DJEMT E UÇK-së- një shkrim i 31 marsit 1998

KOLEC TRABOINI
 

DJEMT E UÇK-së

- Djemtë e UÇK-së janë Dankot e popullit shqiptar -

(Publikuar më 31 mars 1998)

Çeshtjet e Atdheut janë kardinale. Perpara interesave të larta nuk peshon as një rrëke e as një lumë gjaku - po të mendonin ndryshe të parët tanë, nuk do të kishim as histori, as Shqipëri, do të ishim mbuluar nga pluhuri i harresës, do të ishim tjetërsuar. Është e natyrshme se mjaft shqiptarëve që rrojnë vetëm për dyshekun e ngrohtë dhe rehatinë e stomakut - si në të kaluarën por edhe tani, u vjen për hosh ky tjetërsim. Mirëpo asnjë komb e asnjë popull nuk mbështetet tek renegatet e tij por tek bijtë më të devotshëm. Me ketë vlerësim nuk dua të aludoj për asnjeri - kur analizojmë fenomene nuk flasim për njerëz konkret. Duhet kuptuar se kanë ardhur kohra dramatike, të nderlikuara dhe për fat të keq, kohës nuk i pergjigjen dot brezat e sotëm, nuk dalin dot forca udhëheqëse dhe organizuese, nuk dalin dot figura me potenciale të mëdha organizimi për realizimin e qëllimit kombëtar- përkundrazi vëmë re se kush e kush po e largon sherrin nga vehtja. Vetëm një Abaz Ermenji, figura e vetme e brezit të luftës që merr pjese aktive në jetën e vendit - është bërë i gjallë dhe ka shprehur angazhimin e tij. Të tjerët fjalë në erë. Pra në këto kushte të një fryme gjoja pacifiste, por që në thelb është disfatiste - a duhet ne të tregohemi nihilistë me ata të cilët kanë marrë përsipër një rrugë me qellime të larta e për të cilën kanë vënë kokën në torbë. E kam fjalen pikërisht për antarët e UÇK-së, organizatë emri i të cilës po lakohet mbarë e mbrapsht. Dikush kapet pas asaj që ka thënë Rugova si "segment serb"- mirëpo një mendje e kthjelltë e kupton mirëfilli se kjo është një diplomaci e Rugovës e jo një vlerësim real i kësaj organizate. Ndërsa në luftë ndiqet parimi kush t’ja ngeci tjetrit plumbin, në politikë kush t’ja ngeci njeri-tjetrit mbrapshtitë, prandaj Rugovës i interesonte si më parë dhe tani që t’ja vesh Sllobodanit e jo politikës se vet( gandiane- paqësore), radikalizimin e gjëndjes. Fakti është se deri në masakrën e Drenicës, Rugova si dhe Sllobodani kanë ndjekur politikën e mosndryshimit të gjëndjes, statukuos - pra të dy figurat toleronin me njëri-tjetrin. Rugova nuk bëri madje as dhe një demonstratë të vetme, nuk mblodhi parlamentin, e tërë lufta e tij u bë foltorja javore në ca konferenca shtypi prej të cilave ferrë në këmbë nuk i hyri Sllobodanit. Nga ana e tij Sllobo e toleroi Rugovën duke e lejuar të bënte paradat e shtypit si dhe të varavingove nëpër kancelaritë e pothuaj tërë botës - rezultati i të cilave ishte një hiç mos këput- kurrkush dhe kurrkund nuk e përkrahu as Qeverinë e Kosovës e as e njohu si Republikë e as si shtet. Në këto kushte dolën forca nga gjiri i popullit shqiptar të Kosovës që kërkonin me insistin prishjen e gjëndjes së statukuose dhe këta janë UÇK-ja - pra Ushtria Çlirimtare e Kosovës. Mirë keq, fakti është se statukonë e prishi kjo e vetëm kjo. Me parullën "koha punon për ne", Rugova e politikanë të tjerë do të vazhdonin deri në pafundësi një gjendje shtypje e pa rrugëzgjidhje. Kjo që themi nuk është gjë e re, e thonë dhe e pranojnë të gjithë analistet e huaj. Në këtë situatë ne kemi dy rrugë, ose do të shprehim simpatinë për Djemt e UÇK-së, ose do të jemi indiferent ndaj tyre duke u distancuar për të mos thënë më shumë. Gjithësesi, çdo shqiptar me kombësi dhe me shpirt, i rrugës pacifiste apo luftarake, apo dhe ata me të mefshit, duhet ta kenë të qartë se nëqoftë se ne nuk jemi të zot të bëjmë atë që bëjnë të tjerët - pra të jemi në kry të atyre që venë zemrën e vet në altarin e kombit,- të paktën të mos i pengojmë ata që kanë një tjetër vizion - që kanë aspiratën e lartë për tu bërë Danko për popullin e vet.
Të gjithë e dinë se sipas legjendës, Danko nxorri zemrën e tij nga gjoksi e me të në dorë çau errësirën e pyjeve dhe udhëhoqi popullin e vet drejt dritës - mirpo jo të gjithë mund ta bëjnë këtë sakrificë vetmohimi. Në Kosovë këtë po e bëjnë djemtë trima të UÇK , të cilët sot janë Dankot e popullit shqiptar në tërë trevat tona të Ballkanit.
Ata po shkruajnë histori - ndersa ne për fat të keq po zhagitemi! Deri kur?! 

Nga arkivi i botimeve internetike:
From: TRABOINI
Date: Boston, Tue, 31 Mar 1998