Γιώργος Μίχας: Çfarë kanë të përbashkët, Thesauros, Thesali dhe Selanik?

Γιώργος Μίχας: ÇFARË KANË TË PËRBASHKËT?
THESAUROS, THESALI dhe SELANIK?

ÇFARË KANË TË PËRBASHKËT? THESAUROS, THESALI dhe SELANIK?
Τι κοινό έχουν, Ο ΘΗΣΑΥΡΟΣ, Η ΘΕΣΣΑΛΙΑ και Η ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ;

Nga JORGO MIHAS
Γιώργος Μίχας

Shqiptarët do të na thonë:
Siç e dini, në gjuhën greke "shumë ar" quhet "Thesar". Në gjuhën arvanitase tani, "shumë flori" quhet "Thessar". Këto dy fjalë, "Thesar" dhe "Thessar", duket se janë të njëjta dhe kanë një rrënjë të përbashkët. Po kush e kopjoi nga kush? Arvanitasit konsiderohen si “të dyshuarit e zakonshëm”, të cilët, siç na thonë “Kalemxhijtë”, se shqiptarët kanë vjedhur dhe kopjuar shumë fjalë nga gjuha greke, për të pasuruar fjalorin e gjuhës së tyre... “të varfër”!
Por le të shohim, kështu janë gjërat apo janë krejtësisht të ndryshme?
Pra, "Thessar" i arvanitasve është një fjalë e përbërë, e cila zbërthehet në fjalët "Thess" + "ar" (thes + ar), që na japin pikërisht kuptimin "shumë ar".
“Thesauros”, megjithatë, nuk duket se interpretohet ndryshe dhe pa marrë parasysh “Thessarin” (Thess + ar) të gjuhës arvanite.
Por, përveç fjalës “Thesar” dhe emrit të “Thesalisë”, që të lashtët e quanin edhe Argos Pellazgjik, ai ka si “rrënjë” edhe “Thess” (thes). Ky e ka interpretimin e vet në faktin se rajoni i Thesalisë konsiderohej si “hambari” i Greqisë. Domethënë, ky rajon ishte ai që prodhonte më shumë “Thes” (qese) drithëra.
“Thessalonica” tani, siç dihet, ia detyron emrin vajzës së Filipit “Thesalonica”, emri i së cilës iu dha falë “fitores” së maqedonasve mbi Thesalinë. D.m.th. "Selaniku" ka ardhur nga "Thesaloni + fitore" !!!
Pra, sipas sa më sipër, vërtetohet edhe një herë se kalamarët( kalemxhijtë) kanë qenë ata që kanë marrë apo kanë kopjuar nga gjuha e pashkruar e arvanitasve, që është mbetje e gjuhës së pellazgëve të lashtë, dhe jo arvanitasit analfabetë.
Prandaj është “Thesauros” që ka ardhur nga “Thessar”, dhe jo “Thessar” nga “Thessauro”!

_____________________________

Τι κοινό έχουν,
Ο ΘΗΣΑΥΡΟΣ, Η ΘΕΣΣΑΛΙΑ και Η ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ;

Θα μας το πουν τα αρβανίτικα !
Ως γνωστόν, στην ελληνική γλώσσα το «πολύ χρυσάφι» το αποκαλούν ως «Θησαυρό». Στην αρβανίτικη γλώσσα τώρα, το «πολύ χρυσάφι» το αποκαλούν ως «Θεσσάρ».
Οι δύο αυτές λέξεις, «Θησαυρός» και «Θεσσάρ», φαίνεται πως είναι ίδιες και ότι έχουν κοινή ρίζα. Αλλά ποιος αντέγραψε από ποιον; Ως «συνήθεις ύποπτοι» θεωρούνται οι Αρβανίτες, οι οποίοι, όπως μας λένε οι «Καλαμαράδες», έχουν κλέψει και αντιγράψει πολλές λέξεις της ελληνικής γλώσσας, προκειμένου να πλουτίσουν το λεξιλόγιο της δικής τους ... φτωχής γλώσσας !
Για να δούμε όμως, έτσι είναι τα πράγματα ή είναι εντελώς διαφορετικά;
Το «Θεσσάρ» λοιπόν των Αρβανιτών είναι μία σύνθετη λέξη, η οποία αναλύεται στις λέξεις «Θεσσ» + «αρ» (σάκος + χρυσάφι), που μας δίνουν ακριβώς την έννοια για το «πολύ χρυσάφι».
Ο «Θησαυρός» όμως, δεν φαίνεται να ερμηνεύεται διαφορετικά και χωρίς να λάβουμε υπόψη μας το «Θεσσάρ» (Θεσσ + αρ) της αρβανίτικης γλώσσας.
Αλλά, πέρα από την λέξη «Θησαυρός» και το όνομα της «Θεσσαλίας», που οι αρχαίοι την αποκαλούσαν και ως Πελασγικό Άργος, έχει και αυτό ως «ρίζα» του το «Θεσσ» (σάκος ή τσουβάλι). Αυτό, έχει την ερμηνεία του στο γεγονός ότι η περιοχή της Θεσσαλίας θεωρούνταν ως ο «σιτοβολώνας» της Ελλάδας. Δηλαδή, η περιοχή αυτή ήταν εκείνη που παρήγαγε τα περισσότερα «Θεσσ» (τσουβάλια) δημητριακών.
Η «Θεσσαλονίκη» τώρα, όπως είναι γνωστό, οφείλει το όνομά της στην κόρη του Φιλίππου «Θεσσαλονίκη», της οποίας, το όνομα αυτό, της δόθηκε χάρις στη «νίκη» των Μακεδόνων επί των Θεσσαλών. Δηλαδή, το «Θεσσαλονίκη» έχει προέλθει από το «Θεσσαλών + νίκη» !!!
Άρα, σύμφωνα με τα παραπάνω, αποδεικνύεται, για μία ακόμη φορά, ότι οι καλαμαράδες ήταν αυτοί που πήραν ή αντέγραψαν από την άγραφη γλώσσα των Αρβανιτών, η οποία είναι κατάλοιπο της γλώσσας των αρχαίων Πελασγών, και όχι οι αγράμματοι Αρβανίτες.
Επομένως, ο «Θησαυρός» είναι που προήλθε από το «Θεσσάρ», και όχι το «Θεσσάρ» από το «Θησαυρό»!

KUSH ËSHTË JORGO MIHAS
arvanitas me përkushtim të jashtzakonshëm.

Jorgo Miha eshte sot nje nga njerëzit më të përkushtuar që edhe në kushtet e presioneve të jashtëzakonshme kurrë nuk është tërhequr nga kauza Arvanite. Ndonjë mendimi nihilist do ti thosha, pse çfarë kërkoni të bëjë më tepër ky arbëror i Greqisë, kur shteti shqiptar as në aspektin kulturor nuk u hap derën studiuesve, punonjësve shkencor dhe artistëve nga bashkësia arvanite që janë miliona por të shtypur në pikpamje kulturore e gjuhësore. Pse Akademia e Shkencave Tiranë, nuk i ka ftuar asnjëherë në kuvendet e saj studiuesit arvanitë. Pse Ministria teveqele e Kulturës nuk fton grupet kulturore arvanite, por duhet ti paguajmë miliona një Riki Martin? Sepse shtetaret shqiptar e bejne ne breke nga frika e Greqise. Paburrnia e tyre i çon në antikombtarizëm. Po drejtohemi nga ata që i shesin përditë interesat kombëtare. Dhe duhet ta dimë mirë se të flasësh gjuhën shqipe në Greqi është akt kurajo e jo më të shkruash e botosh libra për shqiptarët e Greqisë.
Respekt e nderim per arvanitasin me gjak shqiptar, Jorgo MihaGjaku ujë nuk bëhet- thone arvanitet.

Përgatiti: Kolec P. Traboini

🛐🔜 Miti i Hotit 2. - nga K. P. Traboini

 🇦🇱  M I T I  I  H O T I T 🇦🇱

 (Vazhdimi 2)

ME NJË TË RAME TË LAPSIT, AS  SHKRUHET E AS NUK SHUHET HISTORIA

Mos u ngutni të thoni se Hoti nuk mori pjesë në qendresën antikomuniste kur hordhitë e kuqe të Enver Hoxhës ja mësynë maleve të Veriut si të ishte një epidemi murtaje. E di që sot bijt e murtajës na sundojnë, por kjo nuk më ndalon të them të verteten. Për ato që kanë ngjarë në 1944 e më pas, vertetë askush nuk i di të gjitha se të dekunit nuk flasin e të gjallët i thonë gjërat si tua dojë mideja. Mos merrni persipër me thanë as kështu dhe as ashtu vetëm duke u nis nga kujtesa e do njerëzëve që nuk kanë qenë as dëshmitar. E para duhet të shkoqitim se për cilën kohë flitet, kujt ngjarje i referoheni? Janë dy ngjarje në atë kohë tragjike në Malësi të Madhe që të kujtojnë mësymjet mizore të osmanëllinjëve të Turgut Pashës. Hordhitë e Enver Hoxhës nuk ishin më pak mizore. Kur repartet partizane mësynë me hi në Kelmend pati kundershti për mos me i lanë, pra në 1945 nuk pati kryengritje, por rezistencë. Kjo rezistencë nuk ishte e organizuar, por aty këtu ku shfaqesh murtaja e kuqe komuniste malësorët i bënin ballë. Në këtë qendresë pati të vramë nga dy palët. Shqiptar me shqiptarë vriteshin, dhe këtu secila palë quan heroj të vetet, por në të vërtetë ishin viktima të luftës civile që historianët e kulisave, xhufkëkuqët e komunizmit më kot i mohojnë. Si kudo në Ballkan ku mbinte bari i keq i ndikimeve të Kremlinit. Në këtë qendresë kishte nga Kelmendi ma shumë se atje shkuan partizanët e Enver Hoxhës. Por u vranë edhe nga Hoti. Nuk i lejohet askujt të thotë se Hoti ndihmoi partizanët për të hy tradhtisht në Kelmend. Së pari Hoti ishte i nda përgjysë. Në gjysmën andej kufirit partizanët e Titos pushkatuan në Hot kë deshen. Edhe priftin e Traboinit At Zefin me disa dashamirë të tij i pushkatuan pa gjyq. Pa gjyq pushkatuan në Pejë edhe femra shqiptare si Domenika Skanjeti Vila, vajza e Motres Tone, mbesë e Kol Idromenos. Pushkatuan në Kosovë edhe vajzën shkodrane Marie Shllaku dhe priftin Benardin Llupi, e dy të tjerë. Këtej kish mbet Gjelosh Luli i Traboinit të Hotit, qendrestar deri në vdekje. Ai që ndihmoi partizanët që shkonin me vra në Kelmend ishte një Rapshjanë, faqja e  zezë Kol Maçi që dhe ai viktimë e komunisteve u bë. E vranë pas disa vitesh komunistët në burg "Ruben e kuqe". Tash shkollës i kanë vu emrin e tij në Rapsh. Dy herë faqja e zezë. Po të kishin vu emrin e një mesuesi të gjimnazit të Pejës,  Gjergj Martinit, i pushkatuar në Kosovë djalë trim dhe i talentuar nga Traboini i Hotit. Punë për Rapshjanët por ata me Kol Maçin nuk e përfaqësojnë tërë Hotin. Një njeri që çnderon veten nuk mund të nderoj askend e jo më Hotin kreshnik më bëma në histori " Pushka e Hotit e dora e Zotit" siç thotë tan Malësia e Shkodra. Prandaj mos thoni se nuk e luajtu stolin Hoti kunder komunistëve. E gjithë kjo nuk ishtë kryengritje, por qendresë madje spontane dhe e pa organizuar si Malësi e Madhe. Kryengritje quhet ajo që në 1945 bëri Gjergj Shabani në Zadrimë, kryengritsi i parë kunder komunistëve, por dështoi. Ndër ata që u pushkatuan,  nëntë burra katolikë në një ditë,  ishte edhe një djalë trim nga familja e Marash Ucit, Palok Uci i Traboinit të Hotit, u pushkatue në mars 1945. Organizimi i një kryengritje me përmasa të mëdha është ajo që ka emrin Kryengritja e Postribës. Megjithëse emri i mbeti Postribës, se aty përgjakja nga hordhitë komuniste u bë më e madhe, më mizore, por në fakt ish lidh besa me tan krahinat rreth e qark Shkodres dhe në kryengritje kishte edhe eksponentë nga Shkodra dhe katundet e tjera. Nuk arrit të kordinoheshin dhe Kryengritja filloi e pjesëshme. I mbeti puna Postribës dhe atyre shkodranëve e të tjerëve që ishin vendue në Postribë. Aty bënin pjeshë shumë burra nga Hoti, dy nga të cilët i kam njohur Gjon Luc Gjeloshi Lekaj i vëllai i kompozitorit Zef Lekaj, dhe Gjelosh Vata të dy këta nga Traboini i Hotit që u burgosën si kryengritës e s'duhen harruar. Kryengritja dështoi se nuk u ngritën të gjithë në një kohë siç qe parashikuar duke perfshi Nënshkodren. Ishte dyshimi se komunistët kishin dijeni për ditën e Kryengritjes prandaj nisi para kohe. Veç luftëtarëve që zbriten nga ura e Mesit askush nga rrethinat e Shkodrës nuk lëvizi. Por gjithësesi kryengritja nuk ishte vetëm e Postribës, por Postriba u bë qendra ku mblidheshin ata që e urreni  komunizmin. Dhe nder pushkatime që bënë komunistët është dhe ndonjë shkodran si Guljerm Suma, por edhe një mësues kryengritës nga Traboini i Hotit Pjeter Pali që ishte edhe mik edhe kushëri me babën tem. Pra nuk mund të thojë askush se nuk luajti Hoti nga stoli e ndenji në një qoshe kur bijte e tij pushkatoheshin nga komunistët. Fatkeqësia kombëtare e shqiptarëve në histori ka qenë e mbetet mos përbashkësia, edhe pse e dinë mirë se shkopinjt thyhen më lehtë një e nga një se të gjithë bashkë vazhduan e vazhdojnë të jenë krye në vedi. E ka stigmatizue At Fishta këtë dukuri shqiptare, por nuk nxirret asnjë mësim kur veshi punon e mendja flë. Që ti kthehemi fjalës ku e nisëm: Me një të rënë të lapsit as shkruhet e as shuhet historia.

©️ Kolec P. Traboini