20 August 2017

🔵 Alardo Kastrioti ka vdekur, e vërteta është gjallë- nga Kolec Traboini



ALARDO KASTRIOTI KA VDEKUR, E VĂ‹RTETA Ă‹SHTĂ‹ GJALLĂ‹


Nga KOLEC TRABOINI


ÇfarĂ« energji tĂ« pashtershme shpenzojnĂ« jo pak njerĂ«z veç ta fshehin tĂ« vĂ«rtetĂ«n. Madje pĂ«r ta fshehur e mbuluar tĂ« vĂ«rtetĂ«n pĂ«r despotizmin zogist ngrĂ«nĂ« njĂ« shtatore nĂ« TiranĂ«, njĂ« shtatore tĂ« bardhe ku mbreti duket paqĂ«sor, por mĂ« shumĂ« ngjet me njĂ« rol tĂ« Çarli Çaplinit. Dhe njeriu qĂ« e di tĂ« vĂ«rteten, vĂ« buzĂ«n nĂ« gaz dhe gjithĂ« kjo butafori nĂ« piedestal i duket njĂ« grotesk pĂ«r tĂ« gajasur popullin. Dhe thĂ«nĂ« tĂ« drejtĂ«n memurĂ«t e qeverisjes ja kanĂ« arritur tĂ« shfaqin sharlatanizmin e vet.  Disa te tjere, duke dashur tĂ« ulin Fan Nolin e tĂ« lartĂ«sojnĂ« Ahmet Sadije Toptan Zogollin, po pĂ«rpiqen mjerueshĂ«m qĂ« marrĂ«veshjen tradhtare Zogu-Pashiq pĂ«r kthimin e ShqipĂ«risĂ« nĂ« koloni serbe ta pĂ«rballojnĂ« gjoja me njĂ« marrĂ«veshje tĂ« Nolit me rusĂ«t pĂ«r rrĂ«zimin e rregjimit tĂ« Ahmet Zogut. TepĂ«r e mjerueshĂ«m kjo pĂ«rpjekje, tani qĂ« zogizmi si kauzĂ« ka marrĂ« tĂ« tatpjetĂ«n.
E vĂ«rteta Ă«shtĂ« se po kĂ«rkove nĂ« jetĂ«n e personave historikĂ«, tĂ« gjithĂ«ve u gjen ndonjĂ« yçkĂ«l. Po ama Zogu Ă«shtĂ« njĂ« mullar kashte qĂ« kĂ«rkojnĂ« tĂ« na shesin si minierĂ« ari. Ishte njĂ« despot qĂ« rrafshoi shtyllat e kombit. Enver Hoxha qĂ« ra nĂ« dashuri me motrĂ«n e Zogut, pra desh u bĂ« baxhanak me djalin e Sulltan Hamitit tĂ« dytĂ«, nuk bĂ«ri gjĂ« tjetĂ«r veç e thelloi edhe me tej sistemin shtypĂ«s deri nĂ« skajet me tĂ« errta. Por Ă«shtĂ« njĂ« produkt i njĂ«jtĂ«. Produkt i mentalitetit osman. Pjella shpirterore e ndoshta fizike tĂ« selçukĂ«ve tĂ« Anadollit. Urrejtja patologjike ndaj tĂ« krishterĂ«ve mbase shfaq llojin e genit tĂ« vet. 
NdĂ«rsa Fan Noli ka qenĂ« shqiptar i pastĂ«r e mendjendritur. Gen shqiptar me mendje universale. Apostull i shqiptarizmĂ«s. Demokrat e iluminist i madh. E dimĂ« edhe figurĂ«n e madhe tĂ« Faik KonicĂ«s, bashkĂ«kohĂ«s i Nolit, por Konica ka qenĂ« disi, nĂ«se mund tĂ« pĂ«rdorim njĂ« fjalĂ« po jo nĂ« kuptim denigrues, aventuroz. GjithĂ« ajo figurĂ« madhore, idealist kombĂ«tar,  ju shpĂ«rfaq njĂ« tĂ« vetshpalluri mbret pĂ«r njĂ« rrogĂ« tĂ« majme. Ku nuk tĂ« çon skamja. E, si shpĂ«rblesĂ« pĂ«r Ahmet Zogollin, ju pĂ«rvesh keq e me keq Fan Nolit mikut te vet ne ideal kombetar. KĂ«tu na shfaqet Faiku i madh dhe beu i vogĂ«l i rĂ«nĂ« nga vakti.
E kish bërë edhe më parë këtë thagmë Faik bej. Pasi e rropi mirë e mirë fisnikun Alardo Kastrioti, i cili shkriu tërë pasurin për të bërë Shqipërinë të pavarur, punë që kishte nisur që në vitin 1900, Faiku e anatemoj pa mëshirë. Nisi të shkruaj për të tëra të zezat e botës. Se fisniku Alardo Kastrioti nuk kish më para për të dhënë për Faik beun. Sa për njoftim të dy flamurët që janë shpalosur në Deçiq më 6 prill 1911 dhe 28 nëntor 1912 në Vlorë kanë qenë porositur e paguar nga fisniku Alardo Kastrioti. Askush nuk e pranon këtë ani pse Eqerem Vlora ne kujtimet e veta shkruan se Flamurin ja ka dhene Alardo Kastrioti. Njejtë ka ndodhur edhe me Flamurin e Deçiqit.
TĂ« gjithĂ« sjellin soj soj mashtrimesh pĂ«r tĂ« fshehur tĂ« vĂ«rtetĂ«n. NĂ« kĂ«tĂ« lojĂ« pĂ«rzihet mjerueshĂ«m edhe kryeministri shqiptar i rradhĂ«s. NĂ« njĂ« shĂ«nim nĂ« Amarcordin e tij virtual, njĂ« titull i marrĂ« nga filmi komedi i Frederiko Felinit 1973, kryeministri Rama na thotĂ« se Flamurin e Deçiqit ka gjasa ta kenĂ« sjell dy pĂ«rmetar mĂ«rgimtar nga Bukureshti. NjĂ« Ilo me njĂ« Pilo.   KĂ«sisoj, rrena e mashtrimi Ă«shtĂ« bĂ«rĂ« si struci qĂ« fut kokĂ«n nĂ« rĂ«rĂ« e mendon se askush nuk e sheh. Por unĂ« e di mirĂ« sepse Flamurin e ngritur nĂ« Deçiq, nga Vjena ku e kishte paguar Alardo Kastrioti e solli im atĂ« nĂ« Hot dhe ja dorĂ«zoi Ded Gjo Lulit. Ka dĂ«shmi veteranĂ«sh kryengrites bashkluftĂ«tar tĂ« Ded Gjo Lulit botuar nga Petraq Pepo qĂ« nĂ« vitin 1962, janĂ« shkruar gjithashtu plot libra per kete. Po kryeministri mbahet qendrestar i patundur tek Ilo e tek Pilo. NdĂ«r ne rrenat e sheqerosura janĂ« mĂ« tĂ« Ă«mbla se sa tĂ« vĂ«rtetat e athshme. 
NĂ« kĂ«tĂ« kuptim, me qĂ« folĂ«m pĂ«r Nolin e KonicĂ«n, huqet e Faikut kanĂ« qenĂ« tĂ« mĂ«dha, siç ishte dhe atdhetar i madh e kritik i rreptĂ« i veseve negative tĂ« bashkĂ«kombĂ«sve, tĂ« cilat edhe vetĂ« nĂ« njĂ« farĂ« mĂ«nyrĂ« i shfaqi. 
Të hash bukën e të përmbysësh kupën, në qëndrimin që është mbajt deri me sot ndaj fisnikut Alardo Kastrioti, është më të vërtetë cilësia më negative ndër ne, e si shqiptar na lë borxhli ndaj historisë. Lexoni kujtimt e Don Ndoc Nikës dhe binduni.
Fisniku Alardo Kastrioti ka vdekur, e vërteta është gjallë.

Gusht 2017

Editor: ©