizeve të tjera nuk kam qasje,
ata kanë si privilegj vetëm neveritjen time sepse edhe pështyma me dhimbet me
ua hedh fytyrave të tyre të pista.
Tash po
vazhdoj me punët e mia, që gjithsesi e modestish, janë ma të dobishme se sa me fol për kësisoj
plehrash që kërkojnë të rikthejnë ngordhjet historike ndër shqiptarë. Por njerëzit e dinë mirë tashmë, me lëtyrat e komunizmit nuk bëhet historia.
3 tetor
2018
 |
| WORLD POETICA CHANNEL |
