QYTETRIMIN ME
BARBARINË I NDAN HUMANIZMI
Nga KOLEC TRABOINI
Bashkë me do
shqiptarë Kosove të mrrolun keq, që nuk dinë të dallojnë njeriun e thjeshtë nga
politika e qeverive, represive qofshin, bashkë me ta edhe një femër që jeton në
Francë e është nga Tropoja, shprehin gëzimin për çka ndodhi në ketë tragjedi
njerëzore në Atiki ku u dogjën të gjallë si mbas të dhënave të deri tanishme 80
njerëz të pafajshëm, në mes tyre me dhjetëra fëmijë si engjëj. Mu kujtuan
plakat e çakërdisura palestineze që hidhnin valle kur nga terroristet arabe
binladeniste u rrëzuan kullat e New Yorkut në 11 shtator 2001 ku u vranë afër 3
mijë qytetarë të pafajshëm. Mizori. Si ka mundësi të ketë njerëz të tillë kaq
mizor mes nesh, sikur të kenë dale prej shpellash mesjetare.
Në faqen e Nico
Prognit i dhashë gjegje e mëposhtme asaj zonje gjëmëmadhe që e quante
ngushëllimin tim për banorët e Atikisë një hipokrizi, por për shqiptarellat e
Kosovës nuk kam asnjë fjalë se andej disa po kanë shënjtor ku falen jo
humanizmin njerëzor por Sulltan m. Muratin mizor.
Është e kuptueshme që
këtu udha ime me antihumanët me shpirt mizor ndahet:
- Ti moj zonjë,
mjerisht me emër katolik, nuk je populli shqiptar- siç pretendon. Ti je veç një
individ i pakulturuar e antihuman. Mjer kush bie pre e mllefit tënd të pa sy e
të pa mend. Unë i di mirëfilli grekët se kam jetuar 5 vjet atje. Di të mirët e
të këqijtë. Di popullin e njerëzit e thjeshtë, por e di dhe politikën,
represionin dhe astronominë raciste. Kurrë nuk i ngatërroj këto nocione. Por
populli është popull. Njeriu i thjeshte nuk ka pse merr përsipër mizorinë e as
krimet e kastave politike apo shoviniste. Ti pretendon në bazë të emrit të jesh
katolike. Marre e turp të qoftë. Kristianizmi është mëshire. Mëshira është
thelbi i besimit. Ti nuk ke shpirt te krishterë, të ka pushtuar i paemri, shko
në kishë e falu sa nuk të ka përpirë e keqja që nuk paska fund në këtë botë!
Kurrë nuk është vonë
për shpëtimin e shpirtit!
Amen!
Ne vazhdim keni shënimin
tim me ngushëllimin për tragjedinë me përmasa biblike që i ra banorëve të
Atikisë në këto ditë përvëluese korriku:
People of Attica, in
this tragedy of fire, we are with you!
Banorë të Atikës, në
këtë tragjedi zjarri, ne jemi me ju!
As mund ta mendonim
kurrë se ato brigje të mrekullueshme të Greqisë përqark Athinës, ai vend perlë
me emrin Atiki, që kur shkuam emigrantë në vitin 1991 deri në 1995 e quajtëm
parajsa e Zotit në tokë, të digjet e shkrumbohet kësisoj.
Mendja e zemra sot
shkon tek populli grek, tek njerëzit e thjeshtë në këtë travajë të madhe e të
dhimbshme.
Pushofshin në Paqe
viktimat e zjarrit!
Ngushëllime familjeve
dhe të afërmve!
Zoti ua lehtësoftë
dhimbjen të lënduarve në spitale!
Kolec Traboini
Emigrant në Athine,
Greqi 1991-1995
24 korrik 2018
