Nga KOLEC TRABOINI
- DjemtĂ« e UĂK-sĂ« janĂ« Danko-t e popullit shqiptar -
(Publikuar në internet me 31 mars 1998)
TĂ« gjithĂ« e dinĂ« se sipas legjendĂ«s, Danko nxori zemrĂ«n e tij nga gjoksi e me tĂ« nĂ« dorĂ« çau errĂ«sirĂ«n e pyjeve dhe udhĂ«hoqi popullin e vet drejt dritĂ«s - mirĂ«po jo tĂ« gjithĂ« mund ta bĂ«jnĂ« kĂ«tĂ« sakrificĂ« vetĂ«mohimi. NĂ« KosovĂ« kĂ«tĂ« po e bĂ«jnĂ« djemtĂ« trima tĂ« UĂK , tĂ« cilĂ«t sot janĂ« Dankot e popullit shqiptar nĂ« tĂ«rĂ« trevat tona tĂ« Ballkanit.
Ata po shkruajnë histori - ndërsa ne për fat të keq po zhargitemi! Deri kur?!
31 Mars 1998
"Albanian Gazette of Boston"
"Albanian Gazette of Boston"
EPILOGU I NJĂ KRIMI BIBLIK
PĂ«rderisa Shalli i RugovĂ«s nuk Ă«shtĂ« magjik, pĂ«rderisa mendjet e Qoses dhe tĂ« Demaçit nuk pjellin mrekulli, pĂ«rderisa pushkĂ«t e Hashim Thaçit dhe Ramush Hajradinajt nuk janĂ« plotĂ«sisht tĂ« mjaftueshme, pĂ«rderisa trimĂ«ria pa mençuri - e mençuria pa trimĂ«ri nuk bĂ«jnĂ« dot, nuk mbetet alternativĂ« tjetĂ«r veç tĂ« ulim kokat, tâi japim dorĂ«n njĂ«ri-tjetrit dhe tĂ« organizojmĂ« nĂ« fillim qĂ«ndresĂ«n (se po ikim si bagĂ«tia nĂ« livadhe), e pastaj gradualisht do tĂ« vijĂ« edhe çlirimi edhe liria.
Nuk mund të themi që ajo që ndodhi është e re dhe e papritur, sepse kjo që po ngjet ka ndodhur së pari këtu e 85 vjet e nuk ka prà kurrë.
E keqja jonĂ« ka qĂ«nĂ« (e mesa shohim do tĂ« jetĂ« edhe mĂ« tutje) se ne nuk duam tĂ« mĂ«sojmĂ« nga historia. I kam ndjekĂ« lajmet pĂ«r KosovĂ«n gjithmonĂ« - por tash tre vjet pĂ«rditĂ«. Dhe nuk mĂ« hiqet nga mendja ajo kohĂ«, ose ato ditĂ«, kur nĂ« DrenicĂ« dilte tymi e flaka, digjeshin njerĂ«z tĂ« gjallĂ«, ndĂ«rsa nĂ« PrishtinĂ« rinia kosovare e kalonte kohĂ«n kafeneve e duke shĂ«tit bulevardit, sikur ajo çka po ngjiste nuk kishte tĂ« bĂ«nte me ta. Prej militantĂ«ve tĂ« UĂK-sĂ«, djem tĂ« rinj dhe ata, por tĂ« devotshĂ«m, rinisĂ« sĂ« PrishtinĂ«s u janĂ«
E, ata pak qĂ« janĂ« pĂ«rgjigj prej rinisĂ« universitare, shkuan nĂ« luftĂ«, u vranĂ«, ranĂ« dĂ«shmorĂ« pĂ«r Atdheun qĂ« nuk do tâi harrojĂ« kurrĂ«.
Ata të tjerët, të cilët nuk iu përgjigjën thirrjes për luftë, një pjesë u vranë pa rezistencë, e një pjesë tjetër mbase shpëtoi duke ikur jashtë Kosove. Se, kur vjen hataja e zezë e nuk ke kurrgjë në duar që të mbrohesh, nuk ka çka bën tjetër veç të ikësh nga sytë këmbët përpara një force mizore të armatosur deri në dhëmbë, siç ishin falangat pushtuese serbe....
Tash vjen pyetja: Politikanët e Kosovës, a e kanë dashtë lirinë e pavarësinë apo kanë bërë me këto fjalë lodra demagogjike.
Si e kanë menduar se do vijë liria? Si e kanë menduar se do vijë pavarësia?
Po si mundet me ardh kjo liri duke bërë një politikë si ajo që është bërë deri më tash? E kam shkrue një llaf dikur në gazetë se "Liria nuk mund të vijë duke e nda tortën në pjatë paqësisht me Serbinë". Këtu e tre vjet kjo, pra dua të them se nuk janë gjëra të reja këto që ngjasin, por është koka jonë e vjetër, e ngjeshur, që nuk do të kuptojë një realitet.
Edhe tash, kur Kosova u këput e ra përdhe e mbytur me gjak, prapë kokëngjeshurit e politikës kosovare po ia shtojnë vuajtjet popullit të vet që po bredh muhaxhirë nëpër botë.
Kaq e vështirë është të ulet Rugova me Thaçin e Qosen (të vijë në dashtë edhe Bukoshi për të dorëzuar llogaritë bankare kaq të përfolura) e të organizojnë bashkë luftën për çlirim?!
Nuk ka fitore pa unitet. Këtu nuk është fjala për përralla marksiste por për një kusht të domosdoshëm nëse duam të arrijmë qëllimin.
Dëgjoni si flet përditë Klintoni për unitetin e 19-shes.
E ne qĂ« jemi kaq tĂ« pakĂ«t nĂ« numĂ«r dhe kaq tragjikisht nĂ« situatĂ«, pse ta konsiderojmĂ« unitetin si njĂ« pĂ«rrallĂ« marksiste dhe kĂ«rkojmĂ« t'ia pĂ«rplasim djemve tĂ« UĂK-sĂ« qĂ« po luftojnĂ« e po japin jetĂ«n?. Si guxojnĂ« nĂ« ShqipĂ«ri tâi quajnĂ« marksistĂ«?!
PĂ«rderisa Shalli i RugovĂ«s nuk Ă«shtĂ« magjik, pĂ«rderisa mendja e Qoses dhe Demaçit nuk pjellin mrekullira, pĂ«rderisa pushkĂ«t e Hashim Thaçit e Ramush Hajradinajt nuk janĂ« plotĂ«sisht tĂ« mjaftueshme, pĂ«rderisa trimĂ«ria pa mençuri - e mençuria pa trimĂ«ri nuk bĂ«jnĂ« dot pa njĂ«ra-tjetrĂ«n, nuk mbetet tjetĂ«r veç tĂ« ulim kokat, tâi japim dorĂ«n njĂ«ri-tjetrit dhe tĂ« organizojmĂ« nĂ« fillim qĂ«ndresĂ«n (se po ikim si bagĂ«tia nĂ« livadhe) e pastaj, gradualisht do tĂ« vijĂ« edhe çlirimi edhe liria.
Kurrë nuk mund të bindesh se shqiptarët nuk mund ta dëbojnë serbin nga vatrat e veta. Nuk janë serbët me trima se shqiptarët.
Ndryshimi qĂ«ndron nĂ« radhĂ« tĂ« parĂ« nĂ« unitetin e qĂ«llimit. TĂ« gjithĂ« serbĂ«t janĂ« nĂ« njĂ« mendje sa i pĂ«rket qĂ«llimit dhe metodĂ«s pĂ«r zhdukjen e shqiptarĂ«ve nga Kosova, ndĂ«rsa ne nuk jemi tĂ« gjithĂ« nĂ« njĂ« mendje pĂ«r ta pĂ«rballuar agresionin, pĂ«r ta ndaluar gjenocidin, pĂ«r tâu kthyer pĂ«rsĂ«ri nĂ« vatrat tona, pĂ«r ta fituar pĂ«rsĂ«ri lirinĂ«.
NĂ«qoftĂ«se do tĂ« vazhdojmĂ« edhe mĂ« tej tĂ« ushqejmĂ« nĂ« popull idenĂ« e mbrapshtĂ« "realiste" se, po tĂ« dojĂ« Serbia pĂ«r tre ditĂ« na shkul, tĂ« jeni tĂ« bindur se ato tre ditĂ« tĂ« qametit i kemi ndjellur vetĂ« sepse kemi tmerruar popullin, i kemi prerĂ« krahĂ«t, e si rrjedhim, ai nuk sheh a gjen shpresĂ« dhe as qĂ«ndresĂ« nĂ« vetvete, si njeriut qĂ« i ka vdekur ora para se tâi dalĂ« fryma. E gjithkush e di çdo tĂ« thotĂ« fjala orĂ«vdekur.
Në qoftë se politikanët kosovarë nuk e ndjejnë përgjegjësinë e asaj çfarë ndodhi, në qoftë se nuk reflektojnë me qëllim për të shmangur amullinë në udhëheqje, në qoftë se nuk e ulin kokën e nuk nxjerrin mësime nga disfata e tragjedia, ata do ta çojnë të mjerin popull në greminat e disfatave të reja.
Kështu, me dashje ose pa dashje, edhe ata kanë dhënë kontributin e tyre në pellgun e këtij krimi biblik, i cili për botën që ka qenë indiferente ndaj fatit të shqiptarëve mund të jetë e re dhe e papritur, por për ne shqiptarët nuk ka kurrgjë të re e të papritur...
Shkoni e pyeteni Prof. Zekëria Canën për këtë. Ai, më mirë se kushdo, i ka bërë anatominë këtij gjenocidi barbar që zë fill në krye të këtij shekulli dhe shpresojmë se në fund të këtij shekulli, aq mizor në fatin tonë kombëtar, të shpëtojmë një herë e mirë prej pushtimit dhe robërisë skllavëruese.
Ajo që po ndodh nuk është kurrqysh e re dhe e papritur. Për ne shqiptarët ajo që po ndodh është epilogu i një krimi biblik.
E keqja jonĂ« ka qĂ«nĂ« (e mesa shohim do tĂ« jetĂ« edhe mĂ« tutje) se ne nuk duam tĂ« mĂ«sojmĂ« nga historia. I kam ndjekĂ« lajmet pĂ«r KosovĂ«n gjithmonĂ« - por tash tre vjet pĂ«rditĂ«. Dhe nuk mĂ« hiqet nga mendja ajo kohĂ«, ose ato ditĂ«, kur nĂ« DrenicĂ« dilte tymi e flaka, digjeshin njerĂ«z tĂ« gjallĂ«, ndĂ«rsa nĂ« PrishtinĂ« rinia kosovare e kalonte kohĂ«n kafeneve e duke shĂ«tit bulevardit, sikur ajo çka po ngjiste nuk kishte tĂ« bĂ«nte me ta. Prej militantĂ«ve tĂ« UĂK-sĂ«, djem tĂ« rinj dhe ata, por tĂ« devotshĂ«m, rinisĂ« sĂ« PrishtinĂ«s u janĂ«
E, ata pak qĂ« janĂ« pĂ«rgjigj prej rinisĂ« universitare, shkuan nĂ« luftĂ«, u vranĂ«, ranĂ« dĂ«shmorĂ« pĂ«r Atdheun qĂ« nuk do tâi harrojĂ« kurrĂ«.
Ata të tjerët, të cilët nuk iu përgjigjën thirrjes për luftë, një pjesë u vranë pa rezistencë, e një pjesë tjetër mbase shpëtoi duke ikur jashtë Kosove. Se, kur vjen hataja e zezë e nuk ke kurrgjë në duar që të mbrohesh, nuk ka çka bën tjetër veç të ikësh nga sytë këmbët përpara një force mizore të armatosur deri në dhëmbë, siç ishin falangat pushtuese serbe....
Tash vjen pyetja: Politikanët e Kosovës, a e kanë dashtë lirinë e pavarësinë apo kanë bërë me këto fjalë lodra demagogjike.
Si e kanë menduar se do vijë liria? Si e kanë menduar se do vijë pavarësia?
Edhe tash, kur Kosova u këput e ra përdhe e mbytur me gjak, prapë kokëngjeshurit e politikës kosovare po ia shtojnë vuajtjet popullit të vet që po bredh muhaxhirë nëpër botë.
Kaq e vështirë është të ulet Rugova me Thaçin e Qosen (të vijë në dashtë edhe Bukoshi për të dorëzuar llogaritë bankare kaq të përfolura) e të organizojnë bashkë luftën për çlirim?!
Nuk ka fitore pa unitet. Këtu nuk është fjala për përralla marksiste por për një kusht të domosdoshëm nëse duam të arrijmë qëllimin.
Dëgjoni si flet përditë Klintoni për unitetin e 19-shes.
E ne qĂ« jemi kaq tĂ« pakĂ«t nĂ« numĂ«r dhe kaq tragjikisht nĂ« situatĂ«, pse ta konsiderojmĂ« unitetin si njĂ« pĂ«rrallĂ« marksiste dhe kĂ«rkojmĂ« t'ia pĂ«rplasim djemve tĂ« UĂK-sĂ« qĂ« po luftojnĂ« e po japin jetĂ«n?. Si guxojnĂ« nĂ« ShqipĂ«ri tâi quajnĂ« marksistĂ«?!
PĂ«rderisa Shalli i RugovĂ«s nuk Ă«shtĂ« magjik, pĂ«rderisa mendja e Qoses dhe Demaçit nuk pjellin mrekullira, pĂ«rderisa pushkĂ«t e Hashim Thaçit e Ramush Hajradinajt nuk janĂ« plotĂ«sisht tĂ« mjaftueshme, pĂ«rderisa trimĂ«ria pa mençuri - e mençuria pa trimĂ«ri nuk bĂ«jnĂ« dot pa njĂ«ra-tjetrĂ«n, nuk mbetet tjetĂ«r veç tĂ« ulim kokat, tâi japim dorĂ«n njĂ«ri-tjetrit dhe tĂ« organizojmĂ« nĂ« fillim qĂ«ndresĂ«n (se po ikim si bagĂ«tia nĂ« livadhe) e pastaj, gradualisht do tĂ« vijĂ« edhe çlirimi edhe liria.
Kurrë nuk mund të bindesh se shqiptarët nuk mund ta dëbojnë serbin nga vatrat e veta. Nuk janë serbët me trima se shqiptarët.
Ndryshimi qĂ«ndron nĂ« radhĂ« tĂ« parĂ« nĂ« unitetin e qĂ«llimit. TĂ« gjithĂ« serbĂ«t janĂ« nĂ« njĂ« mendje sa i pĂ«rket qĂ«llimit dhe metodĂ«s pĂ«r zhdukjen e shqiptarĂ«ve nga Kosova, ndĂ«rsa ne nuk jemi tĂ« gjithĂ« nĂ« njĂ« mendje pĂ«r ta pĂ«rballuar agresionin, pĂ«r ta ndaluar gjenocidin, pĂ«r tâu kthyer pĂ«rsĂ«ri nĂ« vatrat tona, pĂ«r ta fituar pĂ«rsĂ«ri lirinĂ«.
NĂ«qoftĂ«se do tĂ« vazhdojmĂ« edhe mĂ« tej tĂ« ushqejmĂ« nĂ« popull idenĂ« e mbrapshtĂ« "realiste" se, po tĂ« dojĂ« Serbia pĂ«r tre ditĂ« na shkul, tĂ« jeni tĂ« bindur se ato tre ditĂ« tĂ« qametit i kemi ndjellur vetĂ« sepse kemi tmerruar popullin, i kemi prerĂ« krahĂ«t, e si rrjedhim, ai nuk sheh a gjen shpresĂ« dhe as qĂ«ndresĂ« nĂ« vetvete, si njeriut qĂ« i ka vdekur ora para se tâi dalĂ« fryma. E gjithkush e di çdo tĂ« thotĂ« fjala orĂ«vdekur.
Në qoftë se politikanët kosovarë nuk e ndjejnë përgjegjësinë e asaj çfarë ndodhi, në qoftë se nuk reflektojnë me qëllim për të shmangur amullinë në udhëheqje, në qoftë se nuk e ulin kokën e nuk nxjerrin mësime nga disfata e tragjedia, ata do ta çojnë të mjerin popull në greminat e disfatave të reja.
Kështu, me dashje ose pa dashje, edhe ata kanë dhënë kontributin e tyre në pellgun e këtij krimi biblik, i cili për botën që ka qenë indiferente ndaj fatit të shqiptarëve mund të jetë e re dhe e papritur, por për ne shqiptarët nuk ka kurrgjë të re e të papritur...
Shkoni e pyeteni Prof. Zekëria Canën për këtë. Ai, më mirë se kushdo, i ka bërë anatominë këtij gjenocidi barbar që zë fill në krye të këtij shekulli dhe shpresojmë se në fund të këtij shekulli, aq mizor në fatin tonë kombëtar, të shpëtojmë një herë e mirë prej pushtimit dhe robërisë skllavëruese.
Ajo që po ndodh nuk është kurrqysh e re dhe e papritur. Për ne shqiptarët ajo që po ndodh është epilogu i një krimi biblik.
Botuar në "Albanian Gazette of Boston", 28 maj 1999
MOTIVE POETIKE PĂR KOSOVĂN
KU JE O ZOT ?!
- Kosovë 1998-
ngrejmë sytë nga qielli
e thërrasim:
O Zot!
Nuk dimë a është revoltë a thirrje për mëshirë.
Por gjithësesi,
sado e trishtueshme të jetë gjëndja,
gjithmonë mbetet shpresa
ky flamur i reckosur e dalë boje
në zemren e akullt të Europës plakë
si kafka qindvjeçare e një kali në Vaterlo.
mallkimin me urrjetjen
dashurinë me mëshiren
aspiraten me fatin e çdo njeriu
atje në thellësi te pusit të zi
të skëtërres njerëzore
Shpirterisht jemi të thyer prej asaj errësire
Të thyer prej këtij shekulli mizor e hipokrit
që nuk e vuan vrasjen e ndergjegjes
përpara masakrave mizore
përpara therjes në fyt të engjejve
përpara gulçeve të gjakut e çarjes së kafkave
përpara tankeve që shtypin krahë të njomë
pëllumbash
përpara mesjetes që
për të zhdukur e shfarosur një popull.
kthehem e them:
Ku je o Zot?!
MASAKRA
udhën e ndriçoni tek ky fshat i vrarë
se permes kufomash shteg nuk gjen të ecësh
e qiellit korbat krokëllijnë kra-kra.
varuni nga lartësitë me gjëmin
tu lajmë plagët kafkave të çara
nëpër pellgje gjaku plot pikëllim.
e qeleshet tua vëmë në kokë
se kanë patur veç një jetë të ndershme
e varrimin e duan me nderim në tokë.
duart e nĂ«nave tâua vĂ«mĂ« pranĂ«
gjijtë e bërë copë nga thika sllobosh
qumësht e gjak ngrirë e bërë kallkan.
rrëzohuni në Reçak me rapëllimë
i mbulo me bozhuret e Kosovës
të shkretët kufoma që kërkojnë amshim.
USHTARI I PIKĂLLUAR
në llogore rri e mendon për miqtë e vjetër...
Kanë mbetur në kujtimet e tua si hije
nëpër mugëtira e ankthe ikjesh
për të shpëtuar çfarë të mundin në kolapsin njerëzor
e duke lëne në shpirtin tënd dhembjet e plagëve
që nga nxitimi pas i lanë
për t'i shtuar shpirtit tënd mundimet...
që në kujtime nuk gjen ngrohtësi
ndërkohë që një dimër i acartë,
e një stinë shtrëngatash përçudnuese
copë-copë ta bënë kapotën e vjetër
e çorapeve të leshta s'u gjenden me as fijet.
I pikëlluar se në vezme ke pak fishekë
e fare pak bukë për qëndresë
sepse ata që janë pas, në prapavijë të luftës
ikën...të harruan...
që s'ka urdhër as të sulmojë e as të tërhiqet
e duke ndezur një cigare jeton me kujtimet
e ankthin e mungesës tënde në këtë botë
të nesërmen e betejës së pritme...
kur miqtë e tu të vjetër do të brohorasin
deri në kupë të qiellit për fitoren
me degë dafinash nëpër duar e gjokset rrahur erërash
me flamuj te shpalosur në të katër horizontet
ndërkohë që mbi varrin e ushtarit pikëllojnë
një palë këpucë pa lidhësa
e një kokore e bërë shoshë nga plumbat.
Boston, 28 NĂ«ntor 1998
