DEMOKRACIA
KOMUNISTE E RAMIZ ALISË KA TRIUMFUAR
Nga KOLEC
TRABOINI
Jo thjeshtë se kemi
ish ministrin e Brendshëm të Diktaturës çmendurisht si Kryeparlamentar, po këtu
gjithçka është e molepsur dhe e menderosur me stil komunist imponues, me m.
bolshevikësh, dhunues, shkatërrues, e të etshëm deri në marrëzi për pushtet.
Dhe Europa qesh me ne, prit tek dera - thotë. E kjo opozitë koti që kemi, një
tufë karrieristësh që shqyhen kush e kush ta kap partinë, si nuk u dëgjua një
herë të thotë se nuk e duam ish ministrin e Brendshëm të Diktaturës në asnjë
post. Thonë këta tartufë ta dënojmë diktaturën me fjalë e në realitet janë
bashkë në allishverishe, madje edhe me lidhje familjare çfarë përbën klanin
politik që ndërron pushtetin mes vetes.
Në të vërtetë kush i
do këto matrahula që e drejtojnë jetën shqiptare si feudalë mesjete. Kjo Europa
a ka sy në ballë apo i ka në b. tjetër, që nuk u bën presion të qërohen nga
pushteti e politika gjithë kjo plehërishte dhe skotë çakejsh.
_________________ ☸ ________________
Në dhjetor 1990 por edhe shkurt 1991 nuk ishte
aspak e vështirë të vihej re se pushteti po kalonte nga komunistët tek po
komunistët. Mjafton të sjellësh emrat e personave që i kishin zgjedhur për
pardesy të bardha, o komunistë ose bashkëpunëtorë të sigurimit. Siç merrnim
ushqimet me listë, Ramiz Alia i zgjodhi politikanët e të ardhmes me listë.
Të gjithë pardesytë e
bardha, të piketuar për udhëheqës duheshin mbrojtur nga sigurimi i shtetit në
situata të turbullta nëse gjendja dilte jashtë kontrollit. Lexoni emrat e atyre
që u gjenden dhe formuan Partinë Demokratike. Dhe dëgjoni pohimin fantastik të
Preç Zogajt kur në një emision TV ku tha se në formimin e partisë të gjithë
ishin të ftuar, pra formimi ishte i hapur, çfarë nuk ishte aspak e vërtetë, po
nuk thotë se kush e hartoi listën dhe si na u gjendën ta zëmë i biri i
kriminelit komunist Josif Pashko, anëtar i Komitetit Qendror të PPSH, pra i
ati ka qenë kryetar gjykate në dënimet
me vdekje të nacionalistëve shqiptarë kur e morën pushtetin komunistët, çfarë
shënonte jo çlirimin por robëruan popullin. Ky do të përfaqësonte përmbysjen e
madhe të komunizmit, ku bashkë me ish agjentët e sigurimit që u gjendën në atë
mbledhje. Pra bijtë po përmbysnin baballarët?!
Po kush kishte qenë armiku kryesor i komunizmit në dyzet vjet, kush
kishte hequr mizoritë në burgje e internimet. Ku ishin bijtë e të pushkatuarve,
pse nuk i bënë vend as dhe njërit.
Preç Zogaj është një
poet i mirë, por një politikan i keq, sepse kushtëzohet prej pengut të vet në
diktaturë, është si puna e kalit që nëse e rreh një herë ai nuk bën më për kalë
shale, por veç të mbrehet në karrocë, kështu që mbrehur në karrocë vazhdon edhe
sot e kësaj dite. Mirë këta të PD-së që gjetën një ish sekretar partie e
komunist prej 24 vjetësh dhe e vunë në krye, është afër mendsh që nuk mund të
vinin një njeri që nuk kish qenë komunist e nuk kishte lidhje me udhëheqësit
komunistë. Po kush i thirri këta, kush i bëri vend në atë formim të partisë
“opozitare”? Padyshim krejt udhëheqës-ekipi i Partisë së re u hartua nga të
dërguarit e Ramiz Alisë. Kishin përvojë komunistët në këtë drejtim dhe ka një
përqasje aspak të çuditshme në mes të formimit të PD dhe të PKSH. Më 8 nëntor
1941 të gjitha letrat i luante jugosllavi Miladin Popoviç, i cili gjeti tek Enver Hoxha dishepullin e
vet a më mirë të thuash gjeti shërbëtorin e vet siç e pohuar edhe Liri
Belishova në intervistën e vet tek
gazeta “Panorama” 15 janar 2015.
Kështu ndodhi edhe në
dhjetor 1990 kur Ramiz Ali kish afruar pranë studentëve njerëzit e vet për të
parë mundësitë për të ndikuar në çdo lëvizje që ato do të bënin. Sigurimi
shqiptar ka qenë shumë i zhvilluar, dinte edhe sa lugë kishe në shtëpi, siç
thoshte populli dhe nuk na paska qenë në gjendje të kontrollonte zhvillimet në
qytetin e studenteve. Problemi i saj ishin disa studentë të cilët për shkak të
temperamentit të tyre ishte e vështirë t’i përpunoje, prandaj dhe për të
krijuar një solucion zbutës u dërgua tropojani i mjekësisë. Le ta mbulojnë sa
të duan, të gjithë që në atë kohë i kanë përjetuar ngjarjet kanë thënë, nga na
doli ky doktori si udhëheqës politik, e kur u shfaqën Gramoz Pashko dhe
Aleksander Meksi e të tjerë, nga na dolën edhe këta.
Por këto dilema nuk i
kishte as ministria e brendshme, as Komiteti Qendror i Partisë së Punës.
Gjithçka shkonte sipas parashikimit ani pse të dërguarit e Ramiz Alisë i dolën
fjale e nisën të mendojnë për vete, por gjithnjë duke e ruajtur mesazhin që
ishte dhënë, që udhëheqja e komunistët pavarësisht që për 40 vjet kishin
shtypur me egërsi me dhunë, nuk do të
pësonin asgjë dhe pushteti do t’u jepej bijve të tyre dhe jo reaksionit,
nacionalistëve e ballistëve. Pra kemi dy formatime që përqasin aq shumë, një
formin nga Miladin Popoviçi 1941, tjetri prej Ramiz Alisë 1990, ndryshimi i
vetëm është se ky i fundit u bë nga një shqiptar dhe jo nga një jugosllav.
Kulmi ka qenë kur na
doli edhe ministri i diktaturës Gjinushi e bëri dhe ai parti bashkë me Lisjen
Bashkurtin që ka qenë sekretar i parë i Komitetit Qendror të Rinisë Komuniste
dhe në atë kohë ruaj në kujtesë që dërgova një shkrim rreth diplomacisë së
shtetit komunist e riciklimit të komunistëve nëpër parti të reja dhe ia dërgova
Frrok Çupit në gazetën e sapo dalë RD, në fund të janarit 1991, por nuk ma
botoi. Më kishte botuar më parë më 16 janar shkrimin “Vlera e simboleve kombëtare”
ku kërkoja heqjen e yllit komunist nga flamuri kombëtar, por këtë për
riciklimin e komunistëve në partitë kërpudha që po mbinin në prag të derës së
PPSH, nuk e botoi.
Me refuzimin e atij
shkrimi, dyshimi që kisha mu vërtetua katërçipërisht. Në të gjitha partitë po
gëlonin ish komunistët. Prandaj kam
mendimin se gjithçka ka qenë e manipuluar veç rasteve të veçanta kur kjo nuk ka
qenë e mundur dhe u ka dalë dore. Xhelil Gjoni, ish anëtar i Byrosë Politike që
ka dalë së fundi me një intervistë ka të drejtë kur thotë se ishte piketuar
rruga nëpër të cilën do të ecte demokracia me pikatore. Sepse ja ku jemi,
vërtet iku Xhelili nga pushteti asokohe, por ja ku mbeti i biri. U bë ministër
i brendshëm. A mendohej kjo në dhjetor 1990 apo në shkurt 1991? E keni deputet
edhe sot e kësaj dite.
Po të kish ndodhur
demokracia e vërtetë kjo vazhdimësi e pjella komuniste nuk do të kishin vend në
parlament dhe as në pushtet. Kurrsesi në ndonjë post qeveritar, nuk do të
kishte as bashkëpunëtorë të sigurimit ministra e deputetë. Prandaj është jo pandehmë, por bindje e plotë se siç
e planifikuan ashtu ndodhi. Nga ana tjetër Xhelil Gjoni gënjen kur thotë se
mitingu që organizoi ai kundër atyre që u futën në ambasada më 2 korrik 1990,
ishte i lirë. Jo. Ka pas urdhër të rreptë nga Komiteti i Partisë së Tiranës që
duhej të ishin të gjithë punonjësit në miting tek Pallati i Kulturës, dhe po
mungove pushoheshe nga puna. Për këtë kishin vënë edhe njerëz të merrnin firmat
nëpër institucione që do të shkoje patjetër në miting. Janë gjallë njerëzit që
i vunë ata të Byrosë së Partisë të na i merrnin firmat në Kinostudio në korrik
1990. Pra ka qenë miting me detyrim dhe me firmë, ndryshe nuk do të shkonte
asnjë veç komunistëve.
Por edhe gjendja
reale që kemi ende dhe sot e kësaj dite tregon se demokracia e vërtetë me
dekomunistizimin e shoqërisë shqiptare nuk është bërë kurrë, ndaj edhe më tej
Shqipëria do të jetë e kapur prej pinjollëve të tyre, edhe kur këta shtiren si
demokratë të mëdhenj. Ja edhe mendësinë e medias që ka kurajën të shpalosë në
publik edhe lajme të këtij lloji, në “A1 Report TV” thuhet se "Nipi i
Spiro Kolekës arreston nipin e Enver Hoxhës". Pra edhe prej televizionit
që është afër Qeverisë e përkëdhelet prej saj, duke i dhënë tenderë, i konsideronte këtë arrestim të
Ermal Hoxhes si luftë brenda llojit.
Kujtojme se me tenderin Bunker Art #1 dhe #2, italiani bos i shtyp -TV
ne Tiranë Carlo Bollino fitoi miliona euro.
Konkluzioni që del
është se që nga viti 1944 e sot pushtetin vazhdojnë ta kenë komunistët e pinjollët
e tyre biologjikë. Rasti më tipik është i vitit 2017, kryeministri shqiptar në
mes të parlamentit afishoi pozicionin e tij duke thënë se jam partizan
(kuptohet partizan i Enver Hoxhës se ai i kishte partizanët) dhe jo i Ballit
Kombëtar, që sipas tij hanin e vazhdojnë të hanë pula. Një fjalor krejt i
ngjashëm në histeri me atë të Enver Hoxhës gjatë 40 vjetëve të sundimit të tij.
Asnjë protestë nuk u pa nga opozita për këtë skandal, as nuk e dërgoi çështjen
në Gjykate Kushtetuese sepse kryeministri është i gjithë popullit e jo i
komunistëve e partizanëve të Enver Hoxhës. Si kryeministër ka bërë një betim të
cilin e thyen publikisht në parlament e ku deputetët, që kanë një nivel
kulturor mjeran, heshtin si mumie egjiptiane.
Dhe e dini se pse nuk u ankuan, se edhe këta te Enver Hoxhës kanë qenë, madje
me shumicë spiunë sigurimi të emëruar për faqe të zezë deri edhe ministra.
E vetmja gjë që ka
ndryshuar në këto 27 vjet, të emërtuar tinëzisht si tranzicion është liria për të folur dhe shkruar, por
edhe kjo e kufizuar se nuk ka një Media plotësisht të lirë e jashtë politikës
në Shqipëri. Nuk gjen dot një organ që kritikon e investigon të dy palët e
politikës, partitë e korruptuara deri në palcë prej të cilave buron një pushtet
i kalbur, që veprojnë si banda, të cilat nuk janë opozitarë me njëra-tjetrën,
por thjeshtë kundërshtare në pamje e solidare në thelb. Me qëllim për të
zhvatur popullin, çfarë e tha hapur nga kryeministri. Vetingu nuk bëhet për ne,
- ju drejtua kundërshtarëve të vet, por
për të tjerë. Kësisoj i qetësoi dhe i siguroi bashkë hajdutet kundërshtarë se
nuk ju prek njeri. Pra ai që do të kontrollohet se mos vjedh qenka populli dhe
jo qeveria, as nëpunësit e lartë, as deputetët apo krerët e opozitës e ish
kryeministri, e ish ministrat. Kjo po është reformë si ato të Tanzimatit në
epokën e mallkuar të sulltanëve, sikur të ishim në shekullin e 19. Dhe
diplomatët e huaj shohin dëgjojnë e
heshtin si bufa.
Ajo çfarë mund të
konsiderohet e paimagjinueshme në një shtet normal, në Shqipëri qëndron e rregullt.
Kësisoj Prokuroria në vend të shqyrtojë çështje e afera skandalesh
korruptive, është kthyer në një
institucion për të mbyllur dosjet e politikanëve e shtetarëve të korruptuar.
Flitet ne shtyp për 300 të tilla. Pra
thënë hapur, ky organ bashkë me drejtësinë në tërësi janë kthyer në një lavatriçe korrupsioni dhe
merret me peshq të vegjël, ca sardele që kanë ngecur në rrjetë nga padija për
të vjedhur me shumicë. Këto parti gjoja kundërshtare nuk dallohen nga njëra-tjetra prej ideve a platformave, por thjeshtë prej
kolltukëve për të cilët bëhet lufta si qëllim në vetvete. A nuk u vu re se
Kryeministri shqiptar, që është dhe kryetar i PS, nuk përmendi asnjë program
për mirëqenien e popullit, punësimin a pensionet. Madje nuk premtoi për ndonjë
zhvillim ekonomik apo kujdes social. Rast unik në botë të shkosh dhe të
zgjidhesh pa premtuar asgjë. Gjithë kohën në fushat u mor me bejte e zhargone
deri në banalitet estradash: “Që të mos
na e luaj tjetri timonin andej e këndej na jepni atë dreq vote”.
Pra fushata e
kryeministrit kishte qëllim në vetvete pushtetin, “timonin” e as gjë tjetër, pa
thëne as se çfarë do të bënte me këtë pushtet e si do ta dredhonte timonin. Një
fushate e tillë vulgare pa asnjë premtim real e ka degjeneruar tërë sistemin
zgjedhor në Shqipëri duke e bërë të pakuptimtë. Gjithsesi të shfaqet e çfarëdo
demagogjie që të përdoret, demokracia komuniste e platformës së Ramiz Alisë me
pikatore ka triumfuar. Duam apo nuk duam ne, duan apo nuk duan ta pranojnë të
huajt, dielli me shoshë nuk mbulohet.
