🔴 Jemi popull atomik - nga K.P. Traboini

JEMI POPULL ATOMIK

Nga KOLEC TRABOINI

   Përkundër entuziazmit retorik të politikës e qeverisjes për sukseset që do të kemi kur të ndërtojmë centralin atomik për të shpëtuar nga errësira, fort keq e përshkroi situatën një shkodran. I ulun galuc( si skulptura e Rodenit) aty ku dikur kanë qënë në këmbe 5 herojt e Vigut, i binte me grushta kresë e thërriste; "Kuku, moj nane, c'na ka gjetë ne s'ka gjetë kurrkend!"

    Ju afruan shkodranë të tjerë sehirxhijë e të papunë e i thanë: 
"Po çfarë të ka gjetë, mor njeri? Na thuaj!"

"Pse ala nuk e keni marrë vesh, a ? Po ju a shihni televizor? A e patë demonstratën me 26 prill? Duan me na tredh të tanve."

     Sehirxhinjtë zunë me qeshë por ai serioz u tha: "Kur të mos ju punojë ma zemreku(e tregoi me gisht në mes të shalëve të tyre), do të më kujtoni. Pse a nuk e dini ju se atomiku që duan me ngrit në Shkodër na bën të tanëve eunukë? Mos me kenë të zot as për gratë tona..."

Ndërsa shokët e vet qeshnin, ai vazhdonte avazin duke thirrë "Kuku moj nane ç'ka na ka gjete! Duam me na tredh të tanëve! Duan me na lane pa kartë identiteti si mashkuj!"...

   Vërtetë pse politika kërkon të tredhë popullin e vet, nisën të mendojnë shkodranët tek shihnin shokun e vet që i binte me grushta krese me do thirrje ogurzeza.... Mos kanë ndonjë plan që ta popullojnë Shqipërinë me kinezë që janë një popull i urtë e ngopet me një tas pilaf e dy shkopinj, pa pasur nevojë për salltanete lugësh.

    Ky populli ynë duhet të kënaqet me atë që i afrojnë. I afrojnë drita, të brohorasë, i afrojnë errësirë të mos flasë, e lënë papunë, të qepë gojën, i afrojnë një luge të zbrazur, ta lëpijë e të ngopet, i afrojnë atom të lumturohet.  Në mos, të marrë nga sytë këmbët se një popull edhe mund të gjendet por një qeveri për të qenë si kjo atomikja jonë, kurrë e kurrës. I ngrenë i pangrënë, me dritë a pa dritë, me ujë a pa ujë, me punë a pa punë, shko e fli o popull se qeveria t'i gjeneron edhe ëndrrat, e gjasat janë të shohësh edhe ëndrra atomike.Cili popull tjetër në botë ka lumturinë të shohë ëndrra atomike veç nesh? Meqë ra fjala për ëndrra, po tregojmë një histori për ta mbyllur këtë mesele me politike e qeveri. Na shkon një tjeter qyqar-qytetar shkodran në ambulancën e spitalit neurologjik. 
“Çfarë ke që je i tronditur?”-e pyeti doktori shkodranin. Ky pa e zgjatur ja ktheu: “Kam parë një ëndërr të keqe”.

“Me se po merreshe para se të zinte gjumi?”.

“Po shihja e dëgjoja fjalimin e kryqeveritarit për atë punën e atomikut që do të ngrihet në Shkodër. Isha në një kafene e pranë meje qenë ca djem të ndërsyer nga Vlora. Njëri nga ata u tha shokëve të vet

“Çfarë mendojnë këta të qeverisë?! Po ne në 97-tën me ca pushkë të qelbura kineze bëmë namin, e jo më po të na bjerë në dorë atomikja. Nanë e zezë, do ta tundim Ballkanin. Ujin e zi do t’ia nxjerrim Evropës!”.

“E, çfarë pe në ëndërr?”- vazhdoi pyetjet i përqendruar doktori.

“Sikur po fluturoja lakuriq mbi ca shtëllunga lesh, mbi Bangladesh.”- u pergjigj pacienti

     Doktori erdhi vërdallë, bëri kinse hapte një dosje, hoqi syzet e tha:

“S’kam çfarë të bëj, o njeri. Sa të kemi kësisoj leshkosh në politike e qeverisje, e kësisoj budallenjsh nëpër rrugë, ëndrra me lesh e Bangladesh do të shohësh.”.

“Nuk kam fare shpresë për shpëtim, doktor?”- pyeti krahprerë pacienti shkodran.

“Mos fli gjumë që mos shohësh ëndrra”- tha prerë doktori e nisi nëpër dhëmbë të këndojë një këngë të improvizuar aty për aty:
“ Zgjohu popull e mos fli
Die në rrugë e thërrit
Me kësi leshkosh në qeveri
Jemi popull atomik!….“.

Pacienti u hutua nga ky shpërthim i doktorit e tha me vete:
“Iku, e pat dhe ky si ai tjetri i atomikut!"
    O zot, po pse të gjithë doktorët janë të falisun. Kush do të na shpëtojë ne të mjerëve prej ëndrrash me lesh e Bangladesh?!.