Partizanët e Qeverisë dhe të pushkatuarit e Bashkisë/ nga K.Traboini

PARTIZANËT E QEVERISË DHE TË PUSHKATUARIT E BASHKISË

Nga Kolec TRABOINI

Është për të ardhur keq në këtë dualitet tashmë çerek shekullor që na shfaqet edhe këto ditët e fundit  të nëntorit,  ku njëra palë e politikes konfliktuale  feston 70 vjetorin e çlirimit, ndërkaq pala tjetër që në vend të opozitës ka zgjedhur bojkotin,  e kjo e fundit pra radhit emrat e fotot e të pushkatuarve në një tabelë të madhe elektronike, fare pranë e përballë njëra-tjetrës në qendër të sheshit “Skënderbeg”  Tiranë.  Kthen kokën qytetari për andej e sheh partizanë me pushkë por ndonjë edhe me top, kthen vështrimin në kahje tjetër portretet e të pushkatuarve në diktaturë. Tund kokën qytetari e thotë “Çfarë bëhet”. Kë të besojë se është  çlirim apo është pushtim. A thua ende jemi në Luftën Civile të pas Mukjes, alias Luftës së Klasave, që përpiqemi ti mbulojmë me fjalë  sikur nuk ka ekzistuar kurrë, por ja ku e kemi ende dhe sot e kësaj dite midis nesh. Por ajo çfarë na bën përshtypje është se në list-fotot që shfaqen nga Bashkia e Instituti i të Përndjekurve Politikë, në ekran elektronik krahas emrave te njohur të pushkatuarve vëmë re se ka mungesa të mëdha, ka emra martirësh të njohur që nuk janë vendosur në atë ekran elektronik, ndërkohë lexojmë disa emra që nuk e di ku i kanë gjetur që i kanë vënë si të pushkatuar. Mesa duket edhe për të hyrë në listën e të pushkatuarve duhet një ndërmjetës në Bashkinë e Tiranës, apo Institutin e të Përndjekurve Politikë,  vër këtë e vër atë, vër edhe kushëririn a krushkun, që mund edhe të kenë vdekur në burg, mund të kenë qenë viktima por të pushkatuar me vendim gjyqi dhe të ekzekutuar nuk janë. Por duke e ditur se bëhen gabime edhe mund të pranojmë  ndonjë "lajthitje" bashkiake apo me ata që punojnë nëpër zyrat e të persekutuarve politikë, por kur lexon edhe emrin e mësuesit tënd a një të afërmi tënd që kanë vdekur në shtëpi të vet, nuk të mbetet veç të vësh duart në kokë. Kësisoj na dalin të pushkatuar mësuesi Gjush Sheldia, me emër dhe fotografi,  kur mësuesi im ka lindur në 1902 dhe ka  mbyllur sytë nga një vdekje natyrale në 1976. Rezulton i pushkatuar nga diktatura në tabelë elektronike Dom Nikoll Mazrreku, kur ai ka vdekur në Shkodër pranë familjes në vitin 1996. Në tabelë elektronike rezulton i pushkatuar Gjergj Çamuku, i cili vërtetë ka qënë i burgosur politik por ka pasur vdekje natyrale pak vjet më parë. Rezulton i pushkatuar në tabelë elektronike Ernest Përdoda i cili ka qënë gjallë të paktën deri në 12 gusht të vitit 1994 kur policia e Berishës e goditi me mjete të rënda në Shkodër si pjesëmarrës në grevën e urisë të përndjekurve politikë. Pikërisht këtë person që doli kundër Berishës dhe e goditi policia e Berishës, e djathta i konsideruaka  të pushkatuar nga diktatura komuniste.

Çfarë bëhet zotërinj të zyrave të përndjekurve politikë? Kaq të paaftë të jeni sa të mos dini se kush ishte Ernest Përdoda? Po le të shkojmë më tej, rezulton e pushkatuar në tabelën elektronike Gjyzepina Andrakja. A e dinë hartuesit e këtyre listave kush ka qenë Gjyzepina Andrakja? Kush e pushkatoi?! Se pari nuk ka ekzistuar kurrë në Shqipëri një person me emrin Gjyzepina Andrakja. Nëse është fjala për Gjyljana Çoba- Andrakja, ajo vërtetë ka qenë e dënuar politike, por nuk është pushkatuar. Ka ndërruar jetë para pak vitesh në Shkodër. Ai që kanë vrarë në burg prej kësaj familje ka qenë vëllai i saj Monsinjor Ernest Çoba që duhej të ishte në tabelën elektronike. Mark Gjonmarkaj që shënohet në tabelë elektronike i pushkatuar, ka qenë ministër i brendshëm në qeverinë kuislinge në kohën e fashizmit dhe është vrarë në luftime kundër forcave të ndjekjes në Fan të Mirditës. Në asnjë vend të botës ata që bien në luftime nuk konsiderohen të pushkatuar, por të rënë në luftë, në fushë të betejës.  Dhe shkojmë më tej, një personi me emrin Kostandin Kota,  pushkatuar në vitin 1945,  i vihet fotografia e poetit Genc Leka  pushkatuar më 17 korrik 1977.

Mirë bëjnë që i evidentojnë figurat e atdhetarëve martirë për sakrificat që kanë bërë, por duhet të jemi të saktë sepse kësisoj historia shkruhet sipas orekseve të nëpunësve të vegjël nëpër institucione ku kanë zënë vendet punës në saj të lidhjeve e tarafeve, të shërbimeve partiake apo çdo shkak tjetër por jo të kulturës e dijes apo përgatitjes profesionale. Kësisoj të pushkatuarit e diktaturës harrohen e në vend të tyre vihen emra të tjerë që nuk janë vënë para togës së ekzekutimit por janë ndarë nga kjo botë rrethuar nga njerëzit e tyre të dashur dhe, siç thuhet në këto raste, se kështu deshi perëndia.

Nga Traboini mund të lexoni në këtë Blog:

Kriza e artistit dhe supërkriza e kulturës-Traboini
Disidenti i heshtur Zef Zorba - nga Kolec Traboini...
Kadare-një mal drite që nuk i shpëton hijes së vet-Traboini
Poetika e Dritero Agollit- nga Traboini
Dallandyshe pa qiell- nga Kolec Traboini 
Edgar Allan Poe - më së fundi i kthehet vendlindje...
Shkodrania aktore e parë e Turqisë- nga Kolec Trab...   
Dy kryeministra ma vodhën Mitingun- Traboini
Akademia e mykur e Tiranës- nga Kolec Traboini 
Kinostudio- në vend të ullinjëve mbollën beton- Traboini
"E vërteta"... e pavërtetë e prof. Emil Lafe - nga...
Aristidh Kola - një libër i ri i Kolec Traboinit
Presidenti Wilson- ëngjëlli mbrojtës i Shqipërisë -Traboini
Kështu vret vetëm mafia - nga Kolec Traboini 
Atë Martin Gjoka kompozitor e mësues i madh - nga ...
Epika blu e Edison Gjergos- nga Kolec Traboini 
Ardhacaket e Ballkanit Sofie-Safete Juka
Boston- një shekull përballë greqizimit
Punë kulturash - nga Tirana në Prishtinë - nga Kolec Traboini
Lazarati në tym - shteti në delir- nga Kolec Trabo.
Seks për një vend pune - nga Kolec Traboini
Zeusit i lajkatohen të gjithë- nga Traboini
Big Show me Canabis Sativa- nga Kolec Traboini
Njerka shkon në ballo- nga Kolec Traboini
Vasil Josif Pani- ne krye të oborrit të shqiptariz...
Dekorimi politik i Kol Idromenos- nga Kolec Traboi...
Dhjetë vjet thirrje për bustin e Ded Gjo Lulit- ng...
Prejardhja e Hotit dhe Flamuri i Deçiqit - nga Kol...
Requiem i Verdit në vjeshtën politike të Tiranës- ... 
Kur shpresa s’është veçse një kurvë...- nga Kolec ...
Stina e mjekrrave të hajthshme - nga Kolec Traboin...
Udhë e mbarë, o Sizif!  

KATËR INTERVISTA NGA KOLEC TRABOINI

Nga Traboini mund te lexoni ne kete Blog: Kriza e artistit dhe supërkriza e kulturës-Traboini Disidenti i heshtur Zef Zorba - nga Kolec Traboini... Kadare-një mal drite që nuk i shpëton hijes së vet-Traboini Poetika e Dritero Agollit- nga Traboini Dallandyshe pa qiell- nga Kolec Traboini Edgar Allan Poe - më së fundi i kthehet vendlindje... Shkodrania aktore e parë e Turqisë- nga Kolec Trab... Dy kryeministra ma vodhën Mitingun- Traboini Akademia e mykur e Tiranës- nga Kolec Traboini Kinostudio- në vend të ullinjëve mbollën beton- Traboini "E vërteta"... e pavërtetë e prof. Emil Lafe - nga... Aristidh Kola - një libër i ri i Kolec Traboinit Presidenti Wilson- ëngjëlli mbrojtës i Shqipërisë -Traboini Kështu vret vetëm mafia - nga Kolec Traboini Atë Martin Gjoka kompozitor e mësues i madh - nga ... Epika blu e Edison Gjergos- nga Kolec Traboini Ardhacaket e Ballkanit Sofie-Safete Juka Boston- një shekull përballë greqizimit Punë kulturash - nga Tirana në Prishtinë - nga Kolec Traboini Lazarati në tym - shteti në delir- nga Kolec Trabo. Seks për një vend pune - nga Kolec Traboini Zeusit i lajkatohen të gjithë- nga Traboini Big Show me Canabis Sativa- nga Kolec Traboini Njerka shkon në ballo- nga Kolec Traboini Vasil Josif Pani- ne krye të oborrit të shqiptariz... Dekorimi politik i Kol Idromenos- nga Kolec Traboi... Dhjetë vjet thirrje për bustin e Ded Gjo Lulit- ng... Prejardhja e Hotit dhe Flamuri i Deçiqit - nga Kol... Requiem i Verdit në vjeshtën politike të Tiranës- ... Kur shpresa s’është veçse një kurvë...- nga Kolec ... Stina e mjekrrave të hajthshme - nga Kolec Traboin... Udhë e mbarë, o Sizif! KATËR INTERVISTA NGA KOLEC TRABOINI

Make Money at : http://bit.ly/copy_win

Nga Traboini mund te lexoni ne kete Blog: Kriza e artistit dhe supërkriza e kulturës-Traboini Disidenti i heshtur Zef Zorba - nga Kolec Traboini... Kadare-një mal drite që nuk i shpëton hijes së vet-Traboini Poetika e Dritero Agollit- nga Traboini Dallandyshe pa qiell- nga Kolec Traboini Edgar Allan Poe - më së fundi i kthehet vendlindje... Shkodrania aktore e parë e Turqisë- nga Kolec Trab... Dy kryeministra ma vodhën Mitingun- Traboini Akademia e mykur e Tiranës- nga Kolec Traboini Kinostudio- në vend të ullinjëve mbollën beton- Traboini "E vërteta"... e pavërtetë e prof. Emil Lafe - nga... Aristidh Kola - një libër i ri i Kolec Traboinit Presidenti Wilson- ëngjëlli mbrojtës i Shqipërisë -Traboini Kështu vret vetëm mafia - nga Kolec Traboini Atë Martin Gjoka kompozitor e mësues i madh - nga ... Epika blu e Edison Gjergos- nga Kolec Traboini Ardhacaket e Ballkanit Sofie-Safete Juka Boston- një shekull përballë greqizimit Punë kulturash - nga Tirana në Prishtinë - nga Kolec Traboini Lazarati në tym - shteti në delir- nga Kolec Trabo. Seks për një vend pune - nga Kolec Traboini Zeusit i lajkatohen të gjithë- nga Traboini Big Show me Canabis Sativa- nga Kolec Traboini Njerka shkon në ballo- nga Kolec Traboini Vasil Josif Pani- ne krye të oborrit të shqiptariz... Dekorimi politik i Kol Idromenos- nga Kolec Traboi... Dhjetë vjet thirrje për bustin e Ded Gjo Lulit- ng... Prejardhja e Hotit dhe Flamuri i Deçiqit - nga Kol... Requiem i Verdit në vjeshtën politike të Tiranës- ... Kur shpresa s’është veçse një kurvë...- nga Kolec ... Stina e mjekrrave të hajthshme - nga Kolec Traboin... Udhë e mbarë, o Sizif! KATËR INTERVISTA NGA KOLEC TRABOINI

Make Money at : http://bit.ly/copy_win

Nga Traboini mund te lexoni ne kete Blog: Kriza e artistit dhe supërkriza e kulturës-Traboini Disidenti i heshtur Zef Zorba - nga Kolec Traboini... Kadare-një mal drite që nuk i shpëton hijes së vet-Traboini Poetika e Dritero Agollit- nga Traboini Dallandyshe pa qiell- nga Kolec Traboini Edgar Allan Poe - më së fundi i kthehet vendlindje... Shkodrania aktore e parë e Turqisë- nga Kolec Trab... Dy kryeministra ma vodhën Mitingun- Traboini Akademia e mykur e Tiranës- nga Kolec Traboini Kinostudio- në vend të ullinjëve mbollën beton- Traboini "E vërteta"... e pavërtetë e prof. Emil Lafe - nga... Aristidh Kola - një libër i ri i Kolec Traboinit Presidenti Wilson- ëngjëlli mbrojtës i Shqipërisë -Traboini Kështu vret vetëm mafia - nga Kolec Traboini Atë Martin Gjoka kompozitor e mësues i madh - nga ... Epika blu e Edison Gjergos- nga Kolec Traboini Ardhacaket e Ballkanit Sofie-Safete Juka Boston- një shekull përballë greqizimit Punë kulturash - nga Tirana në Prishtinë - nga Kolec Traboini Lazarati në tym - shteti në delir- nga Kolec Trabo. Seks për një vend pune - nga Kolec Traboini Zeusit i lajkatohen të gjithë- nga Traboini Big Show me Canabis Sativa- nga Kolec Traboini Njerka shkon në ballo- nga Kolec Traboini Vasil Josif Pani- ne krye të oborrit të shqiptariz... Dekorimi politik i Kol Idromenos- nga Kolec Traboi... Dhjetë vjet thirrje për bustin e Ded Gjo Lulit- ng... Prejardhja e Hotit dhe Flamuri i Deçiqit - nga Kol... Requiem i Verdit në vjeshtën politike të Tiranës- ... Kur shpresa s’është veçse një kurvë...- nga Kolec ... Stina e mjekrrave të hajthshme - nga Kolec Traboin... Udhë e mbarë, o Sizif! KATËR INTERVISTA NGA KOLEC TRABOINI

Make Money at : http://bit.ly/copy_win

Kujtesa është themeli i Lirisë/ nga Kolec Traboini

KUJTESA ËSHTË THEMELI I LIRISË

Lëveret e murtajës së kuqe që kanë dalë tani në 2014 tregojnë se nuk është bërë dekomunistizimi i Shqipërisë

Nga   Kolec TRABOINI

Është detyrim të mbetën në kujtesë emrat e njerëzve të martirizuar në gjysmë shekulli diktaturë.  Të gjendën të shkruar diku për ata që në të ardhmen dëshirojnë të dinë se çfarë mizorie ka qenë komunizmi. Sepse ka ndodhur një harrim i qëllimshëm. Sepse shihni rrugët e Tiranës, janë mbushur ende me emra komunistësh dhe nuk gjen asnjë emër martiri. Sot kalon në rrugë para emrit të një krimineli bolshevik që ka pushkatuar njerëz pa gjyq, por emrat e viktimës nuk e gjen kurrkund. Lëveret e murtajës së kuqe që kanë dalë tani në 2014 tregojnë se nuk është bërë dekomunistizimi i Shqipërisë. Është përgjegjësi e madhe e atyre që e quajtën veten demokratë por nuk bënë asgjë për të bërë pastrimin e Atdheut prej  murtajës së kuqe, të behëj gjyqi i madh, të hapeshin dosjet, dhe ja tani rezultati. Ata nuk janë thjeshtë një tufë pensionistësh siç tha Kryeministri ynë, por është një grupim i madh,  është një frymë e keqe,  shihni kanalin “Tring” filma shqiptarë dhe keni përditë e përnatë kronikat e kongreseve të Partisë Komuniste, fjalimet ogurzeza të Enver Hoxhës, propogandën e makinës vrasëse. Nuk i japin rastësisht, por kanë një platformë. Nuk janë një tufë pensionistësh me mendje të qorrollepsur apo edhe të deziluzionuar nga kjo demokraci ku ujku i fortë çanë tërë kopenë e i dobëti vdes në mjerim, por edhe breza të rinj të ushqyer me frymë të keqe të kolerës së kuqe të toleruar aq shumë nga shteti e shoqëria shqiptare.

Por për këtë kanë ndihmuar edhe ata që i frynin erës së zogizmit, duke ngritur monumente, në vend të shihnin përpara. Ne jemi mediokër e nuk e dimë se e mira e popullit nuk është duke i bërë urra liderëve të gjallë apo të vdekur, të vjetër apo të rinj  por duke punuar për popullin e Atdheun. Për të kemi mbetur të varfër sepse e kemi më të lehtë të merremi me politikë deri në lehje,  se sa të punojmë tokat. Jemi kthyer në një popull dembel të ushqyer me politikë dhe ideologji shterpë dhe nuk po dimë të dalim nga kjo gjendje, mjerisht. Po liderët tanë politikë dhe shtetëror, ata  janë kthyer në pjesa më komike e historisë sone. Askush nuk thotë çfarë duhet të bëjmë, vetëm të zhbëjmë atë që ka bërë i mëparshmi. Ndërtojmë e shkatërrojmë. Nuk kemi nje plan të saktë se çfarë mund të bëjmë për zhvillimin ekonomik,  por mbetem në fasonet ( si të ishim popull i pazhvilluar afrikan)  që edhe ato janë prona të politikës. Prish pallate e bëj kasolle i thonë kësaj pune. Ku janë uzinat e fabrikat, ku shkuan e kush i mori. A do ketë ndonjëherë një gjyq për këtë?!  Bëni gjyqe për qeveritarët hajdutë na thotë Europa, por këtu e kanë veshin shurdhër se janë hajdutë të gjithë ata që kanë kyçet e shtetit e politikës. Korbi korbit s’ja nxjerr sytë. Sapo vjen dikush deputet në parlament, në ndonjë institucion a kolltuk, të gjithë mendjen për të vjedhur e grabitur. Një politikë jo thjeshtë medikorre por shtatrruese. Sharlatanizmi po bën ligjin në këtë vend. Dhe nuk shohim një shpresë kurrkund! Na ngeci këmba në ca revanshe historike idiote. Dhe ngopu me portretet e vampirit të kuq, o popull!

Pushteti si inspirim filmash / nga Kolec Traboini

Pushteti si inspirim filmash

Një fije peri e ndan tragjiken nga komikja. Në fund të fjalës ne mund të mësojmë ide nga filmat si pjesa më e ndjeshme dhe mbresëlënëse e arteve që trajtojnë problematikat shoqërore, njerëzore,  por nuk mund të veprojmë si në filma.

Nga Kolec TRABOINI

Dalja titullarit më të lartë të pushtetit ekzekutiv nga Kryeministria në bulevard për tu përballur me studentet universitarë të Fakultetit të Gjeologjisë që nuk duan që ndërtesa e tyre të bëhet seli  gjykatash, a thjeshtë për t’u thënë se nuk keni asnjë shkak për të protestuar, se ende nuk ju kanë nxjerrë në rrugë, është sikur në mënyrë  të përkundërt tu dilte kryeministri i asaj kohe e tu thoshte demonstruesve me 21 janar 2011, çfarë keni që thërrisni,  këta i qëlluam por ende nuk kanë vdekur, po i çojmë tu bëjmë autopsinë në spital. Prisni të vdesin pastaj protestoni.  Por shkon edhe më tej kjo pandehmë e zbritjes në bulevard, thjeshtë për tu thënë studenteve “Çfarë keni? Shkoni në auditore! Vazhdoni mësimet”.  Kështu u thanë edhe në shkurt 1991: “Vazhdoni mësimet!”. Çfarë janë këto reminishenca historike?!

Nuk e dimë a është kjo një këshillë e keqe prej Mefistofeli e ndokujt që rri pas kuintash, duke i sugjeruar titullarit të lartë për tu përballur me situatën kësisoj.  Gjithsësi qoftë më duket si inspirim filmash sepse gjithçka në ditën e 12 tetorit  2014 para kryeministrisë u faneps si  një  përsëritje e një sekuence dramatike filmike. Kushdo që ka jetuar vitet 1980 të shekullit të kaluar dhe ka parë filmin e regjisorit amerikan Elio Kazan, i kujtohet një skenë mbresëlënëse. Një përsëritje e një situate të njëjtë por të përmbysur. Emiliano Zapata kur ishte frymëzues i revoltës së fshatarëve meksikane u fut me një grup të revoltuarish në zyrën e presidentit  meksikan Francisko Madero e ky e pyeti Emilianon për emrin, të cilin u ngut ta shënonte me një rreth të kuq.  Çfarë në një mënyrë a një tjetër shprehte idenë se pushteti nuk është për të zgjidhur por për të lidhur. Erdhi koha që Emiliano Zapata të gjendej vetë kolltuk të  presidentit (pushtet i marrë prej revoltës popullore), por protestat e fshatarëve të varfër për drejtësi vazhdonin edhe më tej sepse nuk mund të zgjidheshin me ndërrimin e një presidenti - në rastin tonë për analogji të kryeministrit. Fshatarëve që i vërshuan në zyrë me ankesa, sepse problemet nuk zgjidheshin me frymë e me fjalë,  Emiliano Zapata, tashmë nga kolltukun hijerëndë i presidentit  pyeti njërin nga fshatarët që dukej si udhëhëqes i grupit të revoltuarve se si e kishte emrin.  Fshatari ju përgjigj. Emiliano Zapata atëherë mori lapsin dhe nisi të shënonte me rreth të kuq emrin e fshatarit, por një çast gjithçka në kujtesë  çoi në kohën e tij si kryengritës, kur edhe atij ja kishin qarkuar emrin me rreth të kuq. Atëherë mori listat me emrat e kryengritësve, e beri shuk, e hodhi,  u bashkua me ta dhe e braktisi zyrën e presidentit të Meksikës. Ndjehej më mirë pranë popullin të tij. Kjo me shkakun  se në atë zyrë e ndjeu të tjetërsohej dhe nuk qe në gjendje të zgjidhte hallet e brengat e njerëzve me të cilët nisi revoltën dhe bëri revolucionin përmbysjen më të madhe në historinë e Meksikës. Vendin e presidentit e zuri kryengritësi tjetër Panço Vila por edhe ky do të dështonte. Kryengritësi Zapata e nisi udhën nga protesta e fshatarëve, vazhdoi në kolltukun e presidentit e pastaj sërish në fshatarët në vorbulla ngjarjesh  ku dhe përfundoi tragjikisht. Janë proverbiale fjalët e tij “Më mirë të vdesësh në këmbë se të rrosh i gjunjëzuar”. Filmi i Elio Kazan është një mësim i madh historik për të gjitha ata që në emër të luftës për drejtësi organizojnë protesta, udhëheqin revoltat, vinë në pushtet dhe pak e nga pak tjetërsohen. Por jo thjeshtë për një veprim kalorësiak. Një fije peri e ndan tragjiken nga komikja. Në fund të fjalës ne mund të mësojmë ide nga filmat si pjesa më e ndjeshme dhe mbresëlënëse e arteve që trajtojnë problematikat shoqërore, njerëzore, por nuk mund të veprojmë si në filma.

Anipse ka ngjashmëri historike ngjarjesh, rrethanash, personazhesh,   asnjëherë  mënyrat  e zgjidhjes nuk janë njësoj, ky është shkaku që koha i ve njerëzit në provë, qofshin ata qytetarë të thjeshtë apo dhe udhëheqës shtetesh. 


USHTETI SI INSPIRIM FILMASH

I vetmi i fituar në vizitën e dështuar në Beograd është Edi Rama/ nga Traboini

I vetmi i fituar në vizitën e dështuar në Beograd është Edi Rama

Vizitë e padëshëruar nga serbët por e dominuar moralisht nga shqiptarët. Tashmë Rama me këtë përplasje në Beograd në mbrojte të pavarësisë së Kosovës, padyshim që e fitoi mbështetjen e popullit shqiptar të Kosovës dhe Preshevës. Kryeministri Rama ishte ai që fitoi në këtë vizitë dhe çdo shqiptar ka shkak për tu ndjerë krenar për qëndrimin dinjitoz ani pse asnjë rezultat pozitiv kjo vizitë nuk pati dhe mund të konsiderohet një dështim dypalësh. Por një krenari që nuk ka të bëjë fare me diplomacinë.

Nga Kolec TRABOINI

Kam qënë që kjo vizitë të mos bëhej sa kohë që gjendja ishte e tensionuar pas asaj që ndodhi më 14 tetor në Stadiumin "Partizani" i Beogradit sepse e parandjeja se në situata të kokave të nxehura  vështirë është të kesh një rezultat pozitiv në marrëdhëniet në mes dy shteteve me konflikte shekullore. Dhe me atë çfarë po shohim del se më shumë u tensionua situata në këto marrëdhënie të tendosura, e natyrshme kjo me vende që kanë pikëpamje të kundërta. 

E parë në planin diplomatik kjo vizitë po të mos bëhej nuk është se do të dëmtonte ndonjë gjë,  se ja ku jemi aty ku ishim , asnjë të re nuk solli në uljen e tensionit. Pra diplomatikisht kjo vizitë është një dështim dy palësh. Por siç është një dështim dy palësh sa i përket përmirësimit të marrëdhënieve ndërballkanike po aq e dobisjellëse rezulton në planet e brendshme elektorale populiste të dy dy liderëve, atij shqiptar dhe atij serb.

Ndjesia e publikut si andej dhe këndej është se udhëheqësit e tyre u treguan dinjitoz, nacionalist të kënaqshëm. Njeri ua përplasi në shtëpi të tyre faktin tronditës për psikikën serbe,  se Kosovën e keni humbur përjetë, ndërsa pritësi  e deklaroi hapur se përjetë nuk heqim dorë nga Kosova. Pyetja e parë që lind është, pse u mblodhën, mos pikërisht për ti treguar botës konfliktin e madh serbo-shqiptar apo për të thënë se po përpiqemi që këtë konflikt ta zbutim sa të jetë e mundur më shumë. Se edhe në diplomaci funksionun mënçuria popullore se në shtëpinë e të varurit nuk kujtohet litari. Në pikpamje diplomatike është dështim dypalësh sepse serbët nuk duan ndonjë lidhje me shqiptarët dhe e dëshërojnë dështimin. Presidenti i shtetit serb ikën se nuk do ta presë kryeministrin shqiptar. A nuk u vunë re se edhe protokolli e tregonte këtë mungesë dëshire, flamurët shqiptar të kufizuar në pritje në aeroport, ekzekutohen hymnet e vetëm një flamur serb përpara të cilit  fotoreporterët e fotografojnë Edi Ramen duke ju përkulur, madje edhe në konferencën e shtypit, kundër çdo praktike vendosën një pod, që kryeministri shqiptar të fliste nga podi me stemen e shtetit serb. Me siguri këto janë venë re nga Edi Rama, që nga brenda do të ketë bluajtur mendime të trazuara me jo pa ndikim në ato që do të fliste në konferencën e shtypit.

Pra në këtë sens megjithë brohorimat mbështetëse prej publikut nacionalist apo mbështetësve personalë që nuk dinë dhe as duan të dinë çfarë është diplomacia politika në të dy këto vende,  kjo vizitë më mirë të mos ishte bërë. Dhe megjithatë mirë që u bë. Të paktën  shtetarët politikanë ua thanë njëri tjetrit hapur mendimet që kishin, pa pikë diplomacie, hapur si ne stadium. Një përqasje tipike. Si e orkestruar që vijushmëria e përplasjes  të ishte  thuaj njëlloj.   Serbet pasues të kryeministrit Vuçiçi janë sa të pizmosur aq të kënaqur se u deklarua dhe një herë se Kosova është Serbi. Pra të dy palët nuk patën as taktin më të vogël diplomatik të mos i preknin çeshtjet e nxehta, ti anashkalonin apo bënin sikur nuk ekzistojnë. Po fundja mirë bënë. Por edhe të thuhet që është një vizitë pozitive nuk ka pikë arsye. Nuk mund të konsiderohet rezultative një vizitë thjeshtë për një firmë të kalimeve të kufirit me kartë indentiteti të qytetarëve të dy vendeve. Kjo marrëveshje mund të firmosej nga zevëndës ministrat pa asnjë shpenzim e pompozitet. Gjithësesi në plan të brendshëm të dy kryeministrat  punuar në interes të karrierës së vet në përpjekje për të fituar mbështetje. Kryeministri serb i mbetur në befasi nga deklarimet e hapura të kryeministrit shqiptar u mundua të mos i shkiste dheu nën këmbë në elektoratin mbështetës dhe bëri dhe ai deklarimet e veta,  por dhe u kujdes që të mos i jepte dorën kryeministrit shqiptar para kamerave televizive pas konferencës së shtypit.

Nuk kemi shumë interes të analizojmë se çfarë fitoi e humbi kryeministri serb Aleksandër Vuçiç sepse e kemi thënë dhe më parë, Shqipërisë nuk ka çfarë i duhet Serbia, që as kufitare nuk e kemi siç thuhet krejt kot në shtyp apo komunikimet e funksionareve tanë, mirëpo dikujt në Shqipëri i duhet Serbia dhe vazhdojnë të insistojnë në drejtim të Beogradit.  Por mund të themi se Edi Rama me qëndrimin e vet fitoi shumëçka përtej imazhit diplomatik. Si në rastin e dronit në fushë të futbollit Shqipëria u dënua por fitoi moralisht aq shumë sa është e papërfillshme shuma 100 mijë euro, po kështu Rama në Beograd fitoi shumë ani pse në plan shtetëror e marrëdhënie dypalëshe nuk pati asnjë përparim.

 Fitimi i Kryeministrit shqiptar i cili në këtë rast i shkon postulati romak cezarian “Veni, vidi, vici- erdha pashë fitova” është sepse për herë të parë në historinë e marrëdhënieve tona dypalëshe një kryemistër shqiptar pati kurajon e krenarinë tu flasë serbëve në shtëpinë e tyre si i barabarti në mes të barabartëve se koha e mosdëgjimit të shqiptarëve ka mbaruar, se shqiptarët guxojnë tashmë, janë një faktor në Ballkan tashmë. Kjo përbën histori. Kryeministri shqiptar fitoi mbështetje në krahinën e shqiptareve brenda Serbisë, Preshevë, por kryesorja më shumë se sa në Shqipëri dhe Preshevë fitoi në Kosovë ku dihej se popullariteti i tij ishte i vogël ndërsa i Berishës shumë i madh. Tashmë Rama me këtë përplasje në Beograd në mbrojte të pavarësisë së Kosovës,  padyshim që e fitoi mbështetjen e popullit shqiptar te Kosovës dhe e nxorri jashtë loje Berishën  që tashmë me çfarë u pa në qëndrimin e familjes Berisha në lidhje me incidentin në fushën e futbollit më 14 tetor 2014 në Beograd,  konsiderohet si një lob serb në Tiranë.

Kryeministri Rama ishte ai që fitoi në këtë vizitë dhe çdo shqiptar ka shkak për tu ndjerë krenar për qëndrimin dinjitoz ani pse asnjë rezultat pozitiv kjo vizitë nuk pati dhe mund të konsiderohet një dështim dypalësh. Por një krenari që nuk ka të bëjë fare me diplomacinë sepse diplomacia nuk ka të bëjë me ndjesitë që përjetojmë  si qytetarë të një vendi por së pari marrëdhënie që sjellin zhvillim ekonomik e ku përfitojnë të dy palët.

Të paktën të dy palët e mësuan se kush vazhdojnë të jenë, edhe pas 15 vjetëve të ndarjes përfundimtare të Kosovës nga pushtimi serb, se plagët e të shkuarës i kemi ende të pashëruara mirë dhe duhet shumë kohë që marrëdhëniet dypalëshe, tashmë të kushtëzuara me qëndrimin e kundërt për Kosovën, të vihen në rrugë të mbarë. Europa mesa duket kërkon që ne, shqiptarët e serbët të gjejmë vetë rrugën e mirëkuptimit, por e vështirë do të jetë pa përkujdesjen e diplomacisë euro-amerikane.

Gazeta Sot, Tirane  12 nëntor 2014 f. 16

I VETMI I FITUAR NË VIZITËN E DËSHTUAR NË BEOGRAD ËSHTË EDI RAMA
 

Gazeta Sot, Tirane  12 nëntor 2014 f. 16